امام صادق(ع) فرمودند: «اگر بنده براي‌ خودش‌ مِلكيّتي‌ نبيند، انفاق‌ نمودن‌ در آنچه‌ خداوند تعالی‌ بدان‌ امر كرده‌ است‌ بر او آسان‌ می شود.» این روایت زیبا فرازهای بسیار کابردی دیگری نیز دارد که جا دارد علاقمندان به مطالعه آن اهتمام بورزند.

هرگاه انسان به جایی برسد که گمان برد کسی شده و مال و اموال و آبرویی از خودش دارد و بر خویشتن غرّه شود این اول بیچارگی اوست. مال و اموال و اولاد آزمایشاتی اند از سوی خدای متعال برای بندگان و آن کسی در این آزمایش بزرگ سربلند بیرون خواهد آمد که به این امور دلبستگی پیدا نکند. اگر دلبسته شویم هر روز بیش از روز قبل گرفتار می شویم و زمانی می رسد که غرق در لذات دنیا شده ایم و آن وقت برای بازگشت دیر است. البته مال و اموال و اولاد می توانند در صورت عدم دلبستگی حتی در مسیر رشد و کمال، انسان را یاری نمایند.
در آیه ۱۰ سوره آل عمران می خوانیم
«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَن تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلاَ أَوْلاَدُهُم مِّنَ اللّهِ شَيْئًا وَأُولَـئِكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ.»
«همانا كسانى كه كفر ورزيدند هيچ گاه اموال و فرزندانشان چيزى از (عذاب) خدا را از آنها دفع نخواهد كرد، و آنهايند كه هيزم آتش (جهنم) اند.»