مواد لازم:

کره: 100 گرم؛

وانیل: کمی؛

شیر: دو قاشق غذاخوری؛

خامه: دو پیمانه؛

پودر شکر: نصف پیمانه؛

تخم مرغ: یک عدد؛

آرد: 200 گرم؛

طرز تهیه: کره را با پودر شکر و وانیل مخلوط کرده و خوب به هم بزنید تا کرم رنگ شود. تخم مرغ را اضافه کرده و دوباره به هم بزنید. آرد را مخلوط کرده تا حدی که به دست نچسبد از مواد به دست آمده، گلوله هایی به اندازه گردو برداشته و در قالب های فلزی کوچک که مخصوص این شیرینی است، پهن کنید. با چنگال چند سوراخ کف این شیرینی ایجاد کنید، قالب ها را 20 دقیقه در فر 200 درجه سانتیگراد قرار دهید. پس از پخت و سرد شدن از ظرف جدا کرده و با خامه زده شده ویا میوه هایی همراه ژله پر کنید.

نحوه پر کردن تارت با میوه: از میوه هایی نظیر پرتقال پوست گرفته شده، هلو، زردآلو که خردشده باشد و یا تکه های کمپوت می توان استفاده کرد، به این نحو که این ها را داخل تارت گذاشته و با ژله نیم بند که روی آن قرار می دهید کاسه تارت را پر کنید پس از بستن کامل ژله توسط قیف مقداری خامه زده شده را روی میوه ها بریزید. 

برگرفته از مجله حفظ خانواده –صفحه 78

همسایه«اصعمی»،از او چند درهم قرض کرد.روزی،به او گفت:آیا به یاد قرضت هستی؟

همسایه گفت: بله! آیا تو به من اطمینان نداری؟

اصعمی گفت: چرا مطمئنم؛اما مگر نشنیده ای که حضرت ابراهیم(ع)،به پروردگارش ایمان داشت و خداوند از او پرسید:«اولم تؤمن»(مگر ایماند نیاورده ای؟).

ابراهیم پاسخ داد:«بلی ولکن لیطمئن قلبی».چرا.ولی میخواهم قلبم آرامش یابد.»

مجله بشارت77،ص 67

در گذشته، کاتبی بسیار خوش نویس بود که هرگاه قرآن می نوشت تصرفاتی در آن می کرد. شخص مبلغ زیادی به وی داد تا برای او یک نسخه قرآن کتابت کند و با او شرط کرد که هیج گونه تصرفی در آن ننماید. کاتب نیز قبول کرد. وقتی قرآن را نوشت به آن شخص داد، گفت در هیچ جای آن تصرف نکرده ام، مگر در یک جا که هرچه فکر کردم، نتوانستم تغییرش ندهم. آن شخص پرسید: آن یک جا کجاست؟ گفت: «… خرّ موسی صعقاً» (موسی مدهوش به زمین افتاد). که من جای آن نوشتم: خر عیسی؛ چرا که حضرت عیسی خر داشت نه حضرت موسی.

(برگرفته از نشریة بشارت- شماره 75، صفحه70)

 روزی،در مجلس میهمانی یکی از بزرگان شهر، جمعی از دانشمندان و برخی مقامات حکومتی و نظامی حضور داشتند.یکی از وزیران،رشتۀسخن را به دست گرفت ودر ضمن سخن،حکایت کرد که قرآن خطیِ نفیس و تذهیب شده ای داشتم،که افراد زیادی طالب آن بودند.بالاخره،آن را به مردی یهودی به قیمت بسیار گزاف فروختم.میزبان-که این سخن را نا مناسب دید-با ایما واشاره،حضور علمای دینی را به وی تذکر داد.دیگری،از کوشه مسجد،صدادرداد که:«لا یمسه الّا المطهرون».

وزیر که متوجه گزافه گویی خود شده بود،سخن خود را توجیه کرد و گفت:البته،چیزی که گفتم آن قدرها هم قرآن نبود!

                               مجله بشارت77،ص64

اعرابی به مسجد رفت و در نماز جماعت شرکت کرد. امام جماعت سورة بقره را خواند. اعرابی بر اثر ایستادن زیاد، بسیار خسته شد. بدین جهت نماز را رها کرد و رفت. بعد از چند روز در مسجدی به نماز جماعتی اقتدا کرد. امام قرائت سورة فیل را آغاز کرد، اعرابی فوراً نمازش را شکست و پا به فرار گذاشت. گفتند چرا چنین می کنی؟ گفت: آن امام سورة بقره را خواند ما ازپا افتادیم؛ وای به حال ما که این امام می خواهد سورة فیل را بخواند!

 درخت گردکان به این بزرگی                         درخت خربزه، الله اکبر

                   نشریة بشارت- شماره 75، صفحه70