در گذشته، کاتبی بسیار خوش نویس بود که هرگاه قرآن می نوشت تصرفاتی در آن می کرد. شخص مبلغ زیادی به وی داد تا برای او یک نسخه قرآن کتابت کند و با او شرط کرد که هیج گونه تصرفی در آن ننماید. کاتب نیز قبول کرد. وقتی قرآن را نوشت به آن شخص داد، گفت در هیچ جای آن تصرف نکرده ام، مگر در یک جا که هرچه فکر کردم، نتوانستم تغییرش ندهم. آن شخص پرسید: آن یک جا کجاست؟ گفت: «… خرّ موسی صعقاً» (موسی مدهوش به زمین افتاد). که من جای آن نوشتم: خر عیسی؛ چرا که حضرت عیسی خر داشت نه حضرت موسی.

(برگرفته از نشریة بشارت- شماره 75، صفحه70)