روى خوش و محبت در خانه

یکى از سفارش‏هاى حاج آقاى دولابى این بود که هر وقت مى‏ خواهید از خانه بیرون روید، از اهل خانه و از پدر و مادر یا همسر و فرزندان، با روى خوش جدا شوید. بگویید: کارى ندارید؟، چیزى نمى‏ خواهید؟ با عافیت و دل خوش از خانه بیرون بروید. اهل خانه را شاد کنید. درست خداحافظى کنید. در این صورت تا زمانى که بیرون خانه هستید، یا در مسافرت به ‏سرمى‏ برید، خوش هستید و دست خدا به همراه شماست. مبادا با قهر و اخم و ناراحتى از اهل خانه جدا شوید! حتماً با خداحافظى و صلح و صفا بیرون روید. مى‏ فرمودند: «من وقتى مى خواهم از خانه بیرون بروم، حاج خانم مى‏ آید و یک پارچه ‏اى برمى‏ دارد و کفش‏هاى من را پاک مى‏ کند و مى‏ گوید: حاج آقا جونم، حاج آقا جونم، قربونت برم! از این بهتر شوهرى در عالم نیست! بعد هم مى‏ گوید: حاج آقا جون بده بیاید. با چند تا تعریف جیب‏ هاى ما را خالى مى‏ کند. هر کس باشد، دستش در جیبش مى‏رود. ما راهش را بلد نیستیم. اگر از فولاد هم باشى، با محبت زمین مى‏خورى. اگر سنگ هم باشى، با محبت ذوب مى ‏شوى. هیچ چیز مثل محبت انسان را زمین نمى ‏زند. اگر خانم محبتش بیشتر باشد، او غالب مى‏ شود و اگر آقا محبتش زیادتر باشد، او غالب است.