موضوع:ادعیه انبیا در قرآن

استاد راهنما :سرکار خانم احترام رستمی

استاد داور :سرکار خانم فرشته منانی

محقق :لیلا سلیمی

چکیده

دعا به معنای خواندن ، حاجت خواستن و صدا زدن و به یاری طلبیدن است و در اصطلاح اهل شرع ، گفت و گو کردن با حق تعالی ، به نحو طلب حاجت و درخواست حلّ مشکلات از درگاه او و یا به نحو مناجات و یاد صفات جلال و جمال ذات اقدس اوست . انسان در این دنیا یک بار بیشتر فرصت زندگی کردن را ندارد ، از طرفی قرآن کریم انسان را در خسران معرفی می کند . پس جهت این که از سرمایه عمر بهترین سود را کسب کند ، باید به کسی اقتدا کند که از همه ی جهات کامل باشد . کامل ترین الگو برای بشر پیامبران می باشند زیرا دارای مقام عصمت هستند و اعمالشان مطابق وحی الهی می باشد .
زیباترین دعا ، دعایی است که خداوند ، خود به بندگان خود تعلیم داده و با آن بهترین روش ارتباط را به انسان ارائه نموده است . در این میان ادعیه انبیا که در قرآن کریم ذکر شده است از جهاتی بر سایر ادعیه برتری دارد . زیرا دعای انبیا گامی است در جهت آشنایی با «معارف اسلام» که در قالب چون «عقاید» و «اخلاق» به ما معرفی شده اند
انسان مادامی که در بند دنیاست ، مشمول زمان و مکان است و با غنیمت شمردن زمان هایی که معصومین سفارش کرده اند می توان روح را به کمال برساند و به مقام دوام ذکر نائل گردد ، زیرا مناجات با پروردگار در روح و جسم تأثیر می گذارد و آبادانی ظاهر و باطن را به دنبال دارد . پس طبق آموزه ی انبیاء «علیهم السلام» به ویژه تعالیم قرآن باید این جهت گیری را از دست ندهیم که : حاجت وسیله ذکر است نه آن که ذکر وسیله حاجت . هدف از دعا کردن اجابت نیست . اگر چنین بود از هر کسی که بتواند خواهش ما را به انجام رساندنی توانستیم درخواست کنیم . دعاء درجهت ایجاد روح توحید و نفی عبودیت غیر خدا تشریح گشته است .