چه کار کنیم که دروغ نگوییم؟
دروغگو گمان مي كند با راستگويي , شخصيت خود را از دست مي دهد يا با دروغ گفتن شخصيت تازه و بهتري به دست مي آورد.

دروغ گویی يك بيماري رواني است كه دلايل فراواني مي تواند داشته باشد كه مهم ترين آنها از روبه رو شدن با واقعيات يا مكافات عمل يا سرزنش مردم و است بدين معنا كه دروغگو گمان مي كند با راستگويي , شخصيت خود را از دست مي دهد يا با دروغ گفتن شخصيت تازه و بهتري به دست مي آورد.

عده اي نیز به واسطهء به دروغ گفتن مبادرت مي كنند. گروهي ديگر به واسطهء چيرگي قوهء تخيل بر تعقل شان ,از گفتن دروغ مي برند. بدين ترتيب , اولين راه ترك اين عادت , شناسايي علل و عوامل ابتلابه آن است پس از آن انسان بايد با توجه به حرمت گناهي كه انجام مي دهد و شدت و حدّت عذابي كه در آخرت دارد و ضرر و زيان هاي فراواني كه در اثر كشف دروغ عايدش مي گردد, از گفتن دروغ اجتناب كند. با اين حال سه مرحلهء مهم را در ترك اين عادت بايد سپري نمود:

1ـ آگاه بودن از لحظه لحظه زندگي و آن چه روي داده است , به جهت دوري از غفلت و غلبهء احساسات بر افكار.

2ـ اختيار نمودن سكوت , مگر در حال ضرورت , و عادت به آن.

3ـ تفكر قبل از سخن گفتن و انتصاب بهترين و كوتاه ترين راه براي انتقال مفهوم و معنا مسلّماً اين سه راه در ترك ساير گناهان زبان مانند ناسزا, تهمت , غيبت , تمسخر, ياوه گويي و… مؤثر و مفيد خواهد بود.

منبع:پایگاه اطلاع رسانی استاد شیخ حسین انصاریان