بنا بر روایتی امام سجاد سلام الله علیه فرمودند:

” مؤمن سكوت می كند تا سالم بماند، و سخن می گويد تا بهره گیرد، راز خود را به دوستانش نمی گويد (تا چه رسد به دشمنان) و گواهى بحق را از بيگانگان دريغ نمی کند (تا چه رسد به آشنايان)، هيچ كار خيرى را از روى ريا انجام نمیدهد و هیچ کار خیری را از روی حيا ترك نمی کند؛ اگر مورد تعریف قرار بگیرد از گفته آنان می ترسد(كه مبادا نزد خدا چنان نباشد) و به خاطر چیزهایی که از او نمی دانند از خداوند طلب آمرزش میکند، سخن كسانی که او را نمی شناسند، فريبش نمی دهد و از شمارش آنچه(از گناهان)انجام داده می ترسد.”

?اصول کافی،ج۲، ص۲۳۱