تردیدی نیست كه قیام امام حسین (ع)در حصار زمان و مكان نمی گنجد ، بلكه زمانها و مكانها را درنوردیده و برای همه تاریخ نورافكنی می كند . عاشورا یك مكتب و فرهنگ است كه باید از آن درس گرفت و در زندگی به كار بست . آری ! باید با عاشورا زندگی كرد و در هوای كربلا بال و پر گرفت تا بتوان به مفهوم واقعی اسلام و تشیع دست یافت .

عاشورا آغاز راهی است كه به جاده انتظار حضرت مهدی (عج) منتهی می گردد . در حقیقت ، عاشوراییان همان منتظران و اهل انتظار ، تربیت شده و درس گرفته عاشورا هستند . پس شایسته است كه بر درس های عاشورا كه مشق امروز منتظران است مروری داشته باشیم.

1 - معرفت نسبت به امام (ع)

آنچه در واقعه عاشورا اصل و ریشه همه فضیلت هاست گوهر معرفت و شناخت امام حق است . یاران حسین (ع)عاشورایی شدند و جاودانه گردیدند ، چون امام خود را شناختند و با همین شناخت تا پای جان با امام خویش ماندند . در نتیجه به نور عظیم رسیدند . در مقابل با یزیدیان كه از شناخت امام حق بازماندند ، به پیشوای باطل گرویدند و برای ابد سعادت را باختند .

آری ! اینگونه است كه شناخت امام و راه و هدف او ، آدمی را استوار و پایدار می كند . امروز نیز ، منتظران عاشورایی باید با همه توان ، مهدی آل پیامبر (ص) را به عنوان مظهر حق و تنها راه منتهی به خدا بشناسند و حق و باطل و معروف و منكر را با او محك بزنند . چرا كه اگر جز این باشد قطعاً از مسیر حقیقت گمراه شده و به دامن یزیدیان زمان خواهند افتاد .

اگر چه امروز امام منتظران غائب است ولی كسب معرفت امام خواهد توانست كه بین منتظران با امامشان پیوند برقرار كند و منتظران را در همین عصر در خدمت امام و اهداف او قرار دهد .

2 - حمایت كامل و خالص از امام (ع)

یكی از درس های مهم عاشورا ، حمایت كامل از امام حق است . امروز نیز منتظران باید پیوسته در اندیشه ی حمایت از امام عصر (عج) باشند . اگر حمایت ا زحسین بن علی(ع) به حضور در جبهه جنگ نظامی بود ، حمایت از مهدی(عج)به حضور در جبهه های گوناگون فكری و فرهنگی است . منتظران باید در مقابل هجوم فرهنگ بیگانه به فرهنگ دینی و قرآنی ، هوشیار باشند تا بتوانند خود و دیگران را در مقابل خطرات آن حفظ كنند .

3 - وفاداری به امام (ع)

درس بزرگ عاشورا وفاداری كامل نسبت به امام حسین(ع)بود. در شب عاشورا امام حسینیاران خود را فراخواند و بیعت خویش را از آنان برداشت تا هر كه تمایلی به ماندن نداشت ، از معركه كربلا بگریزد ؛ اما هریك از آن شیرمردان و نمونه های بی نظیر مردانگی ، به بیانی اعلام وفاداری نمودند و آرزو كردند كه كاش هزار جان داشتند تا در پای امام حسین(ع)نثار كنند.

منتظران مهدی(عج)نیز شایسته است كه هر روز با امام خود تجدید عهد كنند و وفاداری خود را این گونه به امام(ع)اثبات نمایند . نشانه ی صداقت در این عهد و پیمان آن است كه در هر لحظه در خدمت امام و اهداف او باشند و جز به رضای او فكر نكنند .

4 - صبر و پایداری

از دیگر درسهای مهم عاشورا ، صبر و پایداری در حمایت از دین خدا و امام زمان (عج)است . منتظران مهدی (عج)هم باید برای تحقق زمینه های ظهور ، در جبهه ی انتظار استوار و مقاوم بمانند و از زخم ها و نیش هایی كه بر دل و جانشان می نشیند خسته نشوند ؛ بلكه از آن استقبال كنند . همانطور كه حسینیان عاشورایی از زخم شمشیرها و نیزه ها نهراسیدند بلكه در راه خدا از آن استقبال كرده و به روی شهادت لبخند زدند و همان گونه كه بانوان عاشورایی ، سختی طاقت فرسای اسارت را به جان خریدند و به زیبایی پیام كربلا را به شهرها و نسل های آینده رساندند . در این میدان الگوی صبر و استقامت حضرت زینب كبری(س)است كه با اقتدا به مقتدای بزرگ خود ، حضرت زین العابدین (ع) به نیكوترین شیوه رسالت خویش را انجام داد و كربلای حسین (ع)را در تاریخ جاودانه ساخت .

همان گونه كه عاشوراییان برای نجات اسلام و حمایت از ولی خدا هرگونه سختی را بر جسم و جان خریدند ؛ اهل انتظار هم برای ترویج فضیلت ها و حفظ راه و رسم دینداری و تحقق ارزشها در جامعه باید صبور باشند ، از كمی نفرات نهراسند و به خود ناامیدی راه ندهند كه طلیعه ی ظهور نزدیك است و صبح ظفر ، قریب .

5 - فریاد علیه ظلم و ظالمان

حسینیان با اقتدا به امام خود در برابر ظلم و ظالمین قیام كردند و این خود درس های دیگری برای منتظران مهدی است تا در طول زمان غیبت هر كجا فرصتی دست داد ، در برابر ستمگران موضع بگیرند و بر سر ظالم ، فریاد عدالتخواهی بزنند .

تبرّی كه از فروع دین است ، جهت حركت ها را مشخص می كند و پیوسته هشدار می دهد كه نباید با ظالمان هم كاسه شد و دست در دست آنها گذاشت و یا حتی در برابر ظلم و تباهی آنها ساكت نشست .

6 - اعلام دوستی و اظهار محبت نسبت به امام (ع)

آدمی با عشق و محبت شناخته می شود و دل بستگی ها و دوستی هایش جهت زندگی و مرگش را ترسیم می كند .

در جبهه عاشورا یاران حسین (ع)، بیشترین عشق و ارادت را به حسین بن علی (ع)داشتند و آن را به خوبی به نمایش گذاشتند . منتظران عاشورایی هم به امام خود عشق می ورزند ، در عشق او می سوزند و بی صبرانه ظهور او را چشم به راهند . « مَتى تَرانـا وَ نَریكَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوآءَ النَّصْرِ تُرى اَتَرانا نَحُفُّ بِكَ وَ اَنْتَ تَاُمُّ الْمَلَاَ[1] » كی می شود كه تو ما را ببینی و ما تو را ببینیم ؛ در حالی كه پرچم پیروزی را برافراشته ای ؟! آیا [می شود كه] ما را ببینی در آن حال كه گرد وجودت حلقه زده ایم [و آماده جانبازی هستیم] و تو مردمان را رهبری میكنی ؟!

[1] مفاتیح الجنان / شیخ عباس قمی / دعای ندبه

برگرفته از كتاب: از فرات تا فرات