خدایا همه چیز را به من ارزانی داشتی و بر همه شکر کردم ، جسم سالم و زیبا دادی، پای قوی و تند و چالاک عطا کردی. بازوان توانا و پنجه هنرمند بخشیدی, فکر عمیق و ذهن شدید دادی، از همه چیز و از همه زیباییها و از همه کمالات به حد نهایت به من عطا کردی و بر همه اش شکر می گذارم . اما ای خدای بزرگ یک چیز بیش از همه چیز بر من ارزانی داشتی که نمی توانم شکرش را به جا بیاورم و آن درد و غم بود.
درد و غم از وجودم اکسیری ساخت که جز حقیقت چیزی نجوید ، جز فداکاری راهی برنگزیند و جز عشق چیزی از آن ترشح نکند.
گوشه ای از مناجات های شهید مصطفی چمران.
کتاب زمزم عشق، دکتر اسماعیل منصوری لاریجانی، ص 13.