قال رسولُ اللّه (صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم): خَیرُ الدعاءِ الاستِغفارُ.

بهترین دعا، آمرزش خواهى است .

قال رسولُ اللّه (صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم): خَیرُ العِبادَةِ الاستِغفارُ.

بهترین عبادت، استغفار کردن است .

آثار توبه

قال رسولُ اللّه (صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم): التَّوبةُ تَجُبُّ ما قَبلَها.

توبه گذشته‏ ها را مى‏پوشاند .

قال رسولُ اللّه (صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم): التّائـبُ مـِن الذَّنـبِ کَمَـنْ لا ذَنْبَ لَهُ.

توبه کننده از گناه مانند کسى است که گناهى نکرده باشد .

قال ‏علیٌّ (علیه‏ السلام): التّوبَة تطهّر القُلُوب و تغسل الذُّنوبَ.

توبه دلها را پاک‏ مى ‏کند و گناهان را مى‏ شوید .

قال ‏علیٌّ (علیه ‏السلام): مَن تابَ تابَ اللّه‏ُ علَیهِ ، واُمِرَتْ جَوارِحُهُ أنْ تَسْتُرَ علَیهِ ، وبِقاعُ الأرضِ أنْ تَکْتُمَ علَیهِ ، واُنْسِیَتِ الحَفَظَهُ ما کانتْ تَکتُبُ علَیهِ.

هر که بـاز آیـد، خدا به او بازگردد و به جوارح او و جاى جاى زمین دستور داده شود که آبروى او را حفظ کنند و عیبهایش را بپوشانند و گناهانى که فرشتگان حافظ اعمال برایش نوشته‏ اند از یاد آنان برده شود .

قال ‏الصادق (علیه ‏السلام): أوحى اللّه‏ُ عز و جل إلى داودَ النَّبیِّ على نبیّنا وآلهِ وعلَیهِ السّلامُ : یا داودُ، إنّ عَبدیَ المؤمنَ إذا أذْنَبَ ذَنبا ثُمّ رَجعَ وتابَ مِن ذلکَ الذَّنبِ واسْتَحیى مِنّی عندَ ذِکْرِهِ غَفَرْتُ لَهُ، وأنسَیْتُهُ الحَفَظَةَ وأبْدَلْتُهُ الحسَنَةَ، ولا اُبالی وأنا أرْحَمُ الرّاحِمینَ.

خداوند عز و جل به داود پیامبر - که بر پیامبر ما و خاندانش و بر او درود باد - وحى کرد : اى داود ! هرگاه بنده مؤمن من گناهى کند و سپس از آن گناه برگردد و توبه نماید و به هنگام یاد کردن از آن گناه از من شرم کند ، او را بیامرزم و آن گناه را از یاد فرشتگان نگهبان اعمال ببرم و آن را به نیکى بدل کنم . و از این کار مرا با کى نیست که من مهربانترین مهربانانم .

قال رسولُ اللّه (صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم): کُلُّ بَنی آدمَ خَطّاءٌ ، وخَیرُ الخَطّائینَ التَّوّابونَ.

همه آدمیان خطا مى‏کنند و بهترین خطاکاران توبه ‏گرانند .

خشنودی خداوند متعال از باز گشت بنده توبه کارش

قال رسولُ اللّه (صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم): لَلّهُ أفْرَحُ بتَوبةِ عبدِهِ مِن العَقیمِ الوالِدِ ، ومِن الضّـالِّ الواجِدِ ، ومِن الظّمآنِ الوارِدِ.

هرآینه خشنودى خداوند از توبه بنده خود بیشتر است تا خوشحالى نازایى که بچّه مى‏آورد و گم کرده‏ اى که گمشده خود را مى ‏یابد و تشنه ‏اى که به آب مى‏رسد .

قبول بودن هر توبه ای

قال ‏علیٌّ (علیه‏ السلام): مَن اُعْطِیَ التَّوبَةَ لَم یُحرَمِ القَبولَ ، ومَن اُعْطِیَ الاسْتِغْفارَ لَم یُحرَمِ المَغفِرَةَ.

به هر کس (توفیق) توبه داده شود، از قبول آن محروم نمى‏شود و به هر کس (توفیق) استغفار عطا گردد، از آمرزش محروم نمى‏ ماند.

زمان قبول شدن توبه

قال رسولُ اللّه (صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم): مَن تابَ قَبْلَ أنْ یُعایِنَ قَبِلَ اللّه‏ُ تَوبَتَهُ.

هر کس، پیش از مشاهده (عذاب)، توبه کند خداوند توبه‏ اش را مى‏پذیرد.

قال ‏الباقر (علیه ‏السلام): إذا بَلَغتِ النّفسُ هذهِ وأهْوى بیَدِهِ إلى حَلْقِهِ - لَم یَکُن للعالِمِ تَوبَةٌ ، وکانتْ للجاهلِ تَوبَةٌ.

با دست خود به حلقش اشاره کرد: هر گاه جان به این جا برسد عالِم (راهى براى) توبه ندارد ولى جاهل دارد .

قال ‏الرضا (علیه ‏السلام): وقد سُئلَ عن عِلّةِ إغْراقِ اللّه فِرْعَونَ وقد آمَنَ بهِ وأقَرَّ بتَوحیدِهِ: لأنَّهُ آمنَ عندَ رُؤیةِ البَأْسِ ، والإیمانُ عندَ رُؤیَةِ البَأْسِ غیرُ مَقبولٍ.

امام رضا (علیه ‏السلام) در پاسخ به این پرسش که : چرا خداوند فرعون را با آن که ایمان آورد و به یگانگى او اقرار کرد غرق ساخت؟ فرمود: زیرا او هنگامى ایمان آورد که عذاب را مشاهده کرد و ایمان آوردن به هنگام مشاهده عذاب پذیرفته نیست .

کمترین حد توبه

قال رسولُ اللّه (صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم): النَّدَمُ تَوبَةٌ.

پشیمانى، توبه است.

قال ‏علیٌّ (علیه‏ السلام): النَّدَمُ على الخَطیئةِ اسْتِغْفارٌ.

پشیمانى از گناه، آمرزش خواهى است.

قال ‏علیٌّ (علیه‏ السلام): نَدَمُ القلبِ یُکَفِّرُ الذَّنبَ.

پـشـیـمـانىِ دل، گـنـاه را مى‏ پوشاند.

خطر به تعویق انداختن توبه

قال ‏علیٌّ (علیه ‏السلام): مُسَوِّفُ نَفسِهِ بالتَّوبةِ ، مِن هُجومِ الأجَلِ على أعظَمِ الخَطَرِ.

کسى که کار توبه را به فردا حواله دهد، از هجوم مرگ در معرض بزرگترین خطر است.

آسان تر از توبه

قال ‏علیٌّ (علیه‏ السلام): تَرْکُ الذَّنبِ أهْوَنُ مِن طَلبِ التَّوبةِ.

گناه نکردن آسانتر از طلب توبه است.

توبه نصوح

قال رسولُ اللّه (صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم): التَّوبةُ النّصوحُ النَّدمُ على الذَّنبِ حینَ یَفْرُطُ مِنکَ، فتَسْتَغفِرُ اللّه‏َ ، ثُمّ لا تَعودُ إلَیهِ أبداً.

توبه نـصـوح پشیمانى از گناهى است که مرتکب شده ‏اى و آمرزش خواستن از خدا و این که هرگز بدان باز نگردى.

علت آموزش استغفار به انسان

قال رسولُ اللّه (صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم): أکثِرُوا مِن الاستِغفارِ ؛ فإنّ اللّه‏َ عز و جل لم یُعَلِّمْکُمُ الاستِغفارَ إلاّ وهُو یُریدُ أن یَغفِرَ لَکُم.

زیاد استغفار کنید؛ زیرا خداوند عز و جل استغفار را به شما یاد نداد ، مگر براى این که مى‏خواهد شما را بیامرزد.

ای عزیز فرصت را غنیمت شماریم  و امروز که اولین یکشنبه ماه ذی القعده است نماز توبه و استغفار را به جا آوریم و از منان بزرگ طلب عفو و بخشش نماییم.

ستار،افسراستخباراتی عراق،بچه ها را داخل خاک عراق همراهی می کرد.او به نظر فرد بی اعتقادی بود.از اول صبح کار را شروع کردیم.ناگهان ستار به نقطه ای اشاره کرد و گفت: ((از این مکان بوی عطر می آیدو هر جا بوی عطر باشد ,شهید ایرانی در آنجا پیدا می شود.))

بچه ها آن محل را با بیل مکانیکی حفاری کردند.پیکر دو تن از شهدای عزیز کشف شد.هر چند که بوی مشک و عطر شهدا برای بچه های تفحص امری طبیعی بود ؛ اما این افسر عراقی کاملا تعجب کرده بود.به این نتیجه رسیدیم که حتی عراقی ها هم بوی خوش شهدا را درک می کنند.

از گزارش روزانه ی محمود توکلی،مسئول تفحص لشگر امام حسین (علیه السلام)

شادی ارواح مطهر شهدا صلوات

آیت الله بهجت قدس سره می‌فرمود: كسی در حرم حضرت رضا علیه السلام برای برآورده شدن حوائجش ختمی گرفت و گویا یكی از حاجاتش درخواست «طی الارض» بوده! توفیق زیارت امام رضا علیه السلام را ، در عالم رؤیا و یا مكاشفه ، پیدا می‌كند. به او می‌فرمایند: «هر چه هست، در تقوا است».

یکی از آفت هایی که گریبان برخی از مریدان معرفت را می گیرد بحث کرامات است. بعضی ها قدم در راه سیر و سلوک و اخلاق می گذارند اما به نیت اینکه کشف کرامتی کنند یا کار خارق العاده ای انجام دهند.

البته ممکن است به نتیجه هم برسند اما سیره و روش بزرگان ما طور دیگری بوده است. هدف اصلی در سیر و سلوک, پیمودن راه سعادت و بندگی و طی طریق برای رسیدن به خدای متعال است.

همانطور که هر چیز لوازمی دارد این راه هم لوازمی دارد. کسانی که خودسازی می کنند تا به خدا برسند خداوند متعال هم چیزهایی به آنها می دهد.

اما نکته مهم اینجاست که تفاوت کلیدی بین عرفای برجسته ما با این عده در این خلاصه می شود که هدف آنها از سیر و سلوک رسیدن به بندگی بوده و کارهای خارق العاده برای آنها نه هدف است و نه بازدارنده که بخواهند توقف کنند.

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد نکن که خواجه خود روش بنده پروی داند

اما کسانی که به دنبال این مباحث هستند کمتر به هدف اصلی که بحث معرفت و عبودیت است توجه می کنند و این خود خطر بزرگی است. برخی مقامات برای بزرگان ما بازیچه است.

اصلا به آن توجهی نمی کنند و لذا در صدد ابراز آن هم نیستند. آقای بهجت قدس سره به من (یکی از شاگردان ایشان) فرمود: ما هفتصد سال عقب افتاده‌ایم. گفتم: چطور آقا؟ فرمود: آن وقت‌ها اگر كسی چیزی نداشت انگشت‌نما می‌شد، ولی حالا اگر كسی چیزی داشته باشد، انگشت نما می‌شود! قضیه برعكس شده.

کسانی که سالهای سال بندگی خدا می کنند و بعد از مرگ تازه برخی ابعاد وجودی و شخصیت آنها آشکار می شود. یک عمر بدون نام و نشان بندگی می کنند و از کسی توقعی ندارند.

به هر حال باید توجه داشت که نکته اساسی برای سیر و سلوک بندگی است.

خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید:وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ و جن و انس را نیافریدم جز براى آنكه مرا بپرستند. (ذاریات/56)

پس به تعبیر دقیق تر باید بگوییم:بزرگترین و برترین کرامت ها بندگی خداست و بس.

روش حضرت آقای بهجت قدس سره و سفارش اكید ایشان عمل به این رهنمود سه وجهی بود:«بندگی خدا»، «طاعت خدا» و «ترك معصیت».

قریب سی سال پیش به من فرمود: شما خیال نكنید كه ما می‌خواهیم مطالبی به شما بگوییم كه تا به حال به احدی گفته نشده، چنین چیزی پیش من نیست. من هم همان‌هایی را به شما می‌گویم كه دیگران فرموده‌اند، آن هم بندگی خالصانه خدا و در یك كلمه، «تقوای حقیقی» است.

آیت الله بهجت قدس سره می‌فرمود:كسی در حرم حضرت رضا علیه السلام برای برآورده شدن حوائجش ختمی گرفت و گویا یكی از حاجاتش درخواست «طی الارض» بوده! توفیق زیارت امام رضا علیه السلام را ، در عالم رؤیا و یا مكاشفه ،پیدا می‌كند. به او می‌فرمایند: «هر چه هست، در تقوا است».

(برگفته از وبلاگ نور بصیرت)

در ایامی که در محضر استاد حافظیان ( از شاگردن خاص مرحوم نخودکی ) به همراه تعدادی از دوستان از جمله جناب استاد محمد رضا حکیمی تلمذ می کردیم یکروز استاد فرمودند:

امروز می خواهم یک ختم بسیار بسیار مهم را که از استادم جناب آیت الله حاج شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی رحمه الله که با زحمت توانستیم از ایشان بگیریم، را برایتان بیان کنم.

من عرض کردم: استاد ما اینها را نمی خواهیم ! .

فرمودند:یعنی چه؟ پس چه می خواهید؟

من برای این ختم خیلی زحمت کشیده ام، حالا می خواهم به شما بدهم شما می گویید نمی خواهیم؟

عرض کردم: استاد گیرم شما یک ذکری را به من دادید و من توانستم قله دماوند را در دریاچه خزر بگذارم، آخرش که چی؟ من خدا را می خواهم.

سرشان را پایین انداختند و تأملی کردند، رفقا که رفتند فرمودند: احسنت! احسنت!

ما همینطور شاگردهایی می خواهیم و بعد مطالبی را در شرح مناجات خمسه عشر حضرت سجاد صلوات الله علیه بیان کردند و ما تازه آن روی سکه جناب حافظیان رحمه الله را هم بالاخره دیدیم.

اگر بخواهیم یک نتیجه گیری بکنیم باید این کلام استاد فاطمی نیا را بیاوریم که ایشان فرمود: ما آمدیم بنده خدا بشویم. ببینید جاهل یا افراط می کند یا تفریط. جاهل کرامت را به کل منکر می شود نه اینطور نیست. نه ما منکر کرامت هستیم و نه آن را به این بی در و پیکری قبول داریم. این حرف ها نیست.

ما آمدیم بنده خدا بشویم. اگر خدا صلاح دانست در دامن یک بنده کرامت می ریزد و اگر صلاح ندانست هم نمی دهد.بنده فردی را دیدم که از بسیاری از صاحبان کرامت مقام بالاتری داشت ولی کرامت نشان نمی داد. چون مصلحت نبود کرامت نشان دهد. مقصود این حرف ها نیست.

ما آمدیم بنده خدا بشویم. مهم این است که خدا و امام زمان از ما راضی باشند. این است که برای ما ملاک است و اگرنه کرامت دادند یا ندادند مهم نیست.

اصلا دین ما برای این مسائل نیست که کاری بکنیم صاحب کرامت بشویم و این طور مسائل. هدف فقط بندگی خداست و کرامت صاحبان کرامت نیز کاشفیت آنهاست. او در عظمت دین مشغول به کشف است.

(استاد فاطمی نیا – سایت عصر ایران)

فرزند شيخ عباس صاحب كتاب مفاتيح الجنان مي گويد: يك روز صبح پدرم برخاست و شروع به گريه كرد، از او پرسيدم چرا اشك مي ريزيد؟

فرمود: براي اين كه شب گذشته نماز شب نخواندم!

گفتم: پدرجان نماز شب كه مستحب است و واجب نيست، شما كه ترك واجب نكرده ايد و حرامي بجا نياورده ايد چرا اينطور نگرانيد؟

فرمود: فرزندم! نگراني من از اين است كه من چه كرده ام كه بايد توفيق نماز شب خواندن از من سلب شود.!!!

حاج آقا قلي نخجواني پدر حاج ميرزا علي آقا قاضي گويد: پس از آن كه به سن پيري و كهولت رسيدم شيطان را ديدم كه با او در بالاي كوهي ايستاده ايم، من دست خود را بر محاسن خود گذارده و به او گفتم: مرا سن پيري و كهولت فرا گرفته است اگر ممكن است از من درگذر!

شيطان گفت: اين طرف را نگاه كن، وقتي نظر كردم دره بسيار عميقي را ديدم كه از شدت ترس و هراس عقل انسان مبهوت مي ماند. شيطان گفت: در دل من رحم و مروت و مهر قرار نگرفته است، اگر چنگالم بر تو بند شود جاي تو در ته اين دره خواهد بود كه مي بيني!!