يك بزرگى در شهر قزوين به نام آقا شيخ على اكبر الهيان كه استاد خيلى از بزرگان دين ماست. در تنكابن، قزوين، مشهد و تهران زندگى كرد. قبرش در قم كنار حرم حضرت معصومه عليهاالسلام است. ايشان از كسانى بوده كه به اندازه يك ارزن حرام از دهانش پايين نرفت. يك شب شام دعوتش كردند كمى فكر كرد، گفت: مى‏آيم، سه چهار نفر هم با او مهمانى رفتند.

سفره را پهن كردند، يك ديس گوشت آوردند. شيخ على اكبر الهيان كه به همين خاطر به او الهيان مى‏گويند. چون واقعا الهى بود. دست را دراز كرد يك تكه گوشت بردارد از درون گوشت صدا شنيد اكبر من را ذبح نكردند، من خفه شده بودم، تو گوسفند حرام نخور، كنار كشيد. اينگونه خدا آدم را يارى مى‏كند.

« إِن تَنصُرُواْ اللَّهَ يَنصُرْكُمْ »

مى‏گويد: حرام از بنده من كنار برو؛ علامت شيعه اين است كه دامن به حرام آلوده نمیکند

« و عمل لخالقه »

شيعه ما بنده خداست. بنده حق است. شيعه ما در كار مثبت به پاداش خدا اميدوار است.

« و خاف عقابه »

شيعه ما اگر بترسد فقط از جريمه‏هاى خدا مى‏ترسد. فاطمه زهرا عليهاالسلام دغدغه داشت كه همواره براى شيعيان دعا مى‏كردند و در روز قيامت به پروردگار مى‏گويد: الهى! شيعيانم.