رسول خدا (ص ) به “قرآن ” بسيار اهميّت مى داد و در تعليم و به كاربستن آن سعى خاصّى مبذول مى فرمود.

آرزومند بود كه اين كلام دلنشين خدا در دلها بنشيند و قلوب را كه مركز فرماندهى وجودند مُسخّر كند.

مى فرمود: قلبى كه ظرف “قرآن ” باشد از عذاب خدا بدور است .

مى فرمود: وقتى فتنه ها همچون پاره شب تار، شما را در ميان گرفت به “قرآن ” رو آوريد.

مى فرمود: خانه هاى خود را با تلاوت “قرآن ” منوّر گردانيد.

مى فرمود: فرزندانتان را بر سه چيز پرورش دهيد: “دوستى پيغمبرتان ، دوستى اهل بيت او، تلاوت قرآن “.

مى فرمود: اشرف امّت من كسانى هستند كه ، حاملان “قرآن اند” و كسانيكه شب زنده دارند و با پروردگار خود راز و نياز دارند.

مى فرمود: خواندن “قرآن ” افضل از ذكر است . و ذكر، افضل از صدقه است . و صدقه افضل از روزه است و روزه سپر آتش دوزخ است .

پيامبر (ص) مى فرمود: هر كس “قرآن ” تلاوت كند گوئيا نبوت در ميان هر دو پهلوى او مندرج شده و به رتبه پيغمبران رسيده، ولى به او وحى نمى رسد.

مي فرمود: خداوند متعال خواننده “قرآن ” را به هر حرفي كه در نماز ايستاده قرائت كند، صد حسنه و اگر نشسته بخواند پنجاه حسنه و اگر در غير نماز با طهارت (وضو) باشد، بيست و پنج حسنه و بى طهارت ده حسنه عطا مى فرمايد.

مى فرمود: هر كس در شب ، ده آيه از “قرآن ” را تلاوت كند، او را از غافلان ننويسند، و هر كس پنجاه آيه تلاوت كند، او را از ذاكران نويسند. و هر كس صد آيه تلاوت كند او را در كتاب مطيعان و داعيان ثبت كنند.

و هر كس دويست آيه قرائت كند او را از زمره خاشعان شمرند. و هركس سيصد آيه بخواند او را از فايزان و (رستگاران ) نويسند. و هركس پانصد آيه تلاوت كند از جمله مجتهدان نگارند.

مى فرمود: همانا اهل “قرآن ” در بلندترين درجات آدميان هستند، بجز پيغمبران و مرسلين . پس حقوق اهل قرآن را اندك و كم مشماريد، زيرا براى ايشان از طرف خداى عزيزِ جبار مقام بلندى است.

مي فرمود: حاملين “قرآن ” نمايندگان و سرپرستان و مجتهدان و جلوداران و پيامبران و آقايان اهل بهشتند.

مى فرمود: “قرآن ” نور روشن و ريسمان محكم و فضيلت بزرگ و مرتبه بلنديست و مايه شفا و سعادت است . هركس از “قرآن ” روشنايى طلب نمايد، خداوند، او را منوّر فرمايد. و هركه از غير “قرآن ” هدايت طلبد، خداوند او را به حالت گمراهى واگذارد.

مى فرمود: بهترين مردم كسانى هستند كه “قرآن ” را ياد گرفته و به مردم ياد دهند.

مى فرمود: از قرائت “قرآن ” در صبح و شب غفلت نكنيد، زيرا زنده كننده دلهاى مُرده است و انسان را از عمل زشت و منكر باز مى دارد.