نرخ گندم و نان روز به روز در مدينه بالا مى‌رفت. نگرانى و وحشت بر همه مردم مستولى شده بود. آن كس كه آذوقه سال را تهيه نكرده بود در تلاش بود كه تهيه كند در اين ميان مردمى هم بودند كه به واسطه تنگدستى… مجبور بودند روز به روز آذوقه خود را از بازار بخرند.

- امام صادق (عليه‌السلام) از معتب وكيل خرج خانه خود پرسيد: امسال در خانه گندم داريم؟

- بلى يا ابن رسول الله، به قدرى كه چندين ماه را كفايت مى‌كند، گندم ذخيره داريم.

- آنها را به بازار ببر و در اختيار مردم بگذار و به فروش.

- يا ابن رسول الله گندم در مدينه ناياب است. اگر اينها را بفروشيم، ديگر خريدن گندم براى ما ميسر نخواهد شد. همين است كه گفتم. همه اينها را ببر و در اختيار مردم بگذار و به فروش.

- معتب دستور امام را اطاعت كرد، گندم ها را فروخت و نتيجه را گزارش داد.

- امام به او دستور داد: بعد از اين نان خانه را روز به روز از بازار بخر. نان خانه من نبايد با نانى كه در حال حاضر توده مردم مصرف مى‌كنند تفاوت داشته باشد. نان خانه من بايد از اين پس نيمى گندم و نيمى جو باشد من به حمدالله توانايى دارم كه تا آخر سال خانه خود را با نان گندم به بهترين وجهى اداره كنم، ولى اين كار را نمى كنم تا در پيشگاه إلهى، مسأله اندازه گيرى معيشت را رعايت كرده باشم.

بحار الانوار، ج ۱۱، ص ۱۲۱