در اسلام برای چیزهای که سبب پیوند با خویشان می گردد، حد خاصی تعیین نشده بلکه به فهم عمومی بستگی دارد. در آداب و سنت های مردم نزدیک یا دور بودن بستگان تفاوت دارد.ممکن است عملی نسبت به یکی از نزدیکان پیوند به شمار آید ، اما نسبت به دیگری که نزدیک تر است قطع رابطه باشد. در موارد تردید، باید جانب احتیاط را رعایت کردتا مبادا مرتکب گناه کبیره قطع رحم شویم. پیامبر گرامی اسلام(ص): می فرماید:پیون با خویشان را حفظ کنید، هرچند با سلام کردن باشد. کمترین چیزی که به وسیله آن این پیوند برقرار می شود، رفت و آمد و سلام کردن است. اما در بعضی موارد اکتفا کردن به این مقدار کافی نیست. برای مثال اگر یکی از اقوام فقیر باشد و دیگری ثروتمند، صله رحم به وسیله کمک های مالی و دفع ضرر از آن تحقق می یابد و اگر هیچ توجهی به مشکلات اقوام نداشته باشد قطع رحم کرده است. در نتیجه تحقق صله رحم به اوضاع و احول و موقعیت و زمان بستگی دارد. هدیه دادن، دلجویی کردن،دید و بازدید،خودداری از آزار،تمسخر و تحقیر نکردن ، عیادت هنگام بیماری،شرکت در مجالس شادی و غم، پذیرفتن دعوت در اعیاد و میهمانی ها و هر کاری که سبب می شود مردم بگویند آینه ارتباط خانوادگی شایسته ای دارند، سبب تحقق صله رحم است. قهر کردن، جواب سلام ندادن، ترش رویی، شرکت نکردن در محافل، کمک نکردن در گرفتاری ها، گله های نابه جا و امثال آن به قطع رحم و گسستن پیوند می انجامد. امام صادق می فرماید: پیوند با خویشان را هر چند با دادن ظرفی آب، حفظ کن. برترین چیزی که این پیوند را نگه می دارد خودداری از آزار بستگان است . صله رحم مرگ را به تاخیر می اندازد. محبوبیت به وجود می آورد.

امیدواریم با آمدن سال جدید این برقراری پیوند را روز به روز پر رنگتر کنیم.

برگرفته از ویژه نامه حفظ خانواده، ص 63