همان طور که طبق فرمایش رسول اکرم(صلی الله علیه و اله) می دانیم؛ القاء اندیشه های گوناگون در کودکی هم چون حک کردن بر روی سنگ است. این دوره سنی، بسیار حساس بوده و مبلیغن کمتر به طرح قواعد منطقی نیازمندند.

امور مختلف با استفاده از طبیعت پاک و صاف کودکان و همین طور احساسات ایشان به راحتی القاء شده و زمینه مساعد تربیت فرهنگی فراهم می گردد. اما متاسقانه چندی است که در بازار کتاب با کتبی مواجه می شویم که نه تنها در حیطه حقیقت یابی کودکان گامی بر نمی دارند بلکه با تحریک خیال کاذب ایشان زمینه های غیر حقیقی را فراهم می سازند.

یکی از این کتب کتاب” نمکی” است که با استفاده از کاراکتر یک دختر به القای مساله فمینیست اقدام می کند. دختر بچه که هم مبارز غول است و هم منجی مردان صنعت گر در دام غول به عنوان راه نجات مطرح است.

با توجه به آموزه های الهی مبنی بر فعالیت زن و نقش وی در جامعه در می یابیم که نقش وی هرگز وارد حیطه های مردانه و انجام کارهای سنگین نمی شود. در حقیقت وظایف او از ریشه، با مرد متفاوت است. البته این بدان معنا نیست که زن یا مرد از یکدیگر برتر اند؛ بلکه بدان معنا است که هر یک وظایفی مخصوص با طبعشان دارند.

از نکات مفقود در این قبیل داستان ها بها ندادن به ارزش ها در امر مقدس ازدواج است. در بسیاری از این کتب از جمله همین کتاب اسطوره قصه را دختری زیبا روی معرفی کرده و شاه زاده را با موفقیت به همین دلیل دل برده او می داند. این مسائل در این سن تلقینی جز سعی در ایجاد زیبایی ظاهری آن هم با ادوات ظاهری ندارد و چون داستان خالی از زیبایی های باطنی است گرایش کودک هم به این امور کم رنگ و کم رنگ تر می گردد.