یکی  از مریدان حاجاقا مجتبی تهرانی(ره) بیان می کنند: در یکی از ماه های مبارک رمضان بود که موضوعی را خدمت ایشان عرض کردم. با ایشان تا کنار ماشین قدم می زدم. ایشان فرمودند که این کار را انجام بده، این طوری انجام بده، آن طوری انجام بده، داشتند توصیه می کردند. من عرض کردم: آقا، خیلی وقت تنگ است؛ این قدر فرصت نیست. ایشان فرمودند: «چرا وقت تنگ است»؟ گفتم: من صبح می روم سر کار و مسؤولیّت اداری دارم، بعد از ظهر که برمی گردم افطاری می خوریم و بعد هم خودم را برای اینکه خدمت شما برسم، آماده می کنم. بعد تا برسم خانه، ساعت دوازده می شود، تا آماده خواب بشوم، خلاصه من چهار ساعت می خوابم.

ایشان فرمودند: «چهار ساعت می خوابی»؟ گفتم: حاج آقا! پس چقدر بخوابم؟ ایشان گفتند: «آقا! جدّاً چهار ساعت می خوابی»؟ من یک شیطنتی کردم گفتم: شما چقدر می خوابید؟ من امیدوارم آن هایی که می شنوند به دقّت بشنوند و باور کنند. ایشان فرمودند: «چهل و پنج دقیقه». من مغلطه کردم و گفتم: حاج آقا! بعد از نماز صبح، چهل و پنج دقیقه؟ فرمودند: «نخیر؛ مغلطه نکن پسر! چهل و پنج دقیقه».

شادی روحشان صلوات

حاجاقا مجتبی تهرانی(ره) می گفتند: «اگرخواستی صدقه بدهی، همین طوری صدقه نده؛ زرنگ باش، حواست جمع باشد، صدقه را از طرف امام رضا علیه السلام برای سلامتی آقا امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف بده. برای دو معصوم است، دو معصومی که خدا آنها را دوست دارد. ممکن نیست که خداوند این صدقه را رد کند. تو هم اینجا واسطه گری ات را می کنی. تو واسطه ای و همین حق واسطه گری است که اجازه می دهد تو به مراحل خاص برسی.

محقق: اکرم جعفری

استاد راهنما: آقای محسن برقی کار

چکیده:

te mso 9]> Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

�اي اوست و پيوسته به سوي او در تكاپو مي باشد.

لذا هدف از خلقت او نيز نايل آمدن به تكامل انساني و قرب الهي در نظر گرفته شده است. از سوي ديگر انسان موجودي متعهّد و مسئول است و اين تعهّد و مسئوليت در رابطه با هدف داري آفرينش و جايگاه انسان با توجّه به امتيازات او بر ساير موجودات عالم معنا پيدا مي­كند به همين خاطر بايد طوري تربيت شود كه خود را بشناسد و بداند چه وظيفه و مسئوليتي بر عهده دارد و آن را به مرحله اجرا و عمل در آورد.

امر تعهّد و مسئوليت هم از درون انسان سرچشمه مي گيرد و هم در قرآن بر اساس آنچه ما احساس مي كنيم، مسئوليت سنگين بر عهده ي انسان گذاشته شده است. به طوري كه اين مسئوليت به آسمان، زمين و كوه ها عرضه شد و آنان به ضعف و ناتواني خود اقرار كردند ولي انسان آن را پذيرفت.

نظام حقوقي اسلام، نظام تكليف گرا است، در واقع حقوقي است كه انسان هاي ديگر بر ما دارند و مسئوليتي كه ما در قبال ديگران داريم و به همين دليل اسلام به ما مي گويد:

كه انسان در هر عصر زماني با توجّه به مقتضيات زمان خود ابتدا بايد به مسئوليت خود آگاهي و شناخت پيدا كند و سپس آگاهانه در مسيري كه براي او معيّن شده قدم بر دارد از سوي ديگر از نظر اسلام فرد و اجتماع هر دو اصالت دارند و داراي حقوق و تكاليف متقابلي مي باشند. اصلاح جامعه به اصلاح فرد وابسته است و وقتي محيط اجتماعي سالم مي گردد كه افراد آن مسئوليت پذير و پرهيزگار بوده و پيوسته در راه اصلاح خويش قدم بر دارند. مسئوليت پذيری در جنبه ی فردي عاملي براي سازندگي انسان و وسيله اي جهت هدايت و رشد او و در جنبه ی جمعي عاملي براي هم سازي و تفاهم و حيات اجتماعي تؤام با صلح و سعادت است.

داشتن صفت «مسئوليت پذيري» نه تنها مسلمان را به پيوند الهي به جامعه اسلامي همه­ی مسلمين پيوند مي­دهد بلكه احساس مسئوليت در برابر همه بشريت را در دل آنان پرورش مي دهد و به نجات مستضعفین و محرومين جهان و مبارزه با طاغوت ها و مستكبران و از ميان برداشتن موانع موجود بر سر راه نشر حق را به دنبال دارد.

واژگان كليدي: مسئوليت، تعهّد، وظيفه، حق، تكليف.

وقتی که حضرت موسی علیه السلام در کوه طور با حضرت باری تعالی مناجات نمود، خدای متعال به او فرمود:

«ای موسی! بر تو باد که از کبر دوری کنی و گردن کشی ننمایی؛ چرا که اگر همه خلایق دنیا، یک ذره کبر داشته باشند، جای آن ها را دوزخ قرار خواهم داد و به عذاب دردناک گرفتار می نمایم؛ اگرچه تو باشی یا ابراهیم خلیل و یا فرزندت اسماعیل باشد.

ای موسی! اگر می خواهی به تو زیاد نزدیک شوم و از تو راضی شوم، زیاد صلوات بر حبیب من، محمد بفرست، که صلوات فرستادن بر او موجب رفعت تو می شود.

سپس موسی علیه السلام بر محمد و آلش صلوات فرستاد و خداوند هم لوح شش گانه ای به او اهدا نمود و فرمود:

«ای موسی! لوح را بردار!

موسی علیه السلام آن را براشت و عرض کرد: «خداوندا، این محمد کیست که من با صلوات فرستادن به او نزدیک می شوم؟» ندا آمد: «ای موسی! بدان که اگر به خاطر محمد صلی الله علیه و آله و آلش نبود تو را نمی آفریدم و تو باید به فضل و کرامت فراوانی که به او داده ای معترف شوی.»

حضرت موسی علیه السلام عرض کرد: «پروردگارا! مرا دوست دارید یا محمد را؟» خطاب رسید: ای موسی تو را منزلت و مکالمت است و برای محمد منزلت و دوستی است. اکنون بدان که دوست عزیزتر است از سخن گو و بدان که مناجات تو با من در طور سیناست و مناجات محمد با من در عرش است: «دَنی فَتَدَلّی فَکانَ قَابَ قَوْسَینِ أَوْ أَدْنی».

هم چنین در احادیث آمده است:

خداوند متعال به حضرت موسی علیه السلام فرمود:

یا موسی! من در وقت سخن گفتن با تو ده هزار گوش به تو دادم تا توانستی کلام مرا بشنوی و ده هزار زبان به تو ارزانی داشتم تا بتوانی جواب مرا بدهی. با این همه عنایاتی که به تو کردم، هر وقت که بر حبیب من محمد، صلوات بفرستی در نزد من محبوب تر می شوی.

سراج القلوب،ص 47.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در جمع صحابه فرمودند: ای مردم! با اطاعت خدا، به خدا نزدیک شوید تا این که خداوند شما را به خیر برساند. اسارت های خود را در دنیا کم کنید و متعرض دشمنان خدا شوید و در جنگ شرکت کنید تا اعمال شما در قیامت زیاد شود و از مال های خودتان در حقوق لازم انفاق کنید.

در این حال، مردم بلند شدند و عرض کردند: «ای رسول خدا! بدن ما ضعیف است و مال و منالی هم نداریم که بذل و بخشش کنیم، پس چه کنیم؟» حضرت فرمودند: «صدقات قلبی و زبانی بدهید.»

باز مردم سؤال نمودند: «چگونه صدقه بدهیم؟»

حضرت فرمودند: صدقات قلبی، این است که قلبتان را با محبت خدا و محمد، رسول خدا و علی، ولی خدا، و همه کسانی که برای قیام در راه دین خداوند انتخاب شده اند (ائمه معصومین علیهم السلام ) و محبت شیعه آن ها و کسانی که از دوست داران شیعیان هستند را در دلتان ایجاد کنید. اما صدقات زبان، این است که مشغول به ذکر خداوند باشید و صلوات بر محمد و آلش بفرستید، زیرا خداوند شما را به واسطه این اعمال به بهترین درجات می رساند.

تفسیرالامام العسکری علیه السلام،ص 447 و 448 ،بحارالانوار،ج 9،ص 325.