چکیده پایان نامه حضور زنان در صحنه های اجتماع
استاد راهنما :سرکارخانم محمدی
محقق :لیلا عشقی
چکیده
در مورد حق حضور زن در مسایل اجتماعی در تمامی جوامع فاصله ای به اندازه افراط وتفریط را طی کرده است .درغرب زن بدون هیچ گونه قیدی وشرطی حق حضور در عرصه های مختلف اجتماعی را دارد در مقابل بعضی جوامع این حق محدود وحتی در شرایطی کاملاً سلب می گردد . تحول ودگرگونی در ساختار اجتماعی ، عامل اساسی برای تغییر این نگرش وتوسعه ی حضور زنان در مسایل اجتماعی است.
«اسلام زنان رااز جاهلیت عرب وسایر جاهلیت ها نجات داد ومنزلت اجتماعی زنان را برابربا مردان ساخت؛ وبه لحاظ حقوقی موقعیت آنان را هم سطح مردان قرارداد.قرآن کریم ، برای زنان همانند مردان،حق کسب وفعالیت اقتصادی قایل است . اشتغال زنان در عصر پیامبر ، شکل گسترده به چشم می خورد ودر تمامی شغل ها ی رایج آن زمان، زنان حضور داشتند.»
با توجه به آیات وسیره معصومین جواز مشارکت زنان در اجتماع امری مسلم است ، به گونه ای که اگر جواز مشارکت سیاسی از نظر دین اسلام پذیرفته نشده بود ، حضرت زهرا « سلام الله علیها» درزمان حضرت علی ( علیه السلام) به عنوان امام و ولی امر مسلمین ، مشارکت سیاسی نمی پرداخت .واگر عاشورا به عنوانی یکی از مهم ترین جنبش های مؤثر بر جوامع انسانی ، همچنان پرفروغ واثر گذار است ، به واسطه حضور فعال زنان به ویژه حضرت زینب سلام الله علیها ، در آن است. اگر زن مسلمان، جایگاه ونقش خویش رابه درستی بشناسد وبدون حفظ اصول وحریم ها وارد اجتماع شود،کار کردی فراتر از آنچه که زن هویت باخته غربی به آن دچار شده نخواهد داشت .
زنان با رعایت اصول اسلامی وحفظ عفاف وپاکدامنی خود درجامعه حضور پیدا می کنند وبا حفظ نقش های اصلی خود هم چون همسری ومادری در جامعه از حضور اجتماعی درخشنده ای برخوردار باشند وتعارضی بین این دو نقش به وجود نیاید وحضور آنها بار عایت این شرایط در اجتماع باعث رشد شکوفایی استعدادها وکمال وپیشرفت جامعه متحقق خواهد شد.
روش این تحقیق یک ماهیت دینی است وبه روش توصیفی انجام شده وبر اساس جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای می باشد با ذکر این نکته که زنان در زمان پیامبر حقوق از دست رفته خود رابه دست آورند وبا ظهور اسلام به این امر تحقق بخشیده وشأن ومنزلت خاصی در اجتماع به زنان داده شده است.زنان به کمک این تحقیق می توانند با رعایت شئونات اسلامی در همه ی زمینه ها وعرصه ها فعالیت نمایند به گونه ای که حضور آنان در اجتماع مانع از ایفای نقش های اصلی آنان نشود.
