یکى  از امورى که باید درباره خانواده مراعات کرد، این است که غم و غصه‏ ها و ناراحتى‏ هاى بیرون را همان پشت در خانه بگذارید و بعد وارد خانه شوید. ناراحتى‏ هاى بیرون را به خانه نبرید. و این مسأله بسیار مهمى است. اگر من بیرون از خانه با کسى دعوا کرده ‏ام، کم آورده ‏ام، جروبحث سیاسى کرده ‏ام و ناراحتم، اینها را نباید بر سر زن و بچه خالى کنم. اینها را باید همان بیرون خانه خالى کنم. خودم را تخلیه کنم و با آرامش و روى باز به خانه بیایم.

در مجله ‏اى مى‏ خواندم که خانمى با همسر مقام معظم رهبرى مصاحبه کرده بود که مثلاً شما چطور زندگى مى‏ کنید. خیلى عجیب است که ایشان در زندگى خانوادگى خیلى خودمانى است و یک زندگى بسیار ساده‏ اى دارد، حتى براى خانمش دکتر نمى ‏آورد. یک بار ایشان پیش دکتر رفته بود. دکتر از روى قرائنى شک کرده بود که ایشان ارتباطى با مقام معظم رهبرى دارد. پرسیده بود: شما کیستید؟ گفته بود: من خانم مقام معظم رهبرى هستم. پرسیده بود: چرا به همراه کسى نیامده‏اید؟ گفته بود: آقا گفته‏ اند باید مثل بقیه مردم زندگى کنید و هیچ امتیازى براى خود قائل نشوید. حتى براى زایمان به یک زایشگاه معمولى رفته بودند. روى این خیلى پافشارى دارند که زندگى آنها ساده و در حد معمول، حتى زیر حد معمول باشد.

در آن مصاحبه گفته بودند: آقا کارشان خیلى زیاد است؛ بحران‏هاى سیاسى، مشکلات دنیا، مسائل اقتصادى مردم و مشکلات مملکت. اما وقتى وارد خانه مى‏ شوند، حتى یک کلمه از این مشکلات را مطرح نمى‏ کنند. خانه به جاى خود، کار و فعالیت هم به جاى خود.

وارد خانه که مى‏ شوید ناراحتى هاى بیرون را تخلیه کنید و با دل صاف و زلال، و با استغفار و محبت وارد خانه شوید.