قبلة واقعي جان انسان‌ها
مقام پيامبرص، مقام انسان‌الكل است، مقام جوهره انسانيت است. انسان اگر به همه ابعاد ممكنة وجودِ خود معرفت پيدا کرد و خواست همه منزل‌هايي را كه بايد طي كند، بپيمايد، و همه قوّه‌هايش به فعليت برسد، و همه مدارج ممكنه را به‌دست آورد، اين انسان، قبلة جان خود را رسول خدا ص و آل او مي‌بيند.
مقام پيامبرص اصل هر انسان و مقصد هر انساني است. در واقع اصل هر انسان، فطرت هر انسان است، فطرت هر انسان، مقام عهد اَلَسْت است، مقام عهد الست، مقامي است كه انسان، آزاد از همة غفلت‌ها، با خدا روبه‌رو شده و شنيد و ديد كه حق از جان او مي‌پرسد: «اَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ؟»1 آيا من پروردگار شما نيستم؟ با تمام وجود، همه به عنوان يک حقيقت واحد گفتند: آري! مي‌بينيم که چنين است. «قَالُوا بَلَي شَهِدْنَا» يعني؛ نه تنها مي‌دانيم تو ربّ ما هستي، بلكه مي‌بينيم كه ربّ ما هستي، هم «بَلي» را گفتيم و هم «شَهِدْنَا» را. هم مي‌فهميم که تو ربّ ما هستي، و هم مي‌بينيم؛ هم در عالم عقل، و هم در عالم قلب، هم در عالم فهم، هم در عالم شهود. اين اقرار و رؤيتِ ربوبيت حق، قصة اصل جان هر انساني است و مقام پيامبرص جلوة بالفعل و تعين‌يافته اقرارِ مقام «اَلَسْتِي» هر انساني است كه در جمال منوّر آن حضرت به فعليت درآمده و ظهور كرده است. پس اشتياق هر انسان به پيامبرص، يعني اشتياق به خود برين خودمان، و هر كس شوق بر پيامبرص ندارد، خود را گم كرده و از جنبة کمالي خود غافل شده است، و لذا صلوات بر پيامبرص يعني متذکرشدن نسبت به خود اصيلِ خودمان.
هرکس نظر به پيامبرص و ائمه معصومين نداشته باشد و هنگام ياد آن‌ها از صلوات بر آن‌ها غفلت کند، عملاً راه بهشت را گم کرده است.
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا صَلَّي أَحَدُكُمْ وَ لَمْ يَذْكُرِ النَّبِيَّ وَ آلَهُ فِي صَلَاتِهِ يُسْلَكُ بِصَلَاتِهِ غَيْرَ سَبِيلِ الْجَنَّةِ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَلَمْ يُصَلِّ عَلَيَّ دَخَلَ النَّارَ فَأَبْعَدَهُ اللَّهُ وَ قَالَ ص: وَ مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَنَسِيَ الصَّلَاةَ عَلَيَّ خُطِئَ بِهِ طَرِيقَ الْجَنَّة. 2
حضرت صادق ع فرمود: هر گاه يكي از شماها نماز بخواند و در نماز خود نام پيغمبرص و آل او را نبرد، با اين نماز به راهي غير از راه بهشت مي‌رود. و رسول خداص فرمود: هر كس كه من نزد او نامم برده شود و بر من صلوات نفرستد به دوزخ رود، پس خدا او را از خود دور كند. و فرمود: و هر كس كه من نزدش نام برده شوم و صلوات بر من را فراموش كند از راه بهشت به خطا رفته است.
زيرا بهشت محل تجلي اسماء عالية الهي است، حال وقتي نظر انسان از نور رسول خدا ص که مقصد اصلي و فطرت متعين انسان‌ها است منصرف شود، عملاً از بهشت دور شده است.
خوارزمي در مناقب از ابوعلقمه نقل کرده که روزي پيامبرص نماز صبح را با ما گزارد و بعد رو به ما کرد و فرمود: «اي ياران! من ديشب عموي خود حمزه و برادرم جعفر را در خواب ديدم، از ايشان پرسيدم؛ فدايتان شوم کدام اعمال را برتر يافتيد؟ گفتند: بهترين اعمال را در سه چيز يافتيم؛ صلوات بر شما، آب‌دادن به تشنگان و دوستي علي‌بن ابي‌طالب ع‌.

1*سوره اعراف آیه 172

2*الکافی ج 2 ص 495

به نقل کتاب صلوات عامل قدسی شدن انسان استاد طاهر زاده