دين براي زن، حساب خاصي قائل است. در كتاب من لايحضره الفقيه عنوان «ادب المرأه» وجود دارد و روايتي از امام ششم نقل شده كه زن با انگشتان خود تسبيح بگويد و اين عنايتي از سوي خداوند براي اوست تا انگشت او نيز عبادت كند. بر اساس اين روايت، خداوند اصرار دارد كه زن، با تمام اعضاي بدنش بنده ي حق باشد؛ به همين دليل، او را شش سال زودتر از مرد مورد عنايت خود قرار داده است؛

منتها زن بايد موقعيت خود را درك كند، در مناجات الذاكرين مي خوانيم: «يا مَن ذِكْرُهُ شَرَفٌ؛ اي خدايي كه نام تو مايه شرافت است» اگر كسي به جايي برسد كه ذكر خدا بگويد، شرافتي نصيب او شده است؛ بر اين اساس، بلوغ شرف است و زن، شش سال قبل از مرد به اين شرافت مي رسد و چنان چه اين برنامه ها درست اجرا شود، قبل از اين كه مرد در صراط مستقيم گام بردارد، زن بخش زيادي از اين راه را طي كرده است.(1)  از امام محمد باقر (علیه السلام) نیز  روایت است که چون زنی را نزد خداوند حاجتی بود بر بام خانه ی خویش رود و دو رکعت نماز بگزارد و حاجتش را از خدا بخواهد ، خداوند اجابت فرماید و او را  ناامید نسازد.(2)

1.  كتاب زن از ديدگاه اديان و مكاتب، ص52

2 .بحار الانوار ،ج 22 ، ص 145