از پيامبر صلى ‏الله‏ عليه ‏و‏آله نقل شده است كه خداوند فرمود: بعضى از بندگان مؤمن هستند كه در عبادت من تلاش مى‏ كنند. در نيمه ‏شب‏ها از رختخواب گرم بيرون مى‏ آيند و به من سجده مى ‏كنند و با اين كارها خود را به زحمت مى‏ اندازند. من گاهى يك شب و يا دو شب آن‏ها را دچار خواب مى‏ كنم تا بيدار نشوند. اين عنايت من درباره آنهاست كه مى‏ خواهم آن‏ها در عبادت من باقى بمانند. وقتى كه اين بندگان صبح از خواب بيدار مى‏ شوند ناراحت مى‏ گردند كه چرا ديشب به خواب مانده و شب زنده دارى نكرده ‏اند. اگر من ميان عبادت آنها فاصله نيفكنم، عُجب به آنان مسلط مى‏شود و آنان را به فتنه اعمالشان مى‏ كشاند. پس از خود راضى مى ‏شوند و خيال مى‏ كنند كه از عابدين بالاترند و در عبادتم بيش از اندازه بالا رفته‏ اند پس از من دور مى‏ شوند وبه همين دليل خيال مى‏ كنند نزد من تقرب زيادى دارند!!

برگرفته از کتاب تحفه دانشجو نوشته سید علی اکبر صداقت