پسرم ابراهیم علاقه عجیبی به امام رحمه الله داشت. صبح که بیدار می شد به عکس امام رحمه الله سلام می کرد و می گفت: «امام سلام! خسته نباشید. التماس دعا. دیشب با امام زمان(عج) ملاقات کردید؟».

وقتی امام رحمه الله در تلویزیون صحبت می کردند، اگر پشتش به تلویزیون و یا سرگرم کار دیگری بود، با تمام قامت می چرخید و می گفت: «ببخشید! معذرت می خواهم. بعد دست می گذاشت روی سینه اش و عرض ادب می کرد».