در جايي از حضرت آيت الله بهجت (ره) سوال شـده بود کـه علاج ريا در عبادات چيست؟

به طور مثال وقتي ديگران متوجه عبادات ما مي شوند شبهه ريا پيش مي آيد که نکند نمازم را به خاطر

خوش آمد فلاني خوانده باشم؟ ايشان جواب لطيفي داده بودند؛ به اين مضمون که:

“اولا عبادت اگر به صورت مشخص و روشن با نيت غيرخدا انجام شود؛باطل است و ثانيا براي جلوگيري از

وسوسه ها و خطراتي که با ريا در ذهن وارد مي شود راه اين است که انسان ريا کند اما براي دوست،

رئيس و يا مقـام بالاتر نه بلکه براي خــــدا ريا کند. عاقل کسي است که براي بالاترين مقام ريا کند و

بالاترين موجود خداست؛ يعني اگر براي خداوند ريا کنيم علاج ريا را پيدا کرده ايم.”