در کتاب نشان از بی نشانها این مطلب از قول مرحوم نخودکی اصفهانی از حضرت امیر علیه السلام نقل شده است که ایشان فرموده اند :

خوشا بحال کسی که زندگیش چون زندگی سگ باشد. در این حیوان ده خصلت است که مومن به داشتن آنها سزاوار است

اول: آنکه سگ را در میان مردمان قدری نیست و این حال مسکینان است

دوم: آنکه مالی و ملکی ندارد و این همان صفت مجردین است – مجردین یعنی کسانی که به مقام تجرد نائل شده اند و از همه چیز و همه کس حتی خود فارغ شده اند

سوم: آنکه او را خانه و لانه ای معین نیست و همه زمین بساط اوست و این علامت متوکلان است.

چهارم: آنکه اغلب اوقات گرسنه است و این عادت صالحان است

پنجم: آنکه اگر صد تازیانه از صاحب خود بخورد در خانه او را رها نمی کند و این صفت مریدان است.

ششم: آنکه شب هنگام بجز اندکی نمی خوابد و این از اوصاف محبین است

هفتم: آنکه رانده می شود و جفا می بیند لکن چون بخوانندش بدون دلگیری باز می گردد و این از علامات خاشعین است

هشتم: آنکه به اضافه طعام صاحبش راضی است و این حال قانعین است

نهم: آنکه بیشتر اوقاتش خاموش است و این از علامات خائفین است

دهم: آنکه چون بمیرد میراثی بجای نگذارد و این حال زاهدان است

نشان از بی نشانها، چاپ هجدهم، ج اول، ص ۳۱۰