زیارت سیر الی الله است که از وادی ولایت عبور می‌کند

یت النورهایی چون حرم حضرت معصومه(س) سقف مادی ندارند و سقف این مکانهای زیارتی چون سقف کعبه عرش هستند. وقتی وارد این حرمها می شویم اجازه رفعت و ذکر حضور می‌دهند.

زیارت خودش یک سلوک کامل است و سیر الی الله است و آداب خاص خود را دارد. کسی که می خواهد از بت خانه رها شود باید به سوی امام(ع) رود. رهایی از بتها نیز جز با سجده و اتصال با حق میسر نمی شود.
اگر وادی ولایت به روی کسی باز شد باید به گونه ای رفتار کند که این در تا ابد برایش باز بماند.

زیارت آثار اجتماعی مهمی دارد. زیارت آثار تکوینی نیز دارد. عالم با زیارت امام رشد می کند. ملکوت عالم هم با زیارت امام رشد می‌کند. تاریخ موحدین حول امام شکل می گیرد و جامعه حول امام با زیارت درست می شود.

بین مؤمنین رابطه اخوت وجود دارد و اگر کسی رنج ببیند دیگری رنج می بیند. در روایت است مؤمن برادر مؤمن است. مؤمنین با هم یک رابطه عمیق دارند. روی ارتباط عمیق مؤمنین نسبت به یکدیگر حجاب افتاده است.

رابطه بین دو مؤمن رابطه ولایت است. امام خورشیدی است که همه شعاعها دور او جمع می شوند. بسیاری از روابط فامیلی و عشیره‌ای و خانوادگی که میان ما جاری است در جوامع مدرن وجود ندارد.

انسانها وقتی به امام پیوند خوردند همدیگر را حول امام احساس می کنند و یک رابطه همبستگی حول امام به وجود می آید. برای نمونه وقتی در یک مکان زیارتی هستیم با زائران دیگر احساس نزدیکی می کنیم. در واقع یکی از راههای ارتباط واقعی میان مؤمنان زیارت است. در زیارت همه حول امام هستند.

امام باید محور تشکل اجتماعی باشد. اگر روابط شیطانی جایگزین روابط بین مؤمنین شود این رابطه دچار اشکال می شود. زیارت باید محور تشکل اجتماعی شود.

به نقل از حجت الاسلام سید مهدی میرباقری رئیس فرهنگستان علوم اسلامی