به اعتقاد بسیاری از اطباء، انواع بیماری‌ها از تجمع زیادی غذا در معده و روده که هضم کندی دارد آغاز می‌شود و تنها راه درمان روزه است. بقراط و فیثاغورث به مردم زمان خود نوعی از روزه‌داری را که شامل پرهیز از غذا بود، توصیه می‌کردند.

در تاریخ طب سنتی ایران نیز تمام حکما، بر نقش روزه و پرهیزهای متناوب در پیشگیری و مداوای انواع بیماری‌ها سفارش نموده‌اند. در اثر عمل روزه گرفتن، بدن تمام سموم خود را برای حفظ سلامتی خود، دفع می‌کند.

اخیراً در کشورهای اروپایی، بیمارستان‌هایی افتتاح شده که از طریق روزه بسیاری از بیماری‌ها را معالجه می‌کنند.

پزشکان سنتی عقیده دارند فایده بزرگ کم خوردن و پرهیز نمودن از غذا در یک مدت کوتاه آن است که چون معده حدود 11 ماه پر از غذا بوده است در مدت یک ماه روزه‌داری مواد غذایی خود را دفع می‌کند. همچنین کبد هم برای حل باقیمانده غذای جمع شده در معده صفرای خود را تخلیه می‌کند. تمام دستگاه گوارش در این مدت استراحت می‌کنند. روزه یعنی کم خوردن و کم آشامیدن در مدت معینی از سال که بهترین راه حفظ تندرستی است و طب قدیم و جدید هر دو به آن اعتقاد دارند.

اگر بپذیریم که سهم کمی از غذایی که می‌خوریم برای حیاتمان کافی است و با بقیه اضافه آن در واقع پزشکان امرار معاش می‌کنند (نظر یکی از دانشمندان طب سنتی) و با توجه به نقایصی که طب جدید در حوزه تغذیه با آن روبرو است اهمیت دادن به آموزه‌های دینی و سنتی گذشتگان بیشتر روشن می‌شود. امروزه به وضوح ثابت شده است که خصوصاً روش‌های نادرست تغذیه عامل بسیاری از مرگ و میرها است. در پاسخ به افراد ناآگاهی که روزه را برای بدن مضر می‌دانند و دائماً از سختی آن در ماه‌های گرم سال شکایت دارند تنها کافی است بگوییم طبق تحقیقات جدید انجام شده مشخص شده است که روزه مقاومت سلول‌های مغزی را به هیپوکسی و حالاتی که در سکته مغزی رخ می‌دهد افزایش داده و نقش مۆثری در پیشگیری از بیماری‌های مغزی داشته و مثلاً روند آلزایمر را کند می‌سازد.