آیت‌الله بهجت(ره) در خصوص حکمت بلاها و گرفتاری‌های غیر قابل پیش‌بینی در زندگی فرموده است:

خداوند بلاها را بدون حکمت، ملاک و مصلحت نمی‌فرستد، بلکه برای دعا و تضرع ما می‌فرستد بنابراین برای رفع آنها دعا لازم، و تضریع به درگاهش مطلوب است. «فَلَوْلا إِذْ جَاءهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُواْ؛ پس چرا هنگامى که عذاب ما به آنان رسید تضرع نکردند».

هر کسی کاسه‌ای از ابتلائات دارد که مطابق وجود و استعداد او است و کاسه‌های اشخاص از بلایا پر شده است ولی خدا که همه را دوست دارد آیا در برابر طوفان‌های حوادث، ما را در وسط کشتی رها کرده است و یا همواره به فکر ماست؟!

در توصیه‌های رسول اکرم(ص) به ابوذر آمده است: «خدا همه چیز را در همه وقت می‌بیند و هیچ چیز از او پوشیده نیست» از این رو درست است که بعضی از افراد در مادیات و ثروت‌ از تو بالاتر هستند اما آیا عمر او، صحت او، توسعه او از لحاظ اولاد و … از تو بیشتر است یا اینکه تو در این امور و دیگر نعمت‌های ظاهری و باطنی از او برتری؟!

پس به طور کلی باید همه چیز را نگاه کرد، خداوند علیم و حکیم همه بلاها را با عدل و ترازوی مساوات تقسیم کرده است. «المصائب بالسوّیه مقسومة بین‌ البریّه».