امام باقر (علیه السلام) فرمود: روزی موسی ( علیه السلام )در کنار دریا عبور می‎کرد، ناگاه دید صیادی کنار دریا آمد و در برابر خورشید سجده کرد و سخنان شرک‎ آلود گفت، سپس تور خود را به دریا انداخت و بیرون کشید، آن تور پر از ماهی بود، و این کار سه‎ بار تکرار شد، در هر سه ‎بار،تور او پر از ماهی بود. او ماهی‎ها را برداشت و از آنجا رفت.سپس صیاد دیگری به آنجا آمد و وضو گرفت و نماز خواند و حمد و شکر الهی را بجا آورد، آنگاه تور خود رابه دریا افکند و بیرون کشید، دید توخالی است. بار دوم تور خود رابه دریاافکند و بیرون کشید، دید تنها یک ماهی کوچک در میان تور است. حمد و سپاس الهی گفت و از آنجا رفت. موسی ـ علیه السلام ـ عرض کرد: «خدایا! چرا بنده کافر تو با اینکه باحالت کفر آمد آن همه ماهی نصیب او شد،ولی نصیب بنده با ایمان تو، تنها یک ماهی کوچک بود؟

خداوند به موسی(علیه السلام ) چنین وحی کرد:«به جانب راست خود نگاه کن.» موسی نگاه کرد، نعمت‎های فراوانی را که خداوند برای بنده مؤمن فراهم کرده مشاهده نمود. سپس خداوند به موسی وحی کرد: «به جانب چپ خود نگاه کن.» موسی ـ علیه السلام ـ نگاه کرد، آنچه از عذاب‎های سخت را که خداوند برای بنده کافرش مهیا نموده دید.

سپس خداوند فرمود: «ای موسی! با آن همه عذاب که در کمین کافر است آنچه را که به او (از ماهی‎های فراوان) دادم، چه سودی به حال او دارد؟ و با آن همه از نعمت‎های فراوان که برای بنده مؤمن ذخیره کرده‎ام، آنچه را که امروز از او بازداشته‎ام، چه ضرری به حال او خواهد داشت؟ موسی ـ علیه السلام ـ عرض کرد: «یا رب یحق لمن عرفک ان یرضی بما صنعت» پروردگارا! برای کسی که تو را شناخته سزاوار است که به آنچه انجام دهی راضی و خشنود باشد».