حضرت علی اکبر (ع) برترین الگو برای جوانان ماست، در فرهنگ اسلام، جوان در جایگاهی ارزشمند و والا قرار دارد و مکتب متعالی ما تعابیر والایی در شأن او آورده است. دین مبین اسلام، جوان را به ملکوت نزدیکتر از دیگران می‌داند و معتقد به تکریم و بزرگداشت اوست. بدون شک جوانی بهترین دوران زندگی انسان است، دورانی که در آن تحرک و پویایی حرف اول و آخر را زده و استعدادهای نهفته می‌تواند آ‌شکار شود. جوانی به ذات خود زیباست و سستی و بی‌انگیزگی در ذهن و ضمیر یک جوان سالم راه ندارد. از این رو دین مبین اسلام نیز تأکید زیادی بر خودسازی جوانان دارد. در سایه این خودسازی است که یک جوان می‌تواند خیر دنیا و آخرت را به دست آورده و به سعادت ابدی دست پیدا کند. حضرت علی‌اکبر(ع) عیش و خوشی جوانی را با دلدادگی به خدای متعال و خودسازی روحی و معنوی همراه کرد، ایشان معلم اخلاق و ادب است و رمز ماندگاری را به همه جوانان امروز آموخت که هرگز از دایره حق‌مداری و حق گویی خارج نشوند. ادب ایشان در برابر پدر بزرگوارش به دلیل روابط عاطفی نبود، بلکه آن حضرت خود را مدافع امام و مقتدای خود می‌دانست. اگرچه هیچ جوانی علی‌اکبر(ع) نمی شود؛ اما راه حسینی بودن و علی‌اکبر گونه زیستن، به روی پسران جوان باز است.