جايگاه امام زمان (روحی فداه) درزندگی ما
از وقتی که مسجد النبی ساخته شد، پيامبر(صلی الله عليه و اله) درموقع ايراد خطبه وسخنرانی برتنه ی درخت خرمايی تکيه می دادند ، منتهی وقتی جمعيت زياد می شد ، پيامبر(صلی الله عليه و اله) برمنبری که از چوب با دو پله ويک عرشه ساخته شده بود ، می نشست .
پيامبر(صلی الله عليه و اله) روزی برای سخنرانی برعرشه ی منبر قرار گرفتند ، يکباره صدای ناله ی ستون خشکيده ( نخل) بلند شد . باناله ی ستون صدای جمعيت نيز به گريه وناله برخاست . رسول الله(صلی الله عليه و اله) از منبر پايين آمدند ، ستون را دربغل گرفتند ودست مبارک رابرآن کشيدند وفرمودند: « آرام باش !» سپس به طرف منبر برگشته و خطاب به مردم فرمودند :
« ای مردم ! اين چوب خشک نسبت به رسول خدا اظهار علاقه واشتياق می کند واز دوری وی محزون می گردد ؛ ولی برخی از مردمان باکشان نيست که به من نزديک شوند يا از من دور گردند ، اگر من او را در بغل نگرفته وبرآن دست نکشيده بودم ، تا روز قيامت از ناله خاموش نمی شد.» 1
آری ، درخت خشک لحظه ای از پيامبر دور شد وصدا به ناله بلند کرد ؛ با اينکه حضرت را می ديد . ما را چه شده که امام زمان (روحی فداه)خويش را نمی بينيم واز او دوريم ؛ اما به زندگی عادی خويش سرگرم ايم ؟ به يا د همه کس و همه چيز هستيم؛ جز امام
زمانمان ! کداميک از ما دوری از امام(روحی فداه) را جدی گرفته ايم ؟ دوری از امام(روحی فداه) چه تعداد از ما را دردمند ودل نگران کرده است ؟ اگر پرسش نامه ای را دراختيار ما بگذارند واز ما بخواهندگرفتاری هايمان را به ترتيب اولويت فهرست کنيم ، چند درصد نخستين گرفتاری خود را غيبت امام زمان(روحی فداه) خواهيم دانست ؟
اگر هم اکنون فرشته ای ازآسمان نازل شود وبگويد: من ماموريت دارم فقط يک حاجت شما را برآورده سازم ، کداميک از ما فرج آقا امام زمان (روحی فداه) را ذکر خواهيم کرد ؟
درسفرهای زيارتی ، دراوقاتی که دل می شکند ، چه تعداد ازما درخواست فرج را دراولويت دعاهايمان قرار می دهيم ؟
به راستی امام عصر (روحی فداه) ، درکجای زندگی ما قرار دارد ؟ متن يا حاشيه؟ متأسفم که بگويم در حاشيه ی زندگی برخی ازما نيز حضور آقا لمس نمی شود . اگر کسی ما را دعوت کند وبرسر سفره ی خود بنشاند ونمک گيرمان کند ، سعی می کنيم به هر نحو ف اين محبت را تلافی کنيم . چگونه است که عمری همه ی ما ، مهمان خوان کرم امام عصر(روحی فداه) هستيم ، ولی حق نمک را ادا نمی کنيم ؟
متأسفانه آگاهی برخی از جوانان ونوجوانان از زندگی چهره های هنری وعلمی داخلی و خارجی بيش از اطلاعات عمومی راجع به پيشوايان دين است . واقعا جای امام عصر (روحی فداه) درزندگی فردی و اجتماعی ما خالی است ! اگر چند سال باران نبارد و خشکسالی ما را تهديدکند، حاضريم به بيا بان برويم وبا دل شکستگی ، نماز استسقا بخوانيم ؛ آيا شايسته نيست دوازده قرن غيبت که خشکسالی معنوی و قحطی ديانت را به دنبال داشته ودين نگه داشتن را همچون گرفتن آتش در کف دست مشکل ساخته است ، ما را برای نماز جهت طلب ظهور و تعجيل فرج ، به دشتهاو صحراها بکشاند؟

1. بحار الانوار ، ج 17، ص 326- 327.به نقل از: علی ، هدايتيان ، آشتی با امام عصر(ع) ، ص 81.

برگرفته از پایان نامه (عوامل قرب و بعد به ساحت قدس مهدوی )طلبه حقیر :مرضیه گودرزی