امام باقر (عليه السَّلام) مي فرمايند:‌

«قال موسي بن عمران (عليه السَّلام) يا ربِّ اَوْصِني … قال: اُوصيكَ بِاُمِّك. قال: ربِّ اَوْصِني، قال: اوصيك بامّك، قال: ربّ اَوصني، قال: اَوصيك بامِّكَ قال: رب اَوْصِني، قال: اوصيكَ بابيكَ قال: لاجلَ ذلك اَنّ للْاُمِّ ثُلْثيِ البِرِّ و للأبِ الثلثَ»(1)

  «حضرت موسي (عليه السَّلام) به خداوند گفت مرا وصيت كن … خدا گفت: تو را نسبت به مادرت وصيت مي كنم. موسي گفت خدايا مرا وصيت كن خدا گفت: تو را به مادرت وصيت مي كنم. موسي گفت: خدايا مرا وصيت كن، خدا گفت:‌ تو را نسبت به مادرت سفارش مي كنم. موسي گفت: خدا يا مرا وصيت كن خداوند گفت تو را نسبت به پدرت سفارش مي كنم، امام باقر (عليه السَّلام) فرمودند: براي همين است كه دو سوم نيكي ها از آن مادر است و یک سوم  از آن پدر.»

اين سخن روشن گر اوج عظمت  مادري و زن بودن است و بالاترين و شكوه مندترين و استوارترين منزلت الهي زن را تبيين مي كند. از اين رو مي نگريم كه در قرآن كریم نیز آن گاه كه سخن از پدر و مادر پيش مي آيد بيشتر بر حقوق مادري تأكيد مي شود و سخت كوشي هاي او مطرح مي گردد.

«وَ وصّينا الانسانَ بِوالِدَيْهِ احساناً حَمَلَتْهُ اُمُّهُ كُرهاً وَ وَضَعْتَهُ كُرهاً و حَمْلُهُ وَ فِصَالُهُ ثَلاثِونَ شَهرَاً …؛(2) آدمي را به نيكي كردن با پدر و مادر خود سفارش كرديم مادرش بار او را به دشواري برداشت و به دشواري بر زمين نهاد و مدت حمل تا از شير باز گرفتنش سي ماه است …»

1. مستدرك الوسائل، ج7، ص 189

2. سوره احقاف، آيه 5.