دختر امام امت (ره) ، بنیانگذار جمهوری اسلامی بیان میدارند:

«امام در منزل، با بچه ها بسيار مهربان و صميمي بودند و محيط خانواده ي ما پر از رفاقت و صميميت بود. در عين حال نيز قاطع و جدي بودند … هميشه ما را مقيد مي كردند كه معصيت نكنيم و مؤدب به آداب اسلامي باشيم. هر قدر در منزل بازي يا شلوغ مي كرديم، ايرادي نمي گرفتند؛ و اگر مي فهميدند كاري كرده ايم كه همسايه ها اذيت شده، به شدت اعتراض مي كردند و ناراحت مي شدند كه چرا اين كار را كرديد؟

امام بجز در مسائل شرعي، در بقيه ي مسائل، خيلي سخت گيري نمي كردند. كارهاي ديني به ما ديكته نمي شد. در خانواده، وقتي رفتار امام را مي ديدم، خود به خود در ما تأثير مي گذاشت و همه سعي مي كرديم مثل ايشان باشيم. از نظر ديني، خود ايشان براي ما يك الگو بودند. وقتي كاري را به ما مي گفتند: «انجام ندهيد» و ما مي ديديم ايشان در عمرشان آن را انجام نمي دهند، ما هم تحت تأثير قرار مي گرفتيم. ايشان در تمام سال، اول اذان نماز مي خواندند، ولي يك بار به ما نگفتند دست از كارتان برداريد. موقع اذان است؛ دست از بازي برداريد و بايستيد براي نماز، ولي مي گفتند: «شما بايد در طول اين ساعت، نماز بخوانيد! واي به حال كسي كه در طول اين ساعت، نماز نخواند! آن وقت بايد از خانه بيرون برود»؛ يعني اصلاً اولاد آقا نباشد. صبح هم كسي را از خواب بيدار نمي كردند و مي گفتند: خودتان اگر بيدار مي شويد؛ بلند شويد، نماز بخوانيد، اگر بيدار نشديد، مقيّد باشيد كه ظهر قبل از نماز ظهر و عصرتان نماز صبح را قضا كنيد.»

فرزند امام (ره) در مصاحبه اي نيز نقل كرده است: يادم مي آيد زماني همسرم از روي عادت خانوادگي، صبح ها دخترم را از خواب شيرين بيدار مي كرد كه نماز بخواند، امام كه در جريان قرار گرفتند، برايش پيغام فرستاد كه «شيريني اسلام را به مذاق بچّه تلخ نكن!» و چقدر اين حرف به جا بود و تأثير عميقي بر روحيه ي دخترم گذاشت، به طوري كه بعد از آن، خودش سفارش مي كرد كه براي نماز صبح حتماً بيدارش كنيم.

محمدعلي كريمي نيا، الگوهاي تربيت اجتماعي، پيام مهدي (عجل الله تعالي فرجه)، ص204.