آیه ۶۹ سوره ی عنکبوت مفاهیم بسیار عمیقی دارد. حضرت آیت اللّه بهاءالدینی، به جویندگان کوی دوست، جمله کوتاهی سفارش می کردند که عصاره و چکیده تمام اذکار است؛ «با خدا باش!»، و آن گاه که ذکری از او می خواستند، می فرمود: «با خدا باش!» و اگر با اصرار جوینده و پرسشگر مواجه می شدند، این آیه را تلاوت می کردند که «آن کس که در محدوده بندگی ما بکوشد، راه ارتقا و صعود را به او بنمایانیم».

وَالَّذِينَ جَاهَدُواْ فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ‏ و كسانى كه در راه ما (تلاش و) جهاد كردند، راه‏هاى (قرب به) خود را به آنان نشان خواهيم داد و همانا خداوند با نيكوكاران است.

وقتی با دقت به آیه فوق می نگریم، به این مفهوم می رسیم که براى رسيدن به هدايت ويژه‏ى الهى، تلاش لازم است و بايد گام اوّل را خود انسان بردارد. “جاهدوا - لنهدينّهم"، چنانكه در جاى ديگر مى‏فرمايد: “اِن تنصروا اللَّه ينصركم". آنچه به تلاش‏ها ارزش مى‏دهد، خلوص است و راه‏هاى وصول به قرب الهى، محدوديّتى ندارد و باید به وعده‏هاى خداوند اطمينان داشته باشيم.

از طرفی همراه بودن خداى بزرگ با بنده‏اى ضعيف، يعنى رسيدن انسان به همه چيز “انّ اللّه مع المحسنين". چنانكه در دعاى عرفه‏ى امام حسين‏عليه السلام مى‏خوانيم: «ماذا فقد مَن وجدك و ماذا وجد مَن فقدك» هر كه تو را يافت، چه كمبودى دارد و هر كه تو را از دست داد، چه دارد؟

در جای دیگر آیت الله بهاءالدینی در رابطه با این آیه می گویند : ” ما از همه ی گفتار حکما و عرفا و فلاسفه و آنان که در سیر و سلوک عمری را سپری کرده اند، این جمله را با روح تر و با واقعیت تر می نگریم که می فرماید: وَالَّذِينَ جَاهَدُواْ فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا و ما این را لمس کرده ایم.(۱)

——————————————————————————–

۱-کتاب بوی باران ص ۳۶