عصر قبل از ظهور عصر دلبستگی و وابستگی شدید و افراطی مردم به دنیا و اموال و تجملات و خورد و خوراک و املاک و پول و درهم و دینار است!! یعنی ارتباط وثیقی بین همه شئون زندگی بشر با پول و تجمل گرایی و دنیادوستی وجود دارد. انسانِ آخرالزمانی برای پول هر کاری می کند؛ هر کاری که برایش ممکن باشد… از اشتغال شبانه روزی گرفته تا حرام خواری و دزدی و کلاه برداری و سرقت و رشوه و ربا خواری و…!!

این وضعیت باعث دوری انسان از خدا و آخرت و احسان و اعمال صالحانه و… می شود تا زمانی که حضرت مهدی(عج) ظهور می کند و اوضاع را تغییر می دهد و مردم را از ذلت بندگی دنیا می رهاند و آنان را مالکان واقعی اموال دنیا می کند؛ بدون آنکه برای آن جنایتی انجام دهند، فسادی بکنند، دروغی بگویند، حرامی مرتکب بشوند!!

امیرالمومنین امام علی (ع) در خطبه ای، وضعیت مردم در آخرالزمان را چنین ترسیم می کنند: «مردم امانت ها را ضایع می کنند، دروغ گفتن را حلال می شمرند؛ ربا خوردن یکی از کارهای معمولی جامعه شود، رشوه خواری در میان مردم رواج می یابد؛ ساختمان را محکم می سازند؛ دین را به دنیا می فروشند (یعنی برای دست یافتن به دنیا، نعمت های زودگذر آن، از ارتکاب هیچ گناهی باکی ندارند). در کارهای زندگی از هوا و هوس پیروی می کنند…، اشرار و مردم دور از خدا و معنویت در جامعه محترم هستند؛ پیمان شکنی رایج می شود؛ زنان با مردانشان به جهت حرص به دنیا در کار تجارت شرکت می کنند و …». (بحارالانوار، ج 52، ص 193)

از رسول گرامی اسلام (ص) نیز نقل شده است: «زمانی بر امتم برسد که باطنشان خبیث و ناپاک و ظاهرشان زیبا باشد و این صفت به طمع رسیدن به مال دنیا است. آنچه در پیشگاه خدای عز و جل است، نمی جویند. کارشان از روی ریا باشد و ترسی از خدا ندارند. همت آنان شکمشان است و شرافت مردم، کالای آنها و زنانشان، قبله و دینشان، درهم و دینار است».

خدا کند ما در صف بندگان خدا قرار نگیریم و مالک ایمان و دین و آخرت خود باشیم تا از این مهلکه به سلامتی گذر کنیم.