در برخی روایات درباره اولین برخورد امام مهدی(عج) با 313 یار ویژه خود، گزارش‌هایی وجود دارد که به دو روایت اشاره خواهیم کرد:
1. ابان بن تغلب می‌گوید: در مسجدى در مکه همراه امام جعفر صادق(ع) بودم. حضرتشان دستم را گرفت و فرمود: «اى ابان! به زودى خداوند سی‌صد و سیزده مرد را در این مسجدتان می‌آورد که مردم مکه می‌دانند پدران و نیاکان آنان هنوز آفریده نشده‌اند. همه شمشیر دارند و بر هر شمشیرى اسم صاحبش و نیز اسم پدرش و وصف و نسبش نگاشته شده است. پس از آن به منادی‌ دستور داده می‌شود که ندا دهد: این همان مهدى(عج) است که مانند دادرسى داوود و سلیمان قضاوت می‌کند و بر آن قضاوت، دو شاهد نمی‌طلبد».[1
2. در روایتی امام باقر(ع) فرمود: «وقتی قائم ما ظهور کند به خانه کعبه تکیه زند و سی‌صد و سیزده مرد به گرد او اجتماع کنند و اوّلین سخن او این آیه قرآن است: “بَقِیَّتُ اللهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ"،[2] سپس می‌گوید: منم بقیّة الله در زمین و منم خلیفه خداوند و حجّت او بر شما! سپس همگان به حضرتشان این‌گونه درود می‌فرستند: السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللهِ فِی أَرْضِه‏‏».[3]

[1]. ابن أبی‌زینب نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص 313 – 314، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، 1397ق.

[2]. هود، 86.

[3]. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ‏1، ص 331، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1395ق.