یکی از کسانی که در گردان ۸ بود شهید «مهدی خندان»بود. وی در غرب هنگامی که بازی‌دراز در دستمان بود بعضی وقت‌ها از بچه‌ها جدا می‌شدند و مسیری را به طرف دشمن می‌رفتند و مدتی می‌ماندند و برمی‌گشتند. این اتفاق بیشتر موقع نماز می‌افتد. یکی از بچه‌ها یک روز او را تعقیب می‌کند و می‌بیند او از منطقه جدا می‌شود و بین نیروهای خودی و عراقی می‌ایستد و داخل سنگری می‌شود و کاملاً دیده می‌شود و مقابل عراقی‌ها اذان می‌گوید و بعد نماز می‌خواند و برمی‌گردد. وقتی به او می‌گویند این چه کاری است که می‌کنی؟ می‌گوید: «من وظیفه دینی‌ام را انجام می‌دهم و می خواهم بگویم ما برای چی با شما می‌جنگیم. همه جنگ ما همین اذان و نماز رسول‌الله است.»

در طول این مدتی که این کار را انجام می‌دهد هیچ اتفاقی برای او پیش نمی‌افتد. این یکی از رشادت‌های شهیدی است که پیکرش ۴۰ روز ایستاده روی سیم‌خاردار قرار داشت.