شهید مطهری در کتاب نظام حقوقی زن در اسلام، می‌فرماید: زنان وقتی ازدواج می‌کنند دوست دارند به مردان خود تکیه کنند، که به نوعی نمود آیه شریف «الرجال قوامون علی النساء» می‌باشد. این یک ویژگی زنانه است و اگر پسر بر اساس یک تربیت مردانه تربیت نشده باشد، نمی‌تواند تکیه گاه این مخلوق لطیف و ستون یک خانواده باشد. همچنین بعضی از دخترها نیز وقتی ازدواج می‌کنند، دارای روحیات مردانه هستند.

مطمئناً اگر مرد و زن بخواهند برای یکدیگر جذاب باشند، باید مانند دو قطب آهن ربا باشند، یعنی باید متفاوت باشند تا برای هم جذاب باشند، این تفاوت همان تفاوت جنسیتی است.

تربیت جنسیتی به این معناست که دختر، دخترانه تربیت و تبدیل به خانم و بانوی خانواده شود و پسر هم پسرانه تربیت بشود که بعدا مرد خانواده باشد.

اما نکته مهم اینجاست، چگونه می‌توان یک پسر را پسرانه و یک دختر را دخترانه تربیت کرد؟ برای این امر مهم باید به تفاوت‌های بین دخترها و پسرها بازگردیم. ابتدا از دخترخانم های گل شروع می‌کنیم.

شاخصه های یک دختر:

الف: دخترها کانون مهر و محبت و در آینده و بعد از ازدواج نیز کانون عواطف و مهر و محبت خانه هستند. بخشی از این ویژگی طبیعی و بخش دیگر اکتسابی می‌باشد.

در خانه باید محبت کردن به دیگران را به دخترها آموخت. عمده این محبت‌ها به دو شکل می‌باشد:

نکته اول محبت در کلام و رفتار است که منبع آن و بهترین الگو مادر خانواده می‌باشد. زمانی که مادر رفتار و کلام محبت آمیز با دختر داشته باشد، بر تربیت او تأثیر مستقیم می‌گذارد. به همین جهت است که در اسلام داریم که زمانی که هدیه ای برای اهل منزل تهیه می‌کنید، ابتدا در بدو ورود به دختر خانواده تقدیم کنید.

در نقطه مقابل پدر و مادرهایی هستند که با دختر خشن برخورد می‌کنند و رفتار تند و نگاه منفی به او دارند «دختر را برکت و نشاط خانواده ندانسته و او را جنس دومی در کنار پسرها می‌دانند» که مطمئناً این‌ها تأثیر منفی در تربیت وی خواهد داشت.

نکته دوم و شاخصه بعدی پر حرف‌تر بودن دخترها به صورت طبیعی، نسبت به پسرها می‌باشد. همان طور که در کتاب نظام حقوقی زن در اسلام شهید مطهری گفته‌اند، این یک ویژگی منفی نیست. اما ممکن است منجر به عیبی از جهت افراط شود. حتی پزشکان بر این عقیده هستند که عمومیت دخترها یکی دوماه زودتر از پسرها به سخن می‌آیند.

در نتیجه مادر خانواده باید شنونده خوبی برای صحبت‌های دختر خانواده باشد. اهمیت این موضوع به آنجا بازمی گردد که به دختر کمک می‌کند تا نوعی گفتمان را بیاموزد و بتواند در زندگی آینده، در برخورد با مشکلات و بحث‌های خانوادگی، با بیان احساسات و عواطف و افکار درونی خود، به حل و رفع مشکل بپردازد.

در حدیثی از امام صادق علیه‌السلام داریم: اِنَّ اللّه‌َ لَیَرحَمُ العَبدَ لِشِدَّةِ حُبِّهِ لِوَلَدِهِ؛

بدون تردید، خداوند بر بنده خود به خاطر شدّت محبّت به فرزندش، رحم می‌کند.

همچنین در حدیث گران‌قدری از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله داریم: أکرِموا أولادَکُم وَأَحسِنوا آدابَهُم یُغفَرلَکُم؛

فرزندان خود را گرامی بدارید و خوب تربیتشان کنید تا گناهان شما آمرزیده شود.

انشالله در قسمت‌های بعدی به بیان ادامه مطلب، شامل باقی مانده ویژگی‌های دخترها و همچنین نکاتی که در تربیت مردانهٔ پسرها است، خواهیم پرداخت.