پیامبر خدا محمد مصطفی ( که درود خدا بر او باد) در روایتی فرمود:

روزگاری خواهد آمد که دین خدا تکه تکه خواهد شد، سنت من در نزد آنان بدعت و بدعت در نزد آنان سنت باشد، شخصیت های بزرگ در نزد آنها حیله گر خوانده می شوند و اشخاص حیله گر در نزد مردم، با شخصیت و وزین خوانده شوند .

مومن در نزد آنان حقیر و بی مقدار می شود و فاسق به پیش آنها محترم و ارجمند باشد، کودکانشان پلید و گستاخ و بی ادب و زنانشان بی باک و بی شرم و بی حیا شوند، پناه بردن به آنها خواری و اعتماد به آنان ذلت و درخواست چیزی از آنها نمودن، جامه درویشی به تن کردن و مایه بیچارگی و ننگ است .

در آن هنگام خداوند ، آنان را از باران به هنگام، محروم سازد و در وقت نامناسب بر آنها ببارد .
اگر در جمع آنها باشی به تو دروغ گویند.
زمانی بر مردم بیایند، چهره هایشان چهره های آدمیان ولی دل هایشان دل های شیاطین است، بسان گرگان درنده خونریزی می کنند، از منکرات اجتناب نمی کنند، و پیوسته به کارهای ناپسند خویش ادامه دهند، اگر در جمع آنها باشی به تو دروغ گویند و اگر خبری برایشان بازگویی تو را به دروغگویی می شناسند، و چون از آنها غایب باشی غیبتت می کنند، افراد بد بر آنان مسلط می شوند و آنان را به انواع عذاب معذب می دارند، نیکانشان دعا کنند ولی اجابت نشود.

شکم هاشان خدایان آنهاست، و زنانشان قبله گاهشان است و پولشان دین شان می باشد
در جایی دیگر رسول خدا (ص) فرمود : زمانی بر مردم بیاید که شکم هاشان خدایان آنها شود، و زنانشان قبله گاهشان و پول شان دین شان شود و کالاهای دنیوی را مایه شرف و اعتبار و ارزش خویش دانند .
از ایمان جز نامی و از اسلام جز آثاری و از قرآن جز درس نماند، ساختمان های مسجدهایشان آباد باشد ولی دلهایشان از جهت هدایت خدا خراب شود .

در آن روزگار است که خداوند، آنها را به چهار بلا مبتلا سازد:
نخست: تجاوز به ناموسشان
دوم: هتک حرمت از ناحیه زورمندان و ثروتمندانشان ،
سوم: خشکسالی،
چهارم: ظلم و ستم از جانب زمامداران و قاضیان .

اصحاب از سخنان آن حضرت سخت به شگفت آمدند و گفتند : یا رسول الله ! مگر آنها بت پرست هستند؟ پیامبر فرمود : آری هر پول و درهمی به نزد آنها بتی است که در حد پرستش به آن تعلق خاطر دارند .
آنچنان از علما بگریزند که گوسفند از گرگ گریزد

از پیامبر خدا در منابع شیعه و اهل تسنن روایت شده است که در جایی دیگر فرمود:
روزگاری بیاید که مردم شان آنچنان از علما بگریزند که گوسفند از گرگ گریزد، در آن هنگام، خداوند آنها را به سه بلا دچار سازد :
نخست آنکه برکت از مالشان بگیرد ،
دوم: ستمگران را بر آنها مسلط سازد
و سوم آنکه بی ایمان از دنیا بروند .

یکی از اصحاب از پیامبر پرسید: یا رسول الله دین مردم شان چگونه خواهد بود؟
پیامبر فرمود : زمانی بر مردم بیاید که هر کس دین خویش را به سختی حفظ کند، دینداری شان بسان کسی ماند که آتش در دست خود نگه دارد

1.رسول خدا - صلّی الله علیه و آله : زمانی که دیدید زنانی موهای سر خود را مثل برآمدگی پشت شتر نموده و در میان نامحرمان ظاهر می شوند، به آنها بگوئید که نمازشان قبول نیست.«کنزالعمال/ ج 16/ ص 392»
2.پیامبر اعظم صلی الله و علیه و آله : دو گروره از دوزخیان را دیدم که در این زمان هنوز نیامده اند … زنانی که پوشیده ولی برهنه اند …. سرهایشان را مانند کوهان شتر برجسته می کنند، اینان به بهشت نمی روند و بوی بهشت را که از فاصله ای بسیار زیاد به مشام می رسد، استشمام نمی کنند. «میزان الحکمه/ج1/ص530»

3.رسول خدا - صلّی الله علیه و آله: در آخر الزمان از میان امت من زنانی خواهند آمد که پوشش دارند اما برهنه اند و بر سرهایشان بر آمدگی مانند کوهان شتر خراسانی وجود دارد … پس آنان را لعنت کنید که ملعونند. «صحیح مسلم /ج6/ص168»

بخش اول احادیث

۱) إذا تقارب الزّمان أنقى الموت خیار أمّتی کما ینتقی أحدکم خیار الرّطب من الطّبق.
وقتى آخر زمان فرا رسد مرگ نیکان امت مرا گلچین مى کند چنان که شما خرماهاى خوب را از طبق انتخاب مى‏کنید.

۲) إنّ بین یدی السّاعه کذّابین فاحذروهم.
پیش از رستاخیز دروغگویان پدیدار میشوند از آن‏ها حذر کنید.

۳) بادروا بالأعمال ستّا: إماره السّفهاء و کثره الشّرط و بیع الحکم و استخفافا بالدّم و قطیعه الرّحم و نشاء یتّخذون القرآن مزامیر یقدّمون أحدهم لیغنّیهم و إن کان أقلّهم فقها. …

فرصت را براى اعمال نیک پیش از آنکه شش چیز رخ دهد غنیمت شمارید، فرماندارى سفیهان و کثرت شرط در کار معامله و فروش منصبها و کوچک شمردن خونریزى و بریدن با خویشاوندان و تازه رسیدگانى که قرآن را بآواز خوانند و یکى را بامامت وادارند که براى آنها تغنى کند اگر چه دانش او کمتر باشد.

۴) ستکون فتن یصبح الرّجل فیها مؤمنا و یمسی کافرا إلّا من أحیاه اللَّه بالعلم.
فتنه‏ها خواهد بود که در اثناى آن مرد بصبح مؤمن باشد و بشب کافر شود مگر آنکه خدایش به علم زنده دارد.

۵) سیأتی على النّاس زمان یخیّر فیه الرّجل بین العجز و الفجور، فمن أدرک ذلک الزّمان فلیختر العجز على الفجور.
روزگارى بمردم رخ نماید که مرد میان بیعرضگى و نادرستى مخیر شود هر که در آن روزگار باشد باید بیعرضگى را بر نادرستى ترجیح دهد.

۶) سیشدّد هذا الدّین برجال لیس لهم عند اللَّه خلاق سیکون فی آخر الزّمان خسف و قذف و مسخ إذا ظهرت المغازف و القینات و استحلّت الخمر.
این دین بمردانى که پیش خدا بهره‏اى ندارند نیرو خواهد گرفت در آخر زمان خسف و قذف و مسخى خواهد بود، هنگامى که که رامشگران و آرایشگران‏ پدید شوند و شراب حلال بشمار آید.

۷) سیأتی على أمّتی زمان یکثر فیه الفقراء و یقلّ الفقهاء و یقبض العلم و یکثر الهرج ثمّ یأتی من بعد ذلک زمان یقرأ القرآن رجال من أمّتی لا یجاوز تراقیهم ثمّ یأتی من بعد ذلک زمان یجادل المشرک باللَّه المؤمن فی مثل ما یقول.
بر امت من زمانى بیاید که فقیران فراوان شوند و فقیهان کم شوند و علم بر گرفته شود و آشوب فزونى گیرد آنگاه از پس آن زمانى بیاید که مردانى از امت من قرآن خوانند که از گلویشان بالاتر نرود آنگاه از پس آن زمانى بیاید که مشرک بخدا با مؤمن مجادله کند و سخنانى نظیر او گوید.

۸) غشیتکم سکرتان: سکره حبّ العیش و حبّ الجهل فعند ذلک لا تأمرون بالمعروف و لا تنهون عن المنکر
دو مستى شما را خواهد گرفت مستى عیش دوستى و علاقه بنادانى در آن هنگام امر بمعروف و نهى از منکر نکنند.

۹) لو تعلمون ما أعلم لبکیتم کثیرا و لضحکتم قلیلا:
یظهر النّفاق و ترتفع الأمانه و تقبض الرّحمه و یتّهم الأمین و یؤتمن غیر الأمین یحیط بکم الفتن کأمثال اللّیل المظلم‏
اگر آنچه من مى‏دانستم به دانستید بسیار مى‏گریستید و کمتر خنده مى‏کردید، نفاق آشکار شود و امانت بر خیزد و رحمت چیده شود امین را متهم کنند و خیانت‏ گر را امین شمارند و فتنه‏ها چون شب تاریک شما را فرا گیرد.

۱۰) لیأتینّ علی النّاس زمان لا یبالى المرء بما أخذ المال أمن حلال أم من حرام.
روزگارى بمردم رسد که مرد اهمیت ندهد که مال چگونه به دست آرد، از حلال یا از حرام.

۱۱) لیأتینّ على النّاس زمان لا یبقى منهم أحد إلّا أکل الرّبا فإن لم یأکله أصابه من غباره‏
روزگارى بمردم رسد که یکى نماند مگر آنکه ربا خورد و اگر نخورد غبار آن بوى رسد.

۱۲) لیأتینّ على النّاس زمان یکذّب فیه الصّادق و یصدّق فیه الکاذب و یخوّن فیه الأمین و یؤتمن الخئون و یشهد المرء و لم یستشهد و یحلف و إن لم یستحلف و یکون أسعد النّاس بالدّنیا لکع بن لکع لا یؤمن باللَّه و رسوله.
زمانى بر مردم رسد که راست گو را تکذیب کنند و دروغگو را تصدیق کنند و امین را خائن شمرند و خائن را مؤتمن پندارند و مرد بى‏آنکه شهادت از او خواهند شهادت دهد و بى‏آنکه قسم از او خواهند قسم خورد و خوشبخت‏ترین مردم فرو مایه پسر فرومایه باشد که بخدا و پیغمبرش ایمان ندارد.

۱۳) یأتی على النّاس زمان الصّابر منهم على دینه کالقابض على الجمر.
روزگارى بر مردم بیاید که هر که خواهد دین خود نگهدارد چنان باشد که آتش بدست گرفته باشد.

۱۴) یأتی على النّاس زمان المؤمن فیه أذلّ من شاته.
روزگارى بر مردم بیاید که مؤمن از بزش خوارتر باشد.

درباره تهران و ری و زورا که برخی از محدثین آنرا تهران نامیده اند روایاتی زیادی آمده است که بخشی از آنها را محمودی گلپایگانی در کتاب پیرامون ایران و طهران جمع آوری کرده اند.

در همین رابطه در منتخب التواریخ ص ۸۷۵ آمده است:

امام صادق علیه السلام فرمودند :

ای مفضل ایا میدانی زورا کجا واقع شده است؟

عرض کردم خدا و حجتش داناترند.

فرمود :بدان ای مفضل در حوالی ری کوه سیاهی ست که در دامن ان شهری بنا شده است که طهران نامیده شود و ان است زورا که قصرهایش مثل قصرهای بهشت و زنهایش مثل حور العین است بدان ای مفضل ان زنها متلبس به لباس کفار میشوند ودر هیئت ظالمان میباشند و به محل سکونت شوهر ها کفایت نمیکنند و از ایشان درخواست طلاق میکنند و مردها به مردها و زنها به زنها اکتفا میکنند و مردها شبیه به زنها و زنها شبیه به مردها میشوند پس اگر تو بخواهی دینت را حفظ کنی پس دراین شهر سکونت مکن و مسکن برای خود قرار مده چون محل فتنه است پس از انجا به قله کوهها و از سوراخی به سوراخی مثل روباه و بچه اش فرار کن.

( الزام النصاب ص ۱۸۳،منتخب الاثر ص ۴۳۰، بحار الانوار ج ۵۲ ص ۲۵۸،روزگار رهایی ج ۲ ص ۷۶۲

موعود نامه:۲۳۸ )

همچنین در مناقب العتره ابن فهد حلی آمده است:

رسول خدا صل الله علیه واله وسلم فرمودند :

وای بر امت من از شورای کبری و شورای صغری

عرض شد این دو شورا چه وقت خواهد بود؟

فرمود شورای کبری بعد از وفات من برای غصب خلافت برادرم و حق دخترم برپا خواهد شدو شورای صغری در غبیت کبری و در زورا (تهران) برای تغییر سنت من و تبدیل احکام واقع خواهد شد.
در کنز العمال ج۱۴ ص ۲۲۹ نعمان بن بشیر روایت کند که : پیش از ساعت ظهور فتنه هایی بروز میکند همچون اینکه شب تار باشد و شخص در صبح مومن بوده و چون شب فرا رسد کافر گردد و یا شب کند در حالی که مومن بوده و صبح کند در حالی که کافر شده استو گروهی دین و اخلاق خود را هب متاعی ناچیز از دنیا بفروشند.

گفتم: «لعنت بر شیطان»
لبخند زد.
پرسیدم: «چرا می خند؟»
پاسخ داد:«ازحماقت تو خنده ام می گیرد»
پرسیدم: «مگرچه کرده ام؟»
گفت: «مرا لعنت می کنی درحالی که هیچ بدی در حق تو نکرده ام»
با تعجب پرسیدم: «پس چرا زمین می خورم؟!»
جواب داد: «نفس تو مانند اسبی است که آنرا رام نکرده ای. نفس تو هنوز وحشی است؛ تو را زمین می زند.»
پرسیدم: «پس تو چه کاره ای؟»
پاسخ داد: «هر وقت سواری آموختی، برای رم دادن اسب تو خواهم آمد.»

آیه 53 سوره یوسف از زبان حضرت یوسف (علیه السلام) می فرماید: وَ مَا أُبَرِّئُ نَفْسىِ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةُ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبىّ‏ِ إِنَّ رَبىّ‏ِ غَفُورٌ رَّحِیمٌ
ونفسم را بی تقصیر نمیدانم ٬که نفس قطعا به بدی امر میکند، مگر آنکه خدایم رحم کند، براستی که پروردگار من آمرزنده و مهربان است.