در روایت از امام باقر- علیه السلام - آمده است که فرمودند:((آگاه باشید که هیچ پیامبری نیامده مگر با نماز شب و هیچ پیامبری هم نماز شب را سر شب نمی خوانده است.
بر همین اساس روایت شده است بهترین موقع نماز شب پس از نصف شب تا هنگام نماز صبح است که هر چه به آخر های شب نزدیک شود فضیلتش بیشتر است ولی برای کسی که انجام آن پس از نصفه شب میسر نیست ،خواندن آن سر شب اشکالی ندارد.
حضرت داوود – علیه السلام - گاهی تمام شب را با یک رکعت اشک می ریخت و از گریه او همه چیز می گریست و اگر شخص غمگین و بیمار صدای مناجات و گریه او را می شنید آرامش می یافت.
روایت شده است که خدای متعال به حضرت موسی – علیه السلام - وحی کرد که :ای موسی!در تاریکی شب از خواب برخیز (و مناجات و راز و نیاز کن) تا قبرت را باغی از باغ های بهشت قرار دهم.
در تفسیر نور می خوانیم سه چیز بر پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – واجب بود و بر دیگران مستحب:نماز شب ،مسواک و سحر خیزی.
مجله بشارت ص 17

ازدعاهای حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در روز پنجشنبه:

اللهم إنِّی اَسألُکَ الهُدَی والتُّقَی ولعَفَافَ والغِنَی َوالعَمَلَ بِمَا تُحِبُّ وَتَرضَی؛

خدایا! ازتو می خواهم هدایت وتقوا را،عفاف وبی نیازی را،وعمل به آنچه تو دوست داری و می پسندی.

 برگرفته از ماهنامه خلق

یکی ازدستورات اسلام رعایت آداب دینی درخانه وانجام فرایض ومستحبات دینی درفضای خانه است. خواندن قرآن درخانه،گفتن اذان،خواندن نمازهای مستحبی مخصوصاً نمازشب درخانه. اختصاص مکانی برای عبادت ونمازدرخانه بخشی ازتوصیه های اسلام دراین خصوص است.

درروایت است که حضرت زهرا(سلام الله علیها) محراب عبادت ولباس مخصوص نمازداشتند. همچنین علی (علیه السلام )مکانی مخصوص برای عبادت داشتند وفرزندان خود را هم هنگام عبادت شبانه به آن مکانها می بردند.ودرسیره عالمان ربانی نیزمی خوانیم که به پیروی ازاهل بیت (علیهم السلام) درمنزل خود اطاقی را به عبادت اختصاص می دادند.

برگرفته از ماهنامه خلق،ص 47

کسی بر حکیمی وارد شد و گفت: فلانی در مورد شما چنین و چنان می گفت… 

حکیم گفت: به زیارت من آمدی و سه خطاب مرتکب شدی .

اول آنکه برادری را در دل من ناپسند نمودی .

دوم آنکه دل آسوده من را مشغول کردی.

سوم آنکه خویشتن را نزد من فاسق و متهم نمودی.

در این رابطه حضرت علی (ع) می فرمایند:"السَّامِعُ لِلغِیبَةِ کَالمُغتابِ”

شنونده غیبت همانند غیبت کننده است.                                                                  

                                                   کتاب مجموعه احادیث و حکایات اخلاقی

بلبل چویاد می کند ازآشیانه اش                        خون می چکد ز زمزمه عاشقانه

هرگزیاد بلبل عاشق نمی رود                          مشت پری که ریخته ازآشیانه اش

 آتش دمی زشاخه گل دست برنداشت                 حتی نکرد رحم به حال جوانه اش

گلچین روزگار- که دستش شکسته باد!-              بازوی گل کبود شد ازتازیانه اش

دشمن شکست حرمت آن در که جبرئیل                بوسیده بود ازسرمهر،آستانه اش

  تیرازکمان فتنه رها شد ولی نبود               جزسینه ی شکسته ی زهرا نشانه اش

چون پای دشمنان علی درمیانه بود                  آتش ،گرفت حلقه صفت درمیانه اش!

آن آتش مدینه گدازی که شد بلند                        درکربلا زخیمه ی زینب زبانه اش

*

  دیگربرای فاطمه،دستی نمانده است          درزیرباردرد،شکسته ست شانه اش

بیند به روی زینب وسوزد که بعد من               آیا که می کشد به سرزلف شانه اش؟

چون دید تربتش ،سند غربت علی ست            پنهان نگاه داشت زچشم زمانه اش

  صبرعلی تمام شد،آن لحظه ای  که دید           باید به دست خاک سپارد شبانه اش

شب های بی ستاره علی را به یاد داشت     وآن کودکان کوچک ازپی روانه اش

شب ها که لب به ذکرومناجات می گشود        جزمرغ حق نبود کسی هم ترانه اش

با جان ما سرشته خدا،مهر فاطمه                   وز دل نرفتنی ست غم جاودانه اش

یک لحظه بی خروش وتلاطم نبوده است             طوفانی است بحرغم بیکرانه اش