تنهايم مگذار

خدايا! اگر صدای همه زمزمه هاي ما به تو می رسد
چرا گاهي زمزمه کردن آرام مان نمی کند
مگر جز اين است که تو هر کلامی را قبل از بر زبان رانده شدن تا به انتها می خواني و می داني
پروردگارا! دلم می خواهد آنقدر آرام باشم که هیچ فريادي در گلویم حبس نشود.                                                             
دوست دارم آنقدر در كنارم باشی که زمزمه ای جز نام و يادت نداشته باشم.
تنهایم مگذار!
 به نقل از روزنامه ایران

   کوتاه گفته های آیت الله بهجت در باره امام زمان

چه قدر حضرت [امام زمان (علیه السلام)] مهربان است به کسانی که اسمش را می برند و صدایش می زنند و از او استغاثه می کنند؛ از پدر و مادر هم به آنها مهربان تر است!
لازم نیست که انسان در پی این باشد که به خدمت حضرت ولی عصر (عج) تشرّف حاصل کند؛ بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز، سپس توسّل به ائمه (علیهم السلام) بهتر از تشرّف باشد.

*
ما در دریای زندگی در معرض غرق شدن هستیم؛ دستگیری ولیّ خدا لازم است تا سالم به مقصد برسیم. باید به ولیّ عصر (عج) استغاثه کنیم که مسیر را روشن سازد و ما را تا مقصد، همراه خود ببرد.

*
دعای تعجیل فَرج، دوای دردهای ما است.

*
در زمان غیبت هم عنایات و الطاف امام زمان (عج) نسبت به محبّان و شیعیانش زیاد دیده شده؛ باب لقا و حضور بالکلیّه مسدود نیست؛ بلکه اصل رؤیت جسمانی را هم نمی شود انکار کرد!

*
با وجود اعتقاد داشتن به رئیسی که عینُ الله الناظره است، آیا می توانیم از نظر الهی فرار کنیم و یا خود را پنهان کنیم؛ و هر کاری را که خواستیم، انجام دهیم؟! چه پاسخی خواهیم داد؟!

*
هر چند حضرت حجت (عج) از ما غایب و ما از فیض حضور آن حضرت محرومیم؛ ولی اعمال مطابق یا مخالف دفتر و راه و رسم آن حضرت را می‌دانیم؛ و این که آیا آن بزرگوار با اعمال و رفتار خود خشنود، و سلامی - هر چند ضعیف - خدمتش می‌فرستیم؛ و یا آن حضرت را با اعمال ناپسند، ناراضی و ناراحت می کنیم!

*
علایمی حتمیّه و غیر حتمیّه برای ظهور آن حضرت ذکر کرده اند. ولی اگر خبر دهند فردا ظهور می کند، هیچ استبعاد ندارد! لازمۀ این مطلب آن است که در بعضی علایم، بَداء صورت می گیرد و بعضی دیگر از علایم حتمی هم، مقارن با ظهور آن حضرت اتفاق می افتد.

*
انتظار ظهور و فرج امام زمان (عج)، با اذیّت دوستان آن حضرت، سازگار نیست!

*
چه قدر حضرت [امام زمان (علیه السلام)] مهربان است به کسانی که اسمش را می برند و صدایش می زنند و از او استغاثه می کنند؛ از پدر و مادر هم به آنها مهربان تر است!

*
خداوند کام همۀ شیعیان را با فَرج حضرت غائب (عج) شیرین کند! شیرینیها، تفکّهاتِ زائد بر ضرورت است؛ ولی شیرینی ظهور آن حضرت، از اَشدّ ضرورات است.

*
مهمتر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی (عج)، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار حضرت تا ظهور او می باشد.

*
افسوس که همه برای برآورده شدن حاجت شخصی خود به مسجد جمکران می روند، و نمی دانند که خود آن حضرت چه التماس دعایی از آنها دارد که برای تعجیل فَرَج او دعا کنند!

*
امام (عج) در هر کجا باشد، آن جا خضراء است. قلب مؤن جزیرۀ خضراء است؛ هر جا باشد، حضرت در آن جا پا می گذارد.

*
قلبها از ایمان و نور معرفت خشکیده است. قلب آباد به ایمان و یاد خدا پیدا کنید، تا برای شما امضا کنیم که امام زمان (عج) آن جا هست!

*
اشخاصی را می خواهند که تنها برای آن حضرت باشند. کسانی منتظر فرج هستند که برای خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند، نه برای برآوردن حاجات شخصی خود!

*
به طور یقین دعا در امر تعجیل فرج آن حضرت، مؤثّر است، اما نه لقلقه.

*
آری، تشنگان را جرعۀ وصال و شیفتگان جمال را آب حیات و معرفت می دهند. آیا ما تشنۀ معرفت و طالب دیدار هستیم و آن حضرت آب حیات نمی دهد، با آن که کارش دادرسی به همه است و به مضطرّین عالم رسیدگی می کند؟!

*
ائمه (علیهم السلام) فرموده اند: شما خود را اصلاح کنید، ما خودمان به سراغ شما می آییم و لازم نیست شما به دنبال ما باشید!

*
تا رابطۀ ما با ولیّ امر: امام زمان (عج) قوی نشود، کار ما درست نخواهد شد. و قوّت رابطۀ ما با ولیّ امر (عج) هم در اصلاح نفس است.

*
چه قدر بگوییم که حضرت صاحب (عج) در دل هر شیعه ای یک مسجد دارد!

*
هر کس که برای حاجتی به مکان مقدّسی مانند مسجد جمکران می رود، باید که اعظم حاجت نزد آن واسطۀ فیض، یعنی فرجِ خود آن حضرت را از خدا بخواهد.

*
خدا می داند در دفتر امام زمان (عج) جزو چه کسانی هستیم! کسی که اعمال بندگان در هر هفته دو روز (روز دوشنبه و پنجشنبه) به او عرضه می شود. همین قدر می دانیم که آن طوری که باید باشیم، نیستیم!

*
آیا می شود رئیس و مولای ما حضرت ولیّ عصر (عج) محزون باشد، و ما خوشحال باشیم؟! او در اثر ابتلای دوستان، گریان باشد و ما خندان و خوشحال باشیم و در عین حال، خود را تابع آن حضرت بدانیم؟!

*
اگر اهل ایمان، پناهگاه حقیقی خود را بشناسند و به آن پناه ببرند، آیا امکان دارد که از آن ناحیه، مورد عنایت واقع نشوند؟!

*
با این که به ما نه وحی می شود نه الهام، به آن واسطه ای که به او وحی و الهام می شود توجه نمی کنیم؛ در حالی که در تمام گرفتاری ها - اعمّ از معنوی و صوری، دنیوی و اُخروی - می توان به آن واسطۀ فیض؛ حضرت حجّت (علیه السلام)، رجوع کرد.

*
حضرت غائب (عج) دارای بالاترین علوم است؛ و اسم اعظم بیش از همه در نزد خود آن حضرت است. با این همه، به هر کس که در خواب یا بیداری به حضورش مشرّف شده، فرموده است: برای من دعا کنید!

*
راه خلاص از گرفتاری ها، منحصر است به دعا کردن در خلوات برای فرج ولیّ عصر (عج)؛ نه دعای همیشگی و لقلقۀ زبان… بلکه دعای با خلوص و صدق نیّت و همراه با توبه.

مرد را به عقلش نه به ثروتش.

زن را به وفایش نه به جمالش.

دوست را به محبتش نه به کلامش.

عاشق را به صبرش نه به ادعایش.

مال را به برکتش نه به مقدارش.

خانه را به آرامشش نه به اندازه اش.

شخص را به انسانیتش نه به ظاهرش.

دل را به پاکیش نه به صا حبش .

سخنان را به عمق معنایش نه به گوینده اش.

و ………

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران:

همه ما فکر می کنیم که خوردن میوه یعنی خرید میوه، پوست کندنش و فقط گذاشتنش توی دهان, اما به این سادگی که فکر می کنید نیست.

بسیار مهم است که بدانیم چگونه و چه وقت باید میوه بخوریم؟

راه صحیح خوردن میوه ها این است که میوه ها را بعد از مصرف غذا نخورید. میوه ها باید زمانی خورده شوند که معده خالی است.

اگر میوه ها را به آن صورت بخورید، نقش مهمی در مسموم کردن سیستم بدنتان خواهند داشت؛ بدنتان را با مقدار زیادی انرژی تامین میکنند که این انرژی به جای مفید بودن باعث از دست دادن وزن و کاهش قدرت برای انجام دیگر فعالیتهای زندگی میشود.

برای مثال درنظر بگیرید که دو تکه نان و یک تکه میوه خورده اید ؛ تکه میوه آماده است که مستقیما وارد معده تان و روده تان شود ، اما به دلیل آن دو تکه نان، از ورود سریع آن به معده جلوگیری می شود.

در این بین همه غذا فاسد شده، تخمیر می شود و به اسید تبدیل می شود ، به محض اینکه درون معده، میوه با غذا و آنزیم های گوارشی تماس پیدا می کند، همه حجم غذا شروع به ازبین رفتن و فاسد شدن می کند.

پس لطفا میوه های خود را زمانی مصرف کنید که معده تان خالی است و یا قبل از خوردن وعده های غذاییتان میل کنید.

داستان شیخ احمد خضرویه

بود شیخی دایما او وامدار از جوانمردی که بود ان نامدار

مولوی داستان شیخی را نقل میکند که در اثر سخاوت و بخشش و انجام کارهای خیر همیشه مقروض بود و با توجه به توکل و اعتمادی که به خدا داشت خداوند قرضهای او را ادا می نمود تا اینکه اخر عمر شیخ شد و ان جناب در بستر مرگ بود و طلبکاران جهت گرفتن طلب خود به خانه شیخ امدند و از اینکه طلب خود را وصول نمایند نا امید گشته و با روی ترش گرد او نشسته . و شیخ در باطن امید به حق داشت و انتظار فرج میکشید که فرمود افضل الاعمال انتظار الفرج. در این هنگام از بیرون منزل صدای کودک حلوا فروشی جهت فروش متاع خود به اسمان بلند بود شیخ برای اینکه از میهمانان پذیرایی نموده و تلخی مجلس را به شیرینی تبدیل نماید به خادم خود گفت حلوا را از کودک خریده و به مجلس اورد بعد از ان کودک پول حلوا را طلب نمود شیخ گفت اه در بساط ندارم کودک بسیار ناراحت شد و شروع کرد به گریه کردن و همگان شیخ را سرزنش نمودند ولی شیخ فارغ از ماجرا در نهان با خدای در نجوا وگفتگو بود ساعتی گذشت تا اینکه از نزد خیری خادمی طبق بدست امد و در گوشه طبق چهارصد دینار و در گوشه دیگر نیم دینار وجود داشت و بدینوسیله قرض شیخ ادا شد و همگان از این کرامت در تعجب و از عملکرد خود نادم و سر قضیه را از شیخ پرسان شدند شیخ فرمود ادای دین در نزد خدا سهل بود ولی دنیا دار اسباب است و نزول عنایت موقوف گریه کودک بود خدا او را فرستاد تا عنایت خود را نازل نماید.و مولوی داستان را چنین پایان می دهد :

    تا نگرید کودک حلوا فروش                            بحر رحمت در نمی اید به جو

   ای برادر طفل طفل چشم توست                        کام خود موقوف زاری دان درست

   گر همی خواهی که ان خلعت رسد                    پس بگریان طفل دیده بر جسد

مولوی در سرتاسر مثنوی سعی دارد با بیان داستانهای متنوع مقصد خود را بیان نماید در این داستان او به نقش گریه در وصول حاجات و رسیدن به اهداف معنوی اشاره نموده است انسان وقتی با توجه روی سوی حق میاورد و حضرت حق به او نظر میکند نشانه نظر حق به او اشکیست که جاری میشود و شیرین ترین لحظات زندگی همین همنشینی و مناجات با خداست حافظ میفرماید اوقات خوش ان بود که با دوست به سر شد/ باقی همه بیحاصلی و بوالهوسی بود یا میفرماید حافظ ز دیده دانه اشکی همی فشان/ باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما. اقای بهجت میفرمود اگر حاجتی دارید یکی از عملهای توصیه شده جهت گرفتن حاجت را انجام دهید مثلا نمازی بخوانید بعد به سجده روید و در سجده حاجت خود را بخواهید و سعی کنید باندازه یک بال مگس هم که شده گریه کنید- پس بگریان طفل دیده بر جسد- اگر اشکی جاری شد کار تمام است فقط توجه داشته باشید شاید شما چیزی از خدا بخواهید مصلحت نباشد مطمئن باشید خدا در عوض چیز دیگری به شما خواهد داد و مثال میزد ممکن است از خدا خانه بخواهید مصلحت نباشد خدا امر میکند سی سال به عمر شما افزوده گردد.

و شاعر چه زیبا سروده :

سحر برخیز ای دل تا کنی پرواز با شبنم

به سوی چشمه خورشید گردی باز با شبنم