حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز(دوشنبه) در کلاس درس خارج فقه با تقدير و تشكر از بصيرت، شجاعت و موقع شناسي ملت ايران در خلق حماسه عظيم مردمي و باشكوه ۲۲ بهمن، اين حضور گسترده ي مردمي را حادثه اي بزرگ خواندند و تأكيد كردند: حضور همه ي اقشار از پير و جوان، زن و مرد در صحنه آن هم در شرايطي كه ۳۴ سال از پيروزي انقلاب اسلامي گذشته است، بزرگترين نعمت الهي است كه بايد همه ي عمر را براي آن شكر گزاري كرد.

 عنوان: شکر از دیدگاه قرآن و سنت

محقق:اکرم جوانمرد

تاریخ دفاع: 89/9/9

چکیده

موضوع تحقیق شکرازدیدگاه قرآن وسنت است شکرگزاری به معنای تصورویادآوری نعمت توأم با نوعی تواضع وفروتنی می باشدکه اصول اساسی درآن علم، حال وعمل می باشدکه علم عبارت است از شناخت نعمت از نعمت دهنده وحال عبارت است از شادبودن به نعمت دهنده توأم با خضوع وفروتنی واصل سوم عمل که براثرشادی حاصل از شناخت منعم به وجود می آیدکه ازطریق زبان، رفتار وجوارح انجام می گیرد .قرآن نیز به این امر مهم اشاره دارد وکسانی را مانند ابراهیم، نوح، بهشتیان و… را به عنوان شاکران یاد می کند وعلت شکرگزاری آنان را به صورت جداگانه ای به تحلیل وبررسی  می پردازد .از نظر بزرگان برترین ووالاترین مرحله ی شکر گزاری اعتراف به عجز در مقابل نعمت های خداوند است .

شکر دارای آثار فراوان است که از آن جمله : عبودیت ، اخلاص، بصیرت ، درک آیات الهی ، هدایت و… است . وعوامل به وجود آوردن روحیه سپاس درافراد عبارت است از ایمان، اطاعت ، تقوا ، حمد و… که در قرآن به صراحت به آن ها اشاره شده است.

حال باید گفت موانعی از به وجود آمدن روحیه سپاس در انسان جلوگیری می گند که عبارت است از ابلیس ، استجابت دعا ، شرک و… ولی مهم ترین واساسی ترین عامل در جامعه اسراف وزیاده روی در کارها می باشد چرا که فردرا ازیاد خداوند غافل کردن وراه کفر وناسپاسی رابرای اوباز خواهد کرد.

بنابراین با توجه به آثارعدم شکر گزاری وآثار مثبت شکر گزاری بهتر است راه سپاس را درپیش گرفت تا از بهره های دنیوی واخروی آن بهره برد چرا که شکر نعمت باعث ازدیاد نعمت وکفران نعمت باعث زوال آن خواهد شد .

عنوان:نقش طهارت در فهم قرآن کریم

استاد راهنما: سرکار خانم صدیقه غفوری

استاد داور:جناب آقای دکتر حسین غفوری

محقق:راضیه پریشانی

 تاریخ دفاع: 91/9/27

چکیده

موضوع این پژوهش، نقش طهارت در فهم قرآن می‌باشد. قرآن کریم، معجزه پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله و سلَّم و سند نبوت و معجزه‌ی ایشان و آخرین کتاب هدایت الهی است، که از طریق وحی الهی بر قلب ایشان نازل شده است. این منبع فیض الهی بهترین و مهم‌ترین و آسان‌ترین راه سعادت بشری را به دنبال دارد. به همین سبب فهم و بکارگیری آن نقش بسزایی در کمال انسانیت دارد.

البته باید در نظر داشت با توجه به این که منشأ قرآن، ذات پاک الهی و تجلی خداوند می‌باشد و از طریق وحی که او نیز مصون از خطا و اشتباه به قلب پاک پیامبر گرامی اسلام محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلَّم که ایشان نیز معصوم می‌باشند، نازل شده است. باید انسان برای دسترسی به معارف و فهم آن، درون و برون خویش را از هرگونه آلودگی تا آن جایی که امکان دارد، پاکسازی کند تا بتواند از این کلام الهی استفاده کافی ببرد. پس بنابراین طهارت چه از نظر ظاهر و چه باطن، تاثیر بسزایی در فهم و درک قرآن دارد که در دین مبین اسلام ائمه معصومین علیهم السلام به عنوان قرآن ناطق و شناسندگان قرآن به انسان معرفی شده‌اند. که ایشان عارف به تمام معارف و به گونه‌ای حقیقت قرَآن صامت هستند. آن هم اولاً به خاطر ا ینکه ایشان برگزیدگان الهی و ثانیاً دارای مقام علم و عصمت و طهارت چه از نظر تکوینی و چه تشریعی می‌باشند و نقش هدایتی و تربیتی و تعلیمی مردم را به همراه دارند. وجود ایشان عین طهارت است و بر اساس این که هر وجودی به عین و اصل خود بر می‌گردد، برای کسب طهارت و فهم قرآن به اصل طهارت که مقام این بزرگواران است باید مراجعه کرد تا بتوان ارتباط بهتری با این هدیه و فرستاده الهی پیدا کرد و در مسیر صراط مستقیم قرار گرفت و از بسیاری ضلالت‌ها و گمراهی‌ها نجات پیدا کرد.

در منابع حدیثی، دعاهای در جهت حفظ و سلامت جان و مال انسان از هر شر و بلایی؛ مانند سرقت و… آمده است؛

نظیر این دعا: «وَ مِنْهُ عَنِ الْخَضِرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ بْنِ مُسْلِمٍ وَ مُحَسِّنِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ أَوْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ کُلُّ مَنْ قَالَ هَذِهِ الْکَلِمَاتِ وَ اسْتَعْمَلَ هَذِهِ الْعُوذَةَ فِی کُلِّ لَیْلَةٍ ضَمِنْتُ لَهُ أَنْ لَا یَغْتَالَهُ مُغْتَالٌ مِنْ سَارِقٍ فِی اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَقُولُ بَعْدَ صَلَاةِ الْعِشَاءِ الْآخِرَةِ أَعُوذُ بِعِزَّةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِقُدْرَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِمَغْفِرَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِرَحْمَةِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِسُلْطَانِ اللَّهِ الَّذِی هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ وَ أَعُوذُ بِکَرَمِ اللَّهِ وَ أَعُوذُ بِجَمْعِ اللَّهِ مِنْ شَرِّ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ وَ شَیْطَانٍ مَرِیدٍ وَ کُلِّ مُغْتَالٍ وَ سَارِقٍ وَ عَارِضٍ وَ مِنْ شَرِّ السَّامَّةِ وَ الْهَامَّةِ وَ الْعَامَّةِ وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ دَابَّةٍ صَغِیرَةٍ أَوْ کَبِیرَةٍ بِلَیْلٍ أَوْ نَهَارٍ وَ مِنْ شَرِّ فُسَّاقِ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ وَ فُجَّارِهِمْ وَ مِنْ شَرِّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ دَابَّةٍ رَبِّی آخِذٌ بِناصِیَتِها إِنَّ رَبِّی عَلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ»؛‏[1]

راوی از امام باقر، یا امام صادق(ع) نقل می‌کند هرکس این کلمات را هر شب بخواند من برایش ضمانت می‌کنم که از شر و آزار هر شروری در امان باشد. بعد از نماز عشا بگوید: «پناه می‌برم به بزرگى خدا، پناه می‌برم به قدرت خدا، پناه می‌برم به مغفرت خدا، پناه می‌برم به رحمت خدا، پناه می‌برم به سلطان خدا که او به هر چیزی توانا است، پناه می‌برم به گذشت خدا، پناه می‌برم به آمرزش خدا و پناه می‌برم به رحمت خدا از شرّ هر گزنده و کشنده و از شرّ هر جاندار کوچک و بزرگ در شب و روز، و از شرّ بدکاران عرب و عجم، و از شرّ بدکاران جن و انس و از شرّ هر حیوانی که پروردگار من بر او تسلط دارد (اما سلطه‌اى با عدالت! چرا که) پروردگار من بر راه راست است!».‏

البته آیات و سوره‌هایی نیز در ضمن روایات آمده است؛[2] نظیر:

۱. «إِنَّ وَلِیِّیَ اللَّهُ الَّذی نَزَّلَ الْکِتابَ وَ هُوَ یَتَوَلَّى الصَّالِحین»؛[3] ولى و سرپرست من، خدایى است که این کتاب را نازل کرده و او همه صالحان را سرپرستى میکند.

۲. «وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَ الْأَرْضُ جَمیعاً قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمینِهِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى‏ عَمَّا یُشْرِکُون»؛[4] آنها خدا را آن‌گونه که شایسته است نشناختند، در حالى‌که تمام زمین در روز قیامت در قبضه اوست و آسمان‌ها پیچیده در دست او خداوند منزّه و بلند مقام است از شریک‌هایى که براى او مى‏‌پندارند.

پی نوشت:

[1]. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۸۳، ص ۱۲۷، مؤسسة الطبع و النشر، بیروت، چاپ اول، 1410ق.

[2].کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ۲، ص ۶۲۴، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.

[3]. اعراف، ۱۹۶.

[4]. زمر، ۶۷.

منبع : شفقنا