بهشت انواعی دارد «بهشت فردوس»، « بهشت عدن» و «بهشت خدا» که این نوع بهشت مخصوص بندگان ویژه خداوند است که تمامی اعمال و عبادات آنها تنها برای خداست.
برای مثال گاهی ترمز پشت چراغ قرمزاز ترس جریمه و یا حضور مامور راهنمایی و رانندگی است اما گاهی این توقف تنها برای احترام به قوانین است که این درست است در مثال عبادت هم همینطور است گاهی از ترس جهنم برای نماز صبح بیدار می شوی گاهی از عشق به خدا پیش از اذان از خواب بلند می شوی و با بهشت و جهنم کاری نداری و این ویژگی بندگانی است که جایگاه آنها بهشت مخصوص خداوند است.
بهشت چند قسم است اما یک بهشت فقط ‌ مال خود خداست همان بهشتی که در قرآن خداوند خطاب به نفس مطمئنه می فرماید: که در آن وارد شو: “فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی"؛ تو در بین بندگان من بیا، تو را وارد بهشت خود می نمایم.
این بهشت مهم است، در بهشت های معمولی انسان، دوستان و رفقایش را نمی بیند، به همین خاطر از خداوند می پرسد: “خدایا، رفقا و دوستان من کجا هستند؟” خطاب می رسد که: “فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر"؛ آنها به حضور رفته اند و در بهشت خدا جای دارند. ملا محمدعلی مجتهد، معروف به مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی ازعلمای بنام تهران بود که سال 86 بدرود حیات گفت، اما سخنرانی‌ها و پندهای عرفانی و اخلاقی وی به یادگار مانده است و می‌توانیم هر چند به صورت مجازی هم که شده پای درس این استاد اخلاق تلمذ کنیم.
شنوندگان رادیو قرآن هرروز صبح ساعت 6 و 55 دقیقه می توانند در میان برنامه «بهره ای از کلام بزرگان» نکات اخلاقی این عالم بزرگوار رابشنوند.

یکی از سوالات درباره القاب امام حسین علیه‌السلام این است که چرا به امام حسین (ع) ثار الله می‌‌‌گویند و چه کسی این لقب را به ایشان داده است؟

پاسخ:

«ثار» در لغت هم به معنی خون آمده است، و هم به معنی طلب و انتقام گرفتن از خون کسی که به دست دیگران کشته شده است. (1)

ثار الله از دو واژه «ثار» و «الله» تشکیل یافته و یکی از القاب امام حسین علیه‌السّلام است که در زیارت عاشورا آن حضرت را با این لقب مورد خطاب قرارمی‌دهیم. ثارالله: یعنی (طلب دمه الله) کسی که طالب خون او خداست و انتقام از قاتلین او را خداوند خواهد گرفت. (2)

ثارالله به کسی که خود و خویشانش در راه خدا کشته شوند نیز گفته می‌شود.

مرحوم مجلسی نوشته است: «وتر الله ای الفرد المتفرد فی الکمال من نوع البشر فی عصره الشریف او المراد ثار الله ای الذی الله تعالی طالبُ دَمِه و الموتور قتیلُ له، قتیلُ فلم یدرک بدمهِ»: یعنی فردی که از لحاظ رسیدن به کمال در دوران خویش یگانه و بی همتاست، و یا مراد از آن همان ثار الله است که به معنی کسی است که طالب خون او خداوند است، و موتور به معنای کشته شدن در راه خداوند و کشته‌ شده‌‌ای است که انتقام خونش را نگرفته باشند. (3)

و احتمال دارد معنای ثارالله چنین باشد، خونی که صاحب آن خداوند است و ولیّ دم او خداوند است. چون خون حسین (ع) در راه خدا و برای حفظ قرآن و تمامیت اسلام ریخته شده این خون و این شهیدان، خدائی هستند. بنابراین انتقام آن نیز باید از طرف خداوند باشد‌، یا اینکه چون امام حسین علیه‌السّلام حجت خداوند بر زمین و ولی مطلق حق بود و مردم او را کشتند بنا بر این خداوند انتقام حجتش را از قاتلین او خواهد گرفت.

و احتمال دارد به این معنا باشد که جان و خون امام حسین (ع) چنان متعالی و حقانی است که به خداوند استناد دارد و از شرافت ویژه‌ای برخوردار است مثل: بیت الله، یوم الله، ید الله، و …

امّا درباره اینکه این لقب را چه کسی به امام حسین علیه‌السّلام داده است باید گفته شود که این لقب در زیارت معتبر عاشورا آمده است و چون سند زیارت عاشورا قدسی است، یعنی زیارت عاشورا که زیارت امام حسین علیه‌السّلام است از طرف خداوند به ائمه رسیده است و‌ آنرا پیامبر اکرم از جبرئیل گرفته و جبرئیل آن را از خداوند یاد گرفته است و از طریق معصومین به ما آموخته‌‌اند تا آن حضرت را زیارت کنیم (4) بر این اساس این لقب را خداوند به امام حسین علیه‌السّلام داده است. (5)

پاورقی‌ها:

1. عبدالسلام محمد هارون، مقابیس اللغه، ج1.

2. ابن المنظور، لسان العرب، ج4، واژه ثار.

3. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، موسسه الوفا، چاپ دوم، 1403، ج98، ص154.

4. ر.ک: قمی، عباس، مفاتیح الجنان، و سید بن طاووس، اقبال، قم، مرکز نشر تبلیغات اسلامی، 1416، ج3، ص 55. و دریایی، محمدرسول، حماسه سیاسی تاریخی زیارت عاشورا، تهران، انتشارات جعفری، 1371، ص12 ـ 13.

5. مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات حوزه علمیه قم.