1. باور انسان، که فاعل و مؤثری در عالم جز خداوند نیست،لا مؤثر فی الوجود الا الله
رزق، فقر، غنا، مرض، سلامتی، ذلت، عزت، زندگی، مردن و … دردست خداونداست.
2. توجه به فقر و نیازمندی همه به درگاه خداوند.« یا اَیُّهَا اَلنَّاسُ اَنتُمُ اَلفُقَراءُ اِلَی الله وَ اللهُ هُوَ اَلغَنِیُ» فاطر/ 16                                                                                
3. پناه بردن به خداوند از شر شیطان و نفس اماره.
4. اخفای عمل در حد ممکن به خصوص در مستحبات.
(لازم به ذکر است واجبات بهتر است به صورت علنی انجام گردد،زیرا این کار خود موجب ترویج عمل خیر است)
5. روزه گرفتن، چنانچه حضرت زهرای اطهر سلام الله علیها فرموده اند:
همانا خداوند روزه را برای تثبیت اخلاص ما واجب کرده است.  (علل الشرایع،ج1،ص246)
6. تلاوت قرآن و توجه به معانی آن به خصوص آیات توحیدی.
7. توجه دائمی به الگوهای اخلاص، این کار با مطالعه زندگی اولیای الهی میسر است.