تازه ترین فتواهای آیت الله العظمی خامنه ای مقام معظم رهبری مرجع تقلید شیعیان جهان که حاوی حاوی مهمترین مسائل مبتلابه روز مردم و موضوعاتی همچون استفاده از ماهواره، تجارت الکترونیکی،… و همچنین موضوعات سنتی می باشد، منتشر شد.

استفاده از ماهواره

۴۹۱٫ آنتن‌هاى ماهواره‌اى اگرچه حکم آلات مشترک را دارد ولى چون این وسیله براى کسى که آن را در اختیار دارد زمینه دریافت برنامه‏‌هاى حرام را کاملاً فراهم مى‏‌کند و گاهى نگهدارى آن مفاسد دیگرى را نیز در بر دارد، خرید و نگهدارى آن جایز نیست مگر براى کسى که به خودش مطمئن است که استفاده حرام از آن نمى‌‏کند و بر تهیه و نگهدارى آن در خانه‏اش مفسده‏‌اى هم مترتّب نمى‏‌شود. لکن اگر در این مورد قانونى وجود داشته باشد باید مراعات گردد.

نصب و تعمیر آنتن‌هاى ماهواره‌اى‌

۴۹۲٫ اگر از آنتن ماهواره‌اى براى امور حرام استفاده شود که غالباً همین‌طور است و یا تعمیر کننده و یا نصب کننده علم داشته باشد به اینکه کسى که قصد تهیه آنتن ماهواره‏اى را دارد، براى امور حرام از آن استفاده مى‌‏کند، خرید و فروش و نصب قطعات و راه‏‌اندازى و تعمیر و فروش قطعات آن جایز نیست.

سرویس‌دهى کافى‌‌نت به مشتریان

۴۹۳٫ اگر کسى‌‌کافى‌‌نت داشته باشد با علم به اینکه مشترى از ابزارى که در اختیار او قرار داده مى‌شود استفاده حرام مى‌کند، جایز نیست آن را در اختیار آنها قرار دهد و کسب درآمد از این طریق نیز اشکال دارد ولى در صورت شک در اینکه مشترى از آن بصورت حرام استفاده مى‌کند، اشکال ندارد.

باید اعتراف كرد كه رسیدن به اخلاص كاری است بس دشوار؛ وجود هواهای نفسانی قدرتمند در درون هر فرد، وجود شیاطین جنّی و انسی، محیط و جوّ ناسالم جامعه و… مانعهای بزرگی برای به وجود آمدن و یا عوامل مهمّ از بین بردن اخلاص است.

حضرت امام صادق علیه السلام فرمود: «الإِْبْقَاءُ عَلَی الْعَمَلِ حَتَّی یخْلُصَ أَشَدُّ مِنَ الْعَمَلِ؛ 1 باقی ماندن [و پایداری] بر عمل تا آن زمان كه خالص شود، دشوارتر از خود عمل است.»
علی علیه السلام فرمود: «تَصْفِیةُ الْعَمَلِ أَشَدُّ مِنَ الْعَمَلِ وَ تَخْلِیصُ النِّیةِ مِنَ الْفَسَادِ أَشَدُّ عَلَی الْعَامِلِینَ مِنْ طُولِ الْجِهَادِ؛ 2 پاكیزه كردن عمل سخت‌تر از [خود] عمل است و خالص كردن نیت از فساد، برای عمل كنندگان، از جهاد طولانی [در راه خدا] سخت‌تر است.»

25 سال مبارزه با ریا
سختی و دشواری اخلاص را آن گاه انسان متوجه می‌شود كه زندگانی بزرگان را مرور نماید.
نقل می‌كنند: روزی مرحوم سید بحرالعلوم را شاگردانش خندان و متبسّم یافتند، سبب را پرسیدند. در پاسخ فرمود: «پس از بیست و پنج سال مجاهدت، اكنون كه در خود نگریستم، دیدم اعمالم ریایی نیست و توانسته‌ام به رفع آن موفّق گردم.‌» 3

خاطره‌ای از مرحوم بروجردی
«درباره مرحوم آقای بروجردی رحمه الله چند روز پیش از فوتشان، عده‌ای كه خدمت ایشان بودند، نقل می‌كنند: خیلی ایشان را ناراحت دیدیم. می‌گفت: خلاصه، عمر ما گذشت و ما رفتیم و نتوانستیم چیزی برای خود از پیش بفرستیم و عملی انجام دهیم.‌» كسی از آن جمع گفت: آقا شما دیگر چرا؟ ما بیچاره‌ها این حرفها را باید بزنیم. شما چرا؟ بحمد الله شما این همه آثار خیر از خود باقی گذاشته اید؛ مسجدی به این عظمت ساخته اید، مدرسه‌ها در كجا و كجا ساخته اید… وقتی این را گفت، ایشان جمله‌ای فرمودند كه حدیث است: «أَخْلِصِ الْعَمَلَ فَإِنَّ النَّاقِدَ بَصِیرٌ [بَصِیرٌ] ؛ 4 عمل را خالص انجام ده؛ چرا كه نقد كننده آگاه است.‌» تو خیال كردی اینها كه در منطق مردم به این شكل هست، حتماً در پیشگاه الهی هم همین طور است كه پیش تو هست؛ «إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما تَعْمَلُونَ‌»5.‌»6

یك نكته
اگر عمل خالص باشد، كثرت عمل لازم نیست؛ مقدار كمی از آن نیز می‌تواند مفید و كارگشا باشد. رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: «أَخْلِصْ قَلْبَكَ یكْفِكَ الْقَلِیلُ مِنَ الْعَمَلِ؛ 7 [نیت] قلبت را خالص كن؛ عمل اندك [نیز با نیت خالص] تو را كفایت می‌كند.»

پی نوشت:
1) الكافی، ج 2، ص 16، ح 4.
2) بحار الانوار، ج 77، ص 288، ح 1.
3) رساله لبُّ اللباب، سید محمد حسین تهرانی، انتشارات حكمت، بی تا، ص 55.
4) بحار الانوار، ج 13، ص 431، ح 23.
5) مائده / 8: «خداوند از آنچه انجام می‌دهید، با خبر است.‌»
6) تعلیم و تربیت اسلامی، مرتضی مطهری، ص 234؛ داستانهای استاد، علیرضا مرتضوی، كانون فرهنگ و هنر اسلامی، ج 1، ص 162.
7) بحار الانوار، ج 73، ص 175، ح 15.

منبع: ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان شماره91.

گفت و گوی حضرت موسی(ع) با خدا درباره شب قدر
روایتی از پیامبر(ص) درباره عظمت شب قدر در گفت و گوی میان حضرت موسی(ع) و خداوند (به نقل از کتاب المراقبات آیت الله آقا میرزا جواد آقا تبریزی )

« حضرت موسى(ع) عرض کرد: خداى من، نزدیک شدن به تو را خواهانم، فرمود: نزدیکى من از آن کسى است که شب قدر بیدار شود.

عرض کرد: خداى من رحمت تو را خواهانم، فرمود: رحمت من از آن کسى است که در شب قدر به فقیرها رحم کند.

عرض کرد: خداى من جواز عبور از صراط را خواهانم، فرمود: آن براى کسى است که در شب قدر صدقه‏اى بدهد.

عرض کرد: خداى من از درختان بهشتى ‏خواهانم، فرمود: این مال کسى است که در شب قدر سبحان اللّه بگوید.

عرض کرد: خداى من رضایت تو را خواهانم، فرمود: رضایت من از آن کسى است که دو رکعت نماز در شب قدر بخواند.»

علی(ع) در یکی از جنگها با مردی مشرک در حال مبارزه بود. آن مرد عرض کرد: یا علی شمشیرت را به من ببخش. حضرت شمشیر را به او داد. مرد گفت: از تو ای پسر ابوطالب در شگفتم که در چنین موقعیتی شمشیرت را به دشمن می‌دهی.

فرمود: تو دست تقاضا دراز کردی و رد کردن درخواست کننده از شیوه کرم به دور است. مرد کافر از اسب پیاده شد وگفت: این روش اهل دیانت است. آنگاه پای مبارک امیرالمؤمنین را بوسید و ایمان آورد. (هزار و یک حکایت اخلاقی ص ۴۶۸ به نقل از سفینه‌البحار ج ۱ ص ۴۱۳)

شخصی نزد امام حسن(ع) آمد و اظهار فقر و پریشانی کرد وگفت: حالم بر نداری‌ام دلالت می‌کند و مشتری آن شما هستید که صاحب کرم می‌باشید. حضرت حسابدار خود را خواست و فرمود: چقدر مال نزد تو است؟ گفت: دوازده هزار درهم. فرمود: همه را به این مرد بده که من از او خجالت می‌کشم. گفت: دیگر چیزی برای خرجی باقی نمی‌ماند.

فرمود: تو آن را به حاجتمند بده و گمان نیک به خدا داشته باش که حق تعالی جبران می‌فرماید. پس همه را به آن فقیر داد و عذرخواهی کرد و فرمود: ما حق تو را ندادیم، اما به قدر آنچه بود دادیم. (همان ص ۴۵۳)

نخستین کسی که به کنیه (ابو‌تراب) نامیده شد، علی بن ابی طالب رضی‌الله عنه است، این کنیه را رسول خدا صلی‌الله علیه و آله و سلم به او داد آن گاه که دید او بر روی زمین خوابیده و خاک بر پهلوی او نشسته است، از روی لطف و مهربانی به او فرمود: برخیز ای ابوتراب.

و این محبوب‌ترین القاب او به شمار می‌رفت و از آن پس به برکت نفس محمدی این کرامتی برای او شد، زیرا خاک خبرهای گذشته و آینده تا روز قیامت را برای او باز می‌گفت‌.

از رسول خدا (ص) نقل شده که فرموده‌اند: چون روز قیامت شود و شخص کافر پاداش و نزدیکی و کرامتی را که خدای متعال برای شیعیان علی(ع) آماده شده را ببیند، گوید “ای کاش من ترابی بودم"، یعنی کاش از شیعیان علی (ابو‌تراب) بودم.

‌علامه مجلسی رحمه‌الله در بیان این جمله گوید‌: ممکن است ذکر آیه در اینجا برای بیان علت دیگری در نامگذاری آن حضرت به ابو‌تراب باشد، زیرا شیعیان او به جهت تذلل بیش از اندازه و تسلیم بودن در برابر فرمان‌های حضرتش تراب نامیده شده‌اند، چنان که در آیه کریمه آمده و چون آن حضرت صاحب و پیشوا و زمامدار آنهاست، ابو‌تراب نام گرفته است‌.

‌منابع

الغدیر - علامه أمینی - ج ۶ - ص ۳۳۷ - ۳۳۸،

علل الشرائع - الشیخ الصدوق - ج ۱ - ص ۱۵۶ ،

بحار‌الأنوار - علامة مجلسی - ج ۳۵ - ص ۵۱ .