از آن حضرت روايت شده که فرمود: در دو کاغذ مينويسي: خيرة من اللّه و رسوله لفلان بن فلان
،(اختيار خداوند و پيامبرش براي فلان پسر فلان ) و دريکي مينويسي: افعل (انجام بده ) و در ديگري می نویسی لاتفعل ( انجام نده ) . باید در اول هر کاغذ نوشته ی خيرة من اللّه و رسوله لفلان بن فلان باشد و به جای فلان اول نام خود و به جای فلان دوم نام پدرت را می نویسی و اگر استخاره کننده زن باشد کلمه ی « ابن » در نوشته ی : خيرة من اللّه و رسوله لفلان بن فلان را
به « بنت » یعنی دختر تغییر می دهد. و به جای فلان اول نام خود و به جای فلان دوم نام پدرش را می نویسد.
سپس آنها را در دو گلوله گِلي قرار داده و در قدح آبي مياندازي، آنگاه وضو گرفته و دو رکعت نماز ميگذاري، و پس از آن اين دعا را ميخواني:
اَللَّهُمَّ اِنّي اَسْتَخيرُکَ خِيارَ مَنْ فَوَّضَ اِلَيْکَ اَمْرَهُ، وَاَسْلَمَ اِلَيْکَ نَفْسَهُ، وَ تَوَکَّلَ عَلَيْکَ في اَمْرِهِ، وَاسْتَسْلَمَ بِکَ فيما نَزَلَ بِهِ اَمْرُهُ.
اَللَّهُمَّ خِرْلي، وَ لا تَخِرْ عَلَيَّ، وَ اَعِنّي وَ لاتُعِنْ عَلَيَّ، وَمَکِّنّي وَ لا تُمَکِّنْ مِنّي، وَاهْدِني لِلْخَيْرِ، وَلاتُضِلَّني، وَارْضِني بِقَضائِکَ، وَ بارِکْ لي في قَدَرِکَ، اِنَّکَ تَفْعَلُ ما تَشاءُ، وَ تُعْطي ما تُريدُ.
اَللَّهُمَّ اِنْ کانَتِ الْخِيَرَةُ لي في اَمْري هذا، وَ هُوَ کَذا وَکَذا، فَمَکِّنّي مِنْهُ وَاَقْدِرْني عَلَيْهِ، وَ امِرْني بِفِعْلِهِ، وَ اَوْضِحْ لي طَريقَ الْهِدايَةِ اِلِيْهِ.
وَ اِنْ کانَ اللَّهُمَّ غَيْرَ ذلِکَ فَاصْرِفْهُ عَنّي اِلَي الَّذي هُوَ خَيْرٌ لي مِنْهُ، فَاِنَّکَ تَقْدِرُ وَ لا اَقْدِرُ، وَتَعْلَمُ وَ لا اَعْلَمُ، وَاَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
ترجمه : پروردگارا! از تو طلب خير ميکنم، طلب خير کسي که امورش را بتو واگذار کرده و در آنها بتو توکّل ميکند، و در آنچه بر او وارد شده تسليم تو ميباشد.
خداوندا! براي من خير را اختيار کن نه شر، و مرا ياري نما و از خودت دور نساز، و بمن قدرت عنايت فرما، و بسوي خير هدايتم کن و گمراهم ننما، و نسبت به قضاو قدرت راضي نموده، و مقدّراتت را بر من مبارک گردان ،تو هر چه بخواهي انجام داده و آنچه را بخواهي عطا ميفرمايي.
خداوندا! اگر خير و صلاح من در اين کار - که اين چنين است - ميباشد، مرا بر انجام آن ياري ده و قادرساز، و امر به انجام آن بنما، و راه هدايت را برايم تبيين فرما.
خدايا! و اگر غير از اين ميباشد، توجّه مرا بسوي کاري که خير من در آنست، معطوف کن، بدرستکه تو قادر بوده و من توانانيستم، و آگاه بوده و من آگاه نيستم، و تو داناي پنهانيها هستي، اي مهربانترين مهربانان.
آنگاه سجده کرده و صدبار ميگويي:
اَسْتَخيرُ اللَّهَ خِيَرَةً في عافِيَةٍ مأئة مرة.از خداوند طلب خير همراه با سلامتي ميکنم.
سپس سر برداشته در انتظار بيرون آمدن کاغذها از گلوله هاي گِلي باش، هر کدام که بيرون آمد به مقتضايش عمل نما.