روزى شيطان در گوشه مسجد الحرام ايستاده بود. حضرت رسول صلى الله عليه و آله هم سرگرم طواف خانه كعبه بودند. وقتى آن حضرت از طواف فارغ شد، ديد ابليس ضعيف و نزار و رنگ پريده ، كنارى ايستاده است ، فرمود:اى ملعون ! تو را چه مى شود كه چنين ضعيف و رنجورى ؟!

گفت : از دست امت تو به جان آمده و گداخته شدم . فرمود: مگر امت من با تو چه كرده اند؟

گفت : يا رسول الله ! چند خصلت نيكو در ايشان است ، من هر چه تلاش ‍ مى كنم اين خوى را از ايشان بگريم نمى توانم . فرمود: آن خصلت ها كه تو را ناراحت كرده كدام اند؟گفت :

اول اين كه ، هرگاه به يك ديگر مى رسند سلام مى كنند، و سلام يكى از نامهاى خداوند است. پس هر كه سلام كند حق تعالى او را از هر بلا و رنجى دور مى كند. و هر كه جواب سلام دهد، خداوند متعال رحمت خود را شامل حال او مى گرداند.

دوم اين كه ، وقتى با هم ملاقات كنند به هم دست مى دهند. و آن را چندان ثواب است كه هنوز دست از يك ديگر برنداشته حق تعالى هر دو را رحمت مى كند.

سوم ، وقت غذا خوردن و شروع كارها “بسم الله” مى گويند و مرا از خوردن آن طعام و شركت در آن دور مى كنند.

چهارم ، هر وقت سخن مى گويند: “ان شاءالله” بر زبان مى آورند و به قضاى خداوند راضى مى شوند و من نمى توانم كار آنها را از هم بپاشم ، آنان رنج و رحمت مرا ضايع مى كنند.

پنجم ، از صبح تا شام تلاش مى كنم تا اينان را به معصيت بكشانم . باز چون شام مى شود، توبه مى كنند و زحمات مرا از بين مى برند و خداوند به اين وسيله گناهان آنان را مى آمرزد.

ششم ، از همه اينها مهمتر اين است كه وقتى نام تو را مى شنوند با صداى بلند “صلوات"مى فرستند و من چون ثواب صلواترا مى دانم ، از ناراحتى فرار مى كنم ؛ زيرا طاقت ديدن ثواب آن را ندارم

هفتم ؛ ايشان وقتى اهل بيت تو را مى بينند، به ايشان مهر مى ورزند و اين بهترين اعمال است .

پس حضرت روى به اصحاب كرده و فرمودند: هر كس ‍ يكى از اين خصلت ها را داشته باشد از اهل بهشت است

[ انوارالمجالس ، صفحه 40 ]

حضرت آیت الله بهجت (ره ) : در تعبدیات ، کوه کندن از ما نخواسته اند؛ سخت ترینش نماز شب خواندن است که در حقیقت،تغییر وقت خواب است نه اصل بی خوابی ، بلکه نیم ساعت زودتر بخواب ، تا نیم ساعت زودتر بیدار شوی !

امام باقر (ع) فرمودند: سه روز بعد از نماز صبح و بعد از نماز عشا هفتاد مرتبه « سبحان الله» و هفتاد مرتبه « استغفرالله» و یک مرتبه این دعا را بخواند

« استَغِرُوا رَبِّکُم اِنَّهُ کانَ غفّارا یُرسَلُ السّماءُ عَلَیکُم مِدرارا وَ یُمِدُّکُم بِاَموالٍ وَ بَنینَ وَ یَجعَلُ لَکُم جَنّاتٍ وَ یَجعَلُ لَکُم اَنهارا»

تردیدی نیست كه قیام امام حسین (ع)در حصار زمان و مكان نمی گنجد ، بلكه زمانها و مكانها را درنوردیده و برای همه تاریخ نورافكنی می كند . عاشورا یك مكتب و فرهنگ است كه باید از آن درس گرفت و در زندگی به كار بست . آری ! باید با عاشورا زندگی كرد و در هوای كربلا بال و پر گرفت تا بتوان به مفهوم واقعی اسلام و تشیع دست یافت .

عاشورا آغاز راهی است كه به جاده انتظار حضرت مهدی (عج) منتهی می گردد . در حقیقت ، عاشوراییان همان منتظران و اهل انتظار ، تربیت شده و درس گرفته عاشورا هستند . پس شایسته است كه بر درس های عاشورا كه مشق امروز منتظران است مروری داشته باشیم.

1 - معرفت نسبت به امام (ع)

آنچه در واقعه عاشورا اصل و ریشه همه فضیلت هاست گوهر معرفت و شناخت امام حق است . یاران حسین (ع)عاشورایی شدند و جاودانه گردیدند ، چون امام خود را شناختند و با همین شناخت تا پای جان با امام خویش ماندند . در نتیجه به نور عظیم رسیدند . در مقابل با یزیدیان كه از شناخت امام حق بازماندند ، به پیشوای باطل گرویدند و برای ابد سعادت را باختند .

آری ! اینگونه است كه شناخت امام و راه و هدف او ، آدمی را استوار و پایدار می كند . امروز نیز ، منتظران عاشورایی باید با همه توان ، مهدی آل پیامبر (ص) را به عنوان مظهر حق و تنها راه منتهی به خدا بشناسند و حق و باطل و معروف و منكر را با او محك بزنند . چرا كه اگر جز این باشد قطعاً از مسیر حقیقت گمراه شده و به دامن یزیدیان زمان خواهند افتاد .

اگر چه امروز امام منتظران غائب است ولی كسب معرفت امام خواهد توانست كه بین منتظران با امامشان پیوند برقرار كند و منتظران را در همین عصر در خدمت امام و اهداف او قرار دهد .

2 - حمایت كامل و خالص از امام (ع)

یكی از درس های مهم عاشورا ، حمایت كامل از امام حق است . امروز نیز منتظران باید پیوسته در اندیشه ی حمایت از امام عصر (عج) باشند . اگر حمایت ا زحسین بن علی(ع) به حضور در جبهه جنگ نظامی بود ، حمایت از مهدی(عج)به حضور در جبهه های گوناگون فكری و فرهنگی است . منتظران باید در مقابل هجوم فرهنگ بیگانه به فرهنگ دینی و قرآنی ، هوشیار باشند تا بتوانند خود و دیگران را در مقابل خطرات آن حفظ كنند .

3 - وفاداری به امام (ع)

درس بزرگ عاشورا وفاداری كامل نسبت به امام حسین(ع)بود. در شب عاشورا امام حسینیاران خود را فراخواند و بیعت خویش را از آنان برداشت تا هر كه تمایلی به ماندن نداشت ، از معركه كربلا بگریزد ؛ اما هریك از آن شیرمردان و نمونه های بی نظیر مردانگی ، به بیانی اعلام وفاداری نمودند و آرزو كردند كه كاش هزار جان داشتند تا در پای امام حسین(ع)نثار كنند.

منتظران مهدی(عج)نیز شایسته است كه هر روز با امام خود تجدید عهد كنند و وفاداری خود را این گونه به امام(ع)اثبات نمایند . نشانه ی صداقت در این عهد و پیمان آن است كه در هر لحظه در خدمت امام و اهداف او باشند و جز به رضای او فكر نكنند .

4 - صبر و پایداری

از دیگر درسهای مهم عاشورا ، صبر و پایداری در حمایت از دین خدا و امام زمان (عج)است . منتظران مهدی (عج)هم باید برای تحقق زمینه های ظهور ، در جبهه ی انتظار استوار و مقاوم بمانند و از زخم ها و نیش هایی كه بر دل و جانشان می نشیند خسته نشوند ؛ بلكه از آن استقبال كنند . همانطور كه حسینیان عاشورایی از زخم شمشیرها و نیزه ها نهراسیدند بلكه در راه خدا از آن استقبال كرده و به روی شهادت لبخند زدند و همان گونه كه بانوان عاشورایی ، سختی طاقت فرسای اسارت را به جان خریدند و به زیبایی پیام كربلا را به شهرها و نسل های آینده رساندند . در این میدان الگوی صبر و استقامت حضرت زینب كبری(س)است كه با اقتدا به مقتدای بزرگ خود ، حضرت زین العابدین (ع) به نیكوترین شیوه رسالت خویش را انجام داد و كربلای حسین (ع)را در تاریخ جاودانه ساخت .

همان گونه كه عاشوراییان برای نجات اسلام و حمایت از ولی خدا هرگونه سختی را بر جسم و جان خریدند ؛ اهل انتظار هم برای ترویج فضیلت ها و حفظ راه و رسم دینداری و تحقق ارزشها در جامعه باید صبور باشند ، از كمی نفرات نهراسند و به خود ناامیدی راه ندهند كه طلیعه ی ظهور نزدیك است و صبح ظفر ، قریب .

5 - فریاد علیه ظلم و ظالمان

حسینیان با اقتدا به امام خود در برابر ظلم و ظالمین قیام كردند و این خود درس های دیگری برای منتظران مهدی است تا در طول زمان غیبت هر كجا فرصتی دست داد ، در برابر ستمگران موضع بگیرند و بر سر ظالم ، فریاد عدالتخواهی بزنند .

تبرّی كه از فروع دین است ، جهت حركت ها را مشخص می كند و پیوسته هشدار می دهد كه نباید با ظالمان هم كاسه شد و دست در دست آنها گذاشت و یا حتی در برابر ظلم و تباهی آنها ساكت نشست .

6 - اعلام دوستی و اظهار محبت نسبت به امام (ع)

آدمی با عشق و محبت شناخته می شود و دل بستگی ها و دوستی هایش جهت زندگی و مرگش را ترسیم می كند .

در جبهه عاشورا یاران حسین (ع)، بیشترین عشق و ارادت را به حسین بن علی (ع)داشتند و آن را به خوبی به نمایش گذاشتند . منتظران عاشورایی هم به امام خود عشق می ورزند ، در عشق او می سوزند و بی صبرانه ظهور او را چشم به راهند . « مَتى تَرانـا وَ نَریكَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوآءَ النَّصْرِ تُرى اَتَرانا نَحُفُّ بِكَ وَ اَنْتَ تَاُمُّ الْمَلَاَ[1] » كی می شود كه تو ما را ببینی و ما تو را ببینیم ؛ در حالی كه پرچم پیروزی را برافراشته ای ؟! آیا [می شود كه] ما را ببینی در آن حال كه گرد وجودت حلقه زده ایم [و آماده جانبازی هستیم] و تو مردمان را رهبری میكنی ؟!

[1] مفاتیح الجنان / شیخ عباس قمی / دعای ندبه

برگرفته از كتاب: از فرات تا فرات

برای بسیاری از مردم این سوال وجود دارد که چرا بر گنبد نورانی امیر المومنین پرچمی وجود ندارد در حالی که تمامی گنبدهای ائمه اطهار پرچم دارد؟

پرچم نمادیست به نشانه خونخواهی و طلب تقاص  و تقاص خون امام علی (ع) توسط فرزندش امام حسن(ع) از ابن ملجم ملعون پس گرفته شد، درحالی که سایر ائمه در انتظار قیام امام منتظر برای قصاص مجرمین هستند.

گنبد حضرت زینب نیز پرچمی نداشت تا اینکه بارگاه نورانی اش بدست شمر صفتان بمباران شد و مدافعان حرم حضرت زینب پرچم تقاص را بر گنبد ملکوتی اش بر افراشتند.

اللهم عجل لولیک الفرج