فضاي جامعه در عصر امام هادي (ع)پر از خفقان و وحشت بوده و قابل مقايسه با دوران امامت امام باقر و صادق (ع) نبود. اما حضرت درهمان شرايط نامساعد ، علاوه بر فعاليت هاي فرهنگي از طريق مناظره ، مکاتبه ، پاسخگويي به سؤالات و شبهات و توضيح بينش صحيح در مقابل مکاتب منحرف ، راويان و محدثان شيعه را تربيت کرد و علوم اسلامي را به آنان آموزش مي داد.

شيخ طوسي ، دانشمند جهان اسلام ، تعداد شاگردان آن حضرت را در زمينه هاي گوناگون علوم اسلامي 185 نفر مي داند. (1)

در ميان شاگردان امام ، چهره هاي درخشان علمي مانند فضل بن شاذان ، حسين بن سعيد اهوازي و عبدالعظيم حسني به چشم مي خورد که برخي از آنان داراي تأليفات ارزشمند و آثار و خدمات علمي هستند که در کتب رجال عنوان شده است.

1.رجال ، شيخ طوسي ، ص 422-409

«امام صادق (عليه السَّلام) فرمود: كودك كه به سن 3 سالگي رسيد كلمه توحيد را به او ياد دهيد يعني اول پدر يا مادر خود اين كلمه مقدسه «لا اله الّا الله» را تكرار كنند تا كودك آشنا شود و سپس از او بخواهند كه 7 مرتبه آن را بر زبان آورد.

و بعد او را آزاد بگذارند و ديگر به مغز او فشار نياورند تا 7 ماه و 20 روز بگذرد از آن، باز بگويند: بگو «محمد رسول الله تا به 4 سالگي كه رسيد آنگاه بگويند 7 بار بگو «صلي الله علي محمّد و آل محمّد» و باز او را آزاد بگذارند تا پنجمين سالش به پايان رسد. سپس به او بگويند دست راستت كدامست و دست چپت كدامست. و به او بگويند تا تشخيص بدهد و اگر بپرسند و پاسخ صحيح بدهد آنگاه سمت قبله را كه عملاً نيز اطرافيان خود را ديده است كه رو به آن مي ايستند به او نشان دهند. و آهسته آهسته به او بگويند سجده كن و بس ديگر به اوكاري نداشته باشند و چيزي بر مغز او تحميل نكنند تا 6 سالش تمام شود

آنگاه به او بگويند نماز بخوان و با زباني شيرين ركوع و سجود را به او تعليم دهند تا رفته رفته 7 سالش تمام شود. سپس او را راهنمايي كنند كه صورت و دو كف دست را بشويد وقتي كه شست به او بگويند نماز بخوان و باز او را رها كنند تا 9 سالش به اتمام رسد و وارد مرحله 10 سالگي كه شد كم كم وضو را به او ياد دهند، اگر اطاعت نكرد او را تنبيه كنند و همچنين او را وادار نماز خواندن كنند. و در صورت تخلف و بي اعتنايي نيز او را تنبيه كنند و درنتيجه زحمتي كه والدين درباره او مي كشند خداوند پدر و مادر او را مشمول مراحم بي پايان خود قرار داده و از لغزشهاي آنان صرفنظر مي كند.»

بحار الانوار ، ج 101، ص 100.

حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی بر قرائت دعای عرفه و توجه بر فرازهای گهربار آن تاکید کرد.به گزارش مرکز خبر حوزه، این مرجع تقلید، امروز در پایان درس خارج تفسیر خود در مسجد اعظم قم با اشاره به قرار گرفتن در آستانه روز عرفه و زیارت امام حسین (ع) در این روز، گفت: کسی که قدرت بدنی دارد، روزه عرفه را فراموش نکند؛ چرا که در روایات د اریم این روزها «ربیع مومن» است، چون روزهای آن برای روزه گرفتن کوتاه و شب های آن برای شب زنده داری طولانی است.وی با تاکید بر تلاوت دعای روز عرفه، افزود: این دعای پرخیر و برکت را کاملا مطالعه و مباحثه کنید و فردا بعد از ظهر آن را تلاوت نماید
دریافت خبر : چهارشنبه ۰۳ آبان ۱۳۹۱ ساعت ۱۶:۵۸
منبع خبر : تابناک

ابوبصیر می گوید: همراه امام باقر (علیه السلام) در مدینه وارد مسجد شدیم ، مردم در رفت و آمد بودند، امام به من فرمود: از مردم بپرس ، آیا مرا می بینند؟ از هر كس سوال كردم پاسخ داد ابوجعفر را ندیدم ، امام در كنارم ایستاده بود،، در اینحال یكی از دوستان حقیقی امام كه نابینا بود و ابوهارون نام داشت به مجلس آمد، امام فرمود: از او نیز بپرس . ابوبصیر گوید: ابوهارون پرسیدم آیا ابوجعفر باقر العلوم را دیدی ؟ گفت : مگر كنار تو نایستاده است . گفتم : چگونه فهمیدی ؟ گفت : چگونه ندانم ، در حالی كه او نور درخشنده و تابان است .

داستان صاحبدلان / محمد محمدي اشتهارد/پایگاه اندیشه قم

یكی از راویان حدیث ، به نام حسن بصری - كه شغلش تولید روغن زیتون بود - گوید: روزی به همراه یكی از دوستانم - كه از اهالی بصره بود - به محضر مبارك امام محمّد باقر علیه السلام شرف حضور یافتیم . و هنگامی كه وارد شدیم ، حضرت را در اتاقی مرتّب و مزیّن دیدیم ، كه لباسی تمیز و زیبا پوشیده است و خود را خوشبو و معطّر گردانیده بود. پس مسائلی چند از حضرتش سؤ ال كردیم و جواب یكایك آن ها را شنیدیم ؛ و چون خواستیم از خدمت آن بزرگوار خارج شویم ، فرمود: فردا نزد من بیائید. و من اظهار داشتم : حتما شرفیاب خواهیم شد.

بنابر این فردای آن روز به همراه دوستم به محضر امام علیه السلام وارد شدیم و حضرت را در اتاقی دیگر مشاهده كردیم ، كه روی حصیری نشسته است و پیراهنی ضخیم و خشن نیز بر تن مبارك دارد. پس از آن كه در حضور ایشان نشستیم ، روی مبارك خود را به سمت دوست من كرد و فرمود: ای برادر بصری ! می خواهم موضوعی را برایت روشن سازم ، تا از حالت شگفت و تحیّر در آئی ، دیروز كه بر من وارد شُدید و مرا با آن تشكیلات دیدید، آن اتاق همسرم بود و تمام وسائل و امكانات آن ، مال وی بود كه او آن ها را برای من مرتّب و مزیّن ساخته بود؛ و من نیز در قبال آن آراستگی و زینت ، لباس زیبا پوشیده و خود را برای همسرم آراسته و معطّر گردانیده بودم . زیرا همان طوری كه مرد علاقه دارد همسرش خود را فقط برای او بیاراید، مرد نیز باید خود را برای همسر بیاراید تا مبادا به نوعی دلباخته دیگری گردد.

چهل داستان و چهل حديث از امام محمد باقر(ع)/ عبدالله صالحي/پایگاه اندیشه قم