توسل به اهل بیت (ع) سرلوحه همه بزرگان دین و خرد بوده و هست و این بزرگواران بدون استثنا بالاتفاق به توسل و تقرب بسیار معتقد و گره های زندگی خویش را بدین وسیله حل می کردند که در زیر به برخی از این بزرگواران و راهبران دینی اشاره می شود.

علامه امینی

علامه امینی (ره) صاحب كتاب الغدیر که در تألیف این اثر گرانبها زحمات طاقت فرسایی را متحمل شدند راز موفقیت خویش را در توسل به ائمه هدی علیهم السلام دانسته و ایشان بارها به محضر امیر مۆمنان متوسل شده بودند و حاجت گرفته بودند، آیه الله بهاء الدینی نقل كرده‎اند؛مرحوم علامه موقعی به كتابی جهت نوشتن الغدیر نیاز پیدا كرده و به محضر امیر مۆمنان متوسل می‎شوند ولی مدتی می‎گذرد خبری نمی‎شود در آن حین روزی در حرم بوده‎اند یك عرب بیابانی می ‎آید رو به ضریح كرده و با جسارت می گوید: یا علی، اگر مردی كار مرا انجام بده.و هفته بعد موقعی كه علامه در حرم بوده در همان نقطه برمی‎گردد و می ‎گوید:یا علی، مردی، كارم انجام شد. علامه ناراحت می‎شوند كه چطور حاجت ایشان روا نمی‎شود. شب در عالم رۆیا حضرت را زیارت كرده به ایشان می‎گویند: آخر آنها بدوی هستند و طبق طفولیتشان با ایشان بر خورد می‎كنیم. نباید آنها را معطل كرد. اما شما كه با ما آشنائی دارید،معطل هم بشوید از ارادت شما كاسته نمی‎شود. صبح فردا، پیر زنی كتابی را در دستمالی بسته محضر علامه می ‎آورد. علامه مشاهده می ‎كند كه همان كتابی است كه از حضرت خواسته بودند.

آیت الله العظمی حائری

آیه الله العظمی حائری یزدی (ره) مۆسس حوزه علمیه قم می فرماید من هر آنچه دارم از برکت توسل به مقام شامخ حضرت سید الشهدا علیه السلام است و دستور داده بودند همه روزه قبل از درس كسی قدری مصیبت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) بخواند و سپس درس را شروع می كردند. این بزرگوار حتّی زمانی كه مرجع تقلید بودند، در جلوی دسته عزاداری در كوچه و خیابان حركت كرده و بسان مردم عادی بر سینه می زدند و می فرمودند:من هر چه دارم از سیدالشهداء دارم.

 روز اول دویست نفر روز دوم چهارصد نفر و روز سوم 817 نفر. آمار خانم هایی که در سه روز اول ملاقات به امام غش کردند. از شهید مفتح خواستم به امام بگویند: دیگر خانم ها را نگذارید به دیدنتان بیایند.

وقتی شهیدمفتح این پیشنها را مطرح نمود، امام گفت: « فکر می کنید اعلامیه های من و سخنرانی های شما شاه را بیرون کرد؟ همین بانوان محترمه بودند که شاه را بیرون کردند. بروید وسایل رفاه و آسایش آنها را فراهم کنید.»
منبع: خاطرات محسن رفیق دوست

ماجرای نامه بدون بسم الله بازرگان به امام (ره)

بازرگان نامه ای به امام نوشت که با بسم الله شروع نشده بود. به اجای انقلاب اسلامی هم از لفظ انقلاب ایران استفاده کرده بود. امام درجا نامه را پاره کردند و فرمودند: « بگویید به ایشان فلانی نامه را پاره کرد. چند بار من به شما بگویم که انقلاب، انقلاب اسلامی است. انقلاب در ایران کار نکرد. این اسلام بود که کار کرد.»

برداشت هایی از امام خمینی ، ص 33

در دست‌کردن انگشتری یکی از زینت‌های رایج است و در روایات اسلامی برای هر یک از انگشترهای نگین‌دار خواصی ذکر شده است.

این موضوع در سیره ائمه معصومین علیهم السلام نیز دیده می‌شود که البته یکی از آموزه غیر مستقیم عقیدتی و سیاسی آن انفاس نورانی به شمار می‌رود، به عنوان نمونه در کتاب کافی (جلد ۶ صفحه ۴۷۴) آمده است: نقش نگین امام سجاد علیه‌السلام «خزی و شقی قاتل الحسین بن علی» (قاتل حسین بن علی ذلیل و شقی است) بوده است.
در کتاب‌های حدیثی، برای امام موسی کاظم(ع) که در سالروز شهادت آن امام بزرگوار قرار داریم، چند نقش نگین مختلف ذکر شده است. مرحوم علامه سید محسن امین در این باره می‌نویسد: شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار االرضا و نیز در کتاب روایت کرده است: نقش انگشتر ابوالحسن موسی‌بن جعفر(ع) عبارت قرآنی «حسبی الله» (بخش از آیه ۱۲۹ سوره توبه به معنای «خدا مرا بس است») بوده است.

ظاهراً این انگشتر پس از شهادت امام موسی کاظم(ع) به فرزند بزرگوار ایشان امام علی‌بن موسی الرضا(ع) می‌رسد؛ ‌انگشتری که بر نگین آن عبارت «حسبی الله» با نقشی از گل و هلالی بر بالای آن حک شده بود. چنانچه حسین‌بن خالد نیز می‌گوید: حضرت رضا(ع) کف دست مبارکش را باز کرد و انگشتر پدر بزرگوارش در دستش بود و نقش‏ «حسبى الله»‏ را به من نمایاند. (صدوق‏، عیون أخبار الرضا، آقا نجفى اصفهانى، شیخ محمد تقى‏، ج ‏۲، ص ۲۹۴)

این یکی دیگر از نقوشی که برای نگین انگشتری امام کاظم(ع) ذکر شده، «الملک لله وحده» است.

 يک جوان اندونزيايي که پيرو دين بودا بوده، اخيرا در شهر شيعه نشين الأحساء به دين مبين اسلام و مذهب تشيع گرويد.

وي ماجراي مسلمان شدنش را چنين بيان مي کند: چند سال پيش براي کار به عربستان آمدم. در يک کافي شاپ به عنوان گارسون مشغول کار شدم. چندي پيش در يک روز شلوغ و پرکار،‌ به قدري تعداد مشتريان زياد شد، که نتوانستم به خوبي از مشتريان پذيرايي کنم و درخواست هايشان را استجابت کنم.

او در ادامه افزود: يکي از مشتريان يک نوشيدني سفارش داد اما بدليل کار زياد، فراموش کردم برايش ببرم. ناگهان بلند شد، فرياد کشيد و بعد جلو آمد و يک سيلي بر صورت من زد. من از ترس از دست دادن شغلم، هيچ واکنشي از خودم نشان ندادم.

اين جوان تازه مسلمان شده مي افزايد: در همين هنگام يکي ديگر از مشتريان از جاي خود برخواست و جلو آمد و از من پرسيد: “چرا ساکتي؟ چرا از خودت واکنش نشان ندادي و تو هم يک سيلي به او نزدي؟!” من چيزي نگفتم اما او اصرار کرد که من بايد انتقام بگيرم. صاحب کافي شاپ نزديک شد که درگيري را پايان دهد اما مشتري که مدافع من بود، راضي نشد و فورا با پليس تماس گرفت.

وي افزود: پليس آمد، ما را به پاسگاه برد. در آنجا فردي که مرا کتک زده بود وقتي فهميد مقصر است، شروع کرد به گريه کردن و درخواست بخشش، من در نهايت او را بخشيدم. فرداي آن روز يک بار ديگر جواني که از من دفاع کرده بود به کافي شاپ آمد. با او دوست شدم و پرسيدم: “چرا از من دفاع کردي؟!” گفت: دين من چنين دستوري به من داده ..

اين جوان تازه شيعه شده، در ادامه گفت: از دينش بيشتر پرسيدم و وقتي درباره اسلام برايم توضيح داد، تصميم خودم را گرفتم و مسلمان شدم. خدا را شکر که اکنون من يک مسلمان شيعه هستم.

               ثواب كسي كه بر حضرت زينب(س) گريه كند

استاد شهید مطهری درباب مقام حضرت زینب کبری (س) این طور می نویسد:"در حماسه حسینی آن كسی كه بیش از همه درس تحمل و بردباری را آموخت و بیش از همه این پرتو حسینی بر روح مقدس او تابید خواهر بزرگوارش زینب(س)بود".محققاً از آغاز خلقت تاكنون،هیچ زنی از زنهای انبیاء و اولیاء با این حلم و بردباری پدید نیامده است که زینب(س)آموزگار صبر و استقامت در طول تاریخ بوده است.

دلایل عظمت حضرت زینب (س) در کلام مقام معظم رهبری

(ارزش کار به این است که محضا برای خدا باشد)آن کارى هم که زینب کبرى (س) کرد،یک کارِ از همین جنس بود؛ یعنى کارى محضاً براى خداى متعال، در دل خطرها و محنتها و زحمتها؛ یک ابراز وجود معنوى و الهى دین در چهره‌ى مصمم زینب کبرى (س). خوب است بدانیم و بفهمیم حروف تاریخ گذشته‌ى بسیار ارجمندى را که تا امروز منشأ برکات فکرى و معرفتى شده است و ان‌شاءاللَّه تا آخر دنیا هم خواهد بود.

زینب(س)،هم در حرکت به سمت کربلا، همراه امام حسین؛ هم در حادثه‌ى روز عاشورا، آن سختى‌ها و آن محنتها؛هم در حادثه‌ى بعد از شهادت حسین‌بن‌على(ع)،بى‌سرپناهى این مجموعه‌ى به جا مانده‌ى کودک و زن، به عنوان یک ولىّ الهى آنچنان درخشید که نظیر او را نمیشود پیدا کرد؛در طول تاریخ نمیشود نظیرى براى این پیدا کرد. بعد هم در حوادث پى‌درپى، در دوران اسارت زینب،در کوفه، در شام، تا این روزها که روز پایان آن حوادث است و شروع یک سرآغاز دیگرى است براى حرکت اسلامى و پیشرفت تفکر اسلامى و پیش بردن جامعه‌ى اسلامى. براى خاطر همین مجاهدت بزرگ،زینب کبرى (س) در نزد خداوند متعال یک مقامى یافته است که براى ما قابل توصیف نیست.

بررسي منابع و اقوال تاريخي پيرامون وفات حضرت زينب

علت اصلی وفات ام المصائب حضرت زینب(س) کاملا مشخص نیست و در این باره گمانه های مختلفی وجود دارد.حضرت زينب (س) بنابر مشهورترين نظر تاريخي ۱۸ ماه بعد از شهادت امام حسين (ع)،زندگي كرده و در ۱۵ رجب سال ۶۲ هجري قمري وفات كردند. منابع تاريخي 2 احتمال براي وفات حضرت زينب(س)بعد از واقعه عاشورا مطرح كرده اند در احتمال اول تاريخ وفات حضرت زينب (س) 15 رجب سال 65 هجري بوده و در احتمال دوم 15 رجب سال 62 هجري كه 18 ماه پس از واقعه جانسوز عاشورا است. در منابع تاريخي آمده كه احتمال دوم در بين علما مشهورتر است.

خفه شدن در آب، مسموميت توسط عوامل يزيد و وفات به دليل بيماري 3 احتمال تاريخي پيرامون نحوه رحلت حضرت زينب (س) است.که احتمال اول،یعنی خفه شدن آن حضرت در آب احتمالا ساختگی است.ولی احتمال شهادت حضرت،توسط عوامل يزيد احتمالي دور از ذهن نيست اما دليل قطعي تاريخي براي اين روايت ديده نشده است.احتمال سوم،یعنی بیمار شدن حضرت مهم ترین و قابل قبول ترین سند تاریخی برای وفات ایشان است.در اين احتمال حضرت زينب (س) بر اثر بيماري و يا مصائب و سختي هايي كه از واقعه عاشورا به آن دچار شدند در سن 56 سالگي در شام وفات و يا به شهادت رسيدند.

محل دفن حضرت زینب (س)

راجع به محل دفن حضرت زينب (س)سه نظر وجود دارد:
1- مدينه منوره ، كنار قبور خاندان اهل بيت عصمت و طهارت يعنى بقيع ؛
2- قاهر مصر؛
3- مقام معروف و مشهور در قريه (راويه) واقع در منطقه غوطه دمشق .

قول اول : ظاهرا هيچ مدركى به جز حدس و تخمين ندارد، و مبتنى بر اين نظريه احتمالى است كه چون حضرت زينب (س) پس از حادثه كربلا به مدينه مراجعت كرده است.چنانچه رويداد تازه اى پيش نيامده باشد،به طور طبيعى در مدينه از دنيا رحلت كرده و نيز به طور طبيعى در بقيع آرامگاه خاندان پيغمبر (ص ) دفن شده است.

در مورد قول دوم نيز، كه مصر باشد،مدرك درستى در دست نيست.بر این اساس حضرت زینب(س) به علت افشاگری علیه دستگاه بنی امیه، مجبور شد که مدینه را ترک کند، از این رو مصر را انتخاب کرد و در آن جا ساکن شد و همان جا از دنیا رفت، «سیده زینب» در شهر قاهره هم اکنون زیارتگاه مجلل و با شکوهی است.

اما اين قبر متعلق به زينب بنت يحيي بن حسن الانور ابن زيدابن حسن ابن علي بن ابيطالب است كه به دليل تشابه اسمي با حضرت زينب (س) عقيله بني هاشم اشتباه گرفته شده است.

با تضعيف اقوال فوق ، اعتبار قول سوم ثابت مى شود كه قبر حضرت زينب (س) را در شام،واقع در هفت كيلومترى جنوب شرقى دمشق،مى داند. در آن جا بارگاه و مرقد بسيار باشكوهى به نام حضرت زينب (س) دختر اميرالمؤ منين (ع) وجود دارد كه همواره مزار دوستان اهل بيت و شيعيان و حتى غير شيعيان بوده است . آنچه از تاريخ به دست مى آيد، قدمت بسيار بناى اين مزار است كه حتى در قرن دوم نيز موجود بوده است،زيرا بانوى بزرگوار؛سيده نفيسه،همسر اسحاق مؤتمن فرزند امام جعفر صادق (ع) به زيارت اين مرقد مطهر آمده است.

200 داستان از فضایل مصائب و کرامات حضرت زینب(س)

گزیده ای از کتاب خواندنی"200 داستان از فضایل مصائب و کرامات حضرت زینب(س)” :…ماجراى كربلا پايان پذيرفته ، ولى غمهاى زينب فراموش شدنى نيست.هر لحظه او كربلا و عاشورا و اسارت و درد رنج است.هر لحظه ، مدينه يادآور حديث كساء اهل بيت و دوران هجرت زينب و حسين،از سخت ترين دوران عمر اوست.

در مدينه قحطى سختى رخ داده است.عبدالله بن جعفر كه بحر جود و كرم است و عادت بر بذل و عطا دارد،به دليل اينكه دستش ‍ از سرمايه دنيا تهيه گشته راهى شام مى گردد و به كار زراعت مشغول مى شود؛ولى زينب،هر روز او گريه و داغ دل است.مدتى مى گذرد كه زينب گرفتار تب وصل خانواده اش مى گردد و هر لحظه مريضى او شدت پيدا مى كند،تا اينكه نيمه ظهر به همسر خويش عبدالله مى گويد: (بستر مرا در حياط به زير آفتاب قرار بده)

عبدالله مى فرمايد:(او را در حياط جاى دادم كه متوجه شدم چيزى را روى سينه خويش نهاده و مدام زير لب حرفى مى زند.به او نزديك شدم ديدم پيراهنى را كه يادگار از كربلاست؛يعنى پيراهن حسين را،كه خونين و پاره پاره است،بر روى سينه نهاده و مدام مى گويد: (حسين ، حسين ، حسين !…)
لحظاتى بعد او وارد بر حريم اهل بيت النبوة گشت و كارنامه عمرش به به خير و سعادت ختم گرديد…

کتاب"200 داستان از فضایل مصائب و کرامات حضرت زینب(س)” را از اینجا دانلود کنید.

ثواب كسي كه بر حضرت زينب سلام‌الله‌عليها گريه كند،چیست؟

“فلما احضرتها اخذها رسول الله و ضمّها الی صدره الشریف و وضع خده المنیف علی خدّها فبکی بُکاءً عالیا و سال الدّمع علی محاسنه الشریف جاریا فقالت فاطمه: لماذا بکائک؟ لا ابکی الله عینیک یا ابتاه!، فقال صلی الله علیه و آله : یا بنیّة فاطمةُ فاعلمی ان هذه البنت بعدک و بعدی تُبتلی بالبلایا تردّ علیها مصائب شتی و رزایا، فبکت فاطمه علیهاالسلام عند ذلک ثم قالت: یا اب فما ثواب من بکی علیها و علی مصائبها؟، فقال: یا بضعتی و قرّه عینی! ان من بکی علیها و علی مصائبها یکون ثواب بکائه کثواب من بَکی اخویها…

وقتی زینب را حاضر کردند رسول خدا(ٌص) او را گرفت و به سینه ی شریفش چسبانید و صورت مبارک خود را به صورتش نهاد و بلند گریست چنان که اشک از محاسن شریف او روان شد.
فاطمه(س) پرسید:ای پدر گرامی گریه ات برای چیست؟ خدا نگریاند دو چشم شما را!
پیامبر اکرم فرمود:ای دختر من،ای فاطمه! بدان که بعد از تو و بعد از من این دختر،گرفتار بلاها خواهد شد و مصیبت های گوناگون بر وی وارد خواهد شد.
در این لحظه فاطمه علیهاالسلام به شدت گریست و پرسید:ای پدر! ثواب کسی که بر او و مصیبت هایش گریه کند،چیست؟
فرمود: ای پاره تن من و روشنی چشمم!هر کس بر او و مصیبت هایش گریه کند،ثواب گریه اش مانند ثواب کسی است که بر دو برادر او [حسن و حسین] گریه کند،… ."(طراز المذهب، ص 2، نقل از خصائص الزینبیه، ص 53.)