رسولُ اللّه(ص):
مَن أكثَرَ الاستِغفارَ جَعَلَ اللّهُ لَهُ مِن كُلِّ هَمٍّ فَرَجا، ومِن كُلِّ ضِيقٍ مَخرَجا.
پيامبر خدا(ص) فرمود: هر كس زياد آمــرزش بخواهد، خداوند از هر غمى براى او گشايشى قرار دهد و از هر تنگنايى راه نجاتی.
نور الثقلين : 5 / 357 / 45 منتخب ميزان الحكمة: 428
عنوان: علل گرایش به عرفان های نو ظهور
استاد راهنما:سید روح الله موسوی زاده
پژوهشگر: فرشته شمس کیا
تیر1392
class="MsoNormal” style="text-align: justify; line-height: normal;">بعد از رنسانس و شروع اصلاحات در غرب فرقههاي زيادي به وجود آمدند كه به روشهاي مختلف ميكوشيدند مردم را به خود جلب نمايند. اقبال گستردهي معنويت و دين آوري و طرح مسائل و امور مرتبط با دين و معنويت نظير هوش معنوي، سينماي معناگرا، روان درماني معنوي و كتابهاي معنوي و غير اينها شاهد روي آوردن بشر به سوي معنويت است. مهم ترين علل گرايش به عرفانهاي نوظهور، از يك سو ارضاي فطرت معنويت خواه و رفع بحران معنويت جهان معاصر و از سوي ديگر جذّابيتهاي جنسي اين عرفانها و شيوههاي بياني آن هاست.
عرفانهای نوظهور ادّعا میکنند برای پاسخگویی به فطرت معنویت خواه انسان و حلّ بحران معنویت عصر حاضر، ظهور کردهاند و توان حلّ مشکلات روحي، رواني و ارضاي فطرت معنوي او را دارند؛ به اين ترتيب مخاطبان بسياري را به سوي خود جذب كردهاند.
اين عرفانها از طرفي همراه با ارائه افكار، تئوريها و عقايد باطل و فريبنده و بهره بردن از جذّابيتهاي جنسي در اصولشان و بيان مفاهيمي مانند عشق، آزادي، روابط نامشروع و خلسهي عرفاني سعي ميكنند فطرت پاك مردم و خصوصاً جوانان را آلوده به هواهاي نفساني كرده و زمينهي انحرافشان را فراهم كنند و از طرف ديگر براي ترويج افكار سكولار خود از شيوهها و ابزارهايي مثل رمان، تمثيل، فيلمهاي معناگرا، موسيقيهاي ريتميك و پر هيجان و … استفاده مي كنند و روز به روز هر چه بيش تر در بين مردم نفوذ كرده و سبب تزلزل عقايد آنها شده و از عرفان حقيقي و اصيل اسلامي آنان را دور كردهاند.
در حالي كه عرفان اسلامي با شاخصهها و ويژگيهايي كه دارد توان پاسخ گويي به فطرت معنويت خواه انسانها را داشته و آنها را به آرامش حقيقي ميرساند و نيز با استفاده از همان شگردها و شيوههاي عرفانهاي نوظهور به راحتي مي تواند زمينهي ترويج مفاهيم خود و جلوگيري از نفوذ عرفان هاي نوظهور را در جامعه فراهم كند.
كليد واژه: عرفان، عرفان نوظهور، معنويت، فطرت معنويت خواه، مدرنيسم، پست مدرنيسم.
عنوان : حقیقت میزان بودن حضرت علی (ع) در روز محشر از منظر آیات و روایات
راهنما: جناب اقای علی حق شناس
پژوهشگر:سيده رقيه حسيني
چكيده:
يكي از اصول عقايد مهمّ شيعه، بحث امامت و ولايت مي باشد كه قبول امامت و ولايت در قبولي تمام اعمال مطرح است و هم چنين در روز قيامت اعمال رفتار با اعمال فردي كه انسان كامل باشد سنجيده ميشود.
و اين انسان كامل امام مي باشد كه مي توان دريافت، كه انسان هاي كامل نمونه هايي آرماني هستند كه ميزان سنجش اعمال انسان قرار مي گيرند، هم چنان كه انسان ها مي توانند در دنيا نيز خود را با اين موازين و نمونه ها ارزيابي كنند و به ارزش خود پي ببرند.
معيار و ملاك سنجش در قيامت «حق مطلق» است، پس اعمال به اندازه اي كه از حق در برداشته باشد، اعتبار و قيمت دارند. و منظور از ميزان در قيامت اين است كه اعمال انسان ها با اعمال انسان كامل سنجيده و ارزش گذاري مي شود كه طبق تفاسير مطرح شده از آيات و روايات منظور از ميزان حضرت علي عليه السلام ميباشد. و در اين جاست كه اگر اعمال ما طبق اعمال حضرت باشد، البته در حد توانِ هر فرد، مي تواند از مطلوبيت برخوردار باشد به همين دليل يكسري از فضائل مهمّ و اساسي حضرت كه دربردارنده ميزان است،از قبيل امامت،ولايت، عصمت و علم و… بيان شده است.
نظرات مختلفي راجع به ميزان مطرح شده است كه مي توان گفت بهترين نظر راجع به ميزان، طبق سخن امام صادق عليه السلام اين است كه ميزاني كه در آيات و روآيات مطرح شده است در معناي حقيقي استعمال شده نه معناي مجازي و اينكه كيفيت اعمال انسان ها با اعمال انسان كامل كه همان امام است سنجيده مي شود.
و همان طور كه گفته شد امامت تا امامت امام دوازدهم ادامه مي يابد پس گفته مي شود جانشينان بر حق حضرت علي عليه السلام نيز ميزان هستند، زيرا ولايت در وجود آنها جريان دارد. امّا از جهت اينكه بحث امامت و ولايت با حضرت علي عليه السلام آغاز مي شود، ايشان به عنوان مصداقِ ميزان در روز قيامت معرفي شده اند.
واژگان كليدي: حق، علي، ميزان، محشر، امامت، ولايت، انسان كامل، ملاك، عدل، سنجش.