۱.بپذیریم مشکلات و اتفاقات جزئی جدایی ناپذیر از زندگی ما هستند.? 

دنیا شناسی و انسان شناسی جزء ارکان موفقیت است.

خداوند چک سفید امضا نه به پیغمبران داده نه  به ما…همه در معرض اتفاقات گوناگون هستیم که گاهی تدبیرِ ما رقم می‌زند، گاهی تقدیر ما?

❌انکار، ساده انگاری، سیاه نمایی، سفید نمایی،نادیده انگاری، بزرگ نمایی در مواجهه با مسائل ممنوع?
۲.تلاش برای مدیریت هیجانات؛

هیجانات می توانند مسئله را بحرانی تر کند.

لذا اولویت را باید در مواجهه با مسائل بر حفظ خونسردی و تسلط بر هیجانات خود گذاشت.?
۳.اقدامِ به هنگام و حساب شده، برای مدیریتِ وضعیتِ موجود ضروریست. 

?کوچکترین غفلت، بزرگترین حسرت؛
?مواظب سوگیریِ دم دستی باشیم، گاهی فرصت داریم تا مشورت بگیریم و اقدام نماییم. اما متاسفانه دم دستی ترین راهکار از نگاهِ خود را انتخاب و موجب خسارت های پشیمان کننده میشویم…⛔

                      ? ادامه دارد

​? گلاب
✍ بوی گلاب تاثیری مستقیم بر آرامش روان دارد و کسانی که استرس و هیجانات منفی دارند، بایستی بر روی مُتکای خوابشان مقداری گلاب بپاشند که این مسئله بسیار در بهبود استرس ها و اختلالات عصبی آن ها مفید خواهد بود.
 از حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده که:
✍ریختن گلاب بر صورت، آب رو را زیاد می کند و پریشانی را برطرف می سازد. 

✍علت این که در مراسم عزا از گلاب استفاده می شود، به دلیل این است که گلاب غم زداست و ضد استرس می باشد.
? توصیه های پزشکی عارفان، آیت الله بهجت، ص ۱۴۱

​? شیخ رجبعلی خیاط :
?رفقا ! دعا کنید که خداوند ، از کری و کوری نجاتتان دهد . تا انسان غیر خدا را می خواهد ، هم کَر است و هم کور .
? کیمیای محبت ، ص ۱۷۸ .

? مردی از خانه‌اش راضی نبود، نزد دوستش در بنگاه املاک رفت و از او خواست کمکش کند تا خانه را بفروشد. دوستش برای بازدید به خانه‌اش آمد و بر اساس مشاهداتش، یک آگهی فروش نوشت و آنرا برای صاحبخانه خواند.

 متن آگهی این بود: ?

? خانه‌ای زیبا که در باغی بزرگ و آرام قرار دارد، تراس بزرگ مشرف به کوهستان دارد، دارای اتاق‌های دلباز و پذیرایی و ناهار خوری وسیع، کاملاً دلخواه برای خانواده‌های پرجمعیت، دارای نور کافی، نزدیک به بازار و …

 ? صاحب‌خانه به دوستش گفت: دوباره بخوان!  دوستش متن آگهی را دوباره خواند. صاحب‌خانه گفت: آقا این خانه دیگر‌ فروشی نیست!!! دوستش علت را پرسید، آن مرد گفت: در تمام مدت عمرم می‌خواستم جایی مثل این خانه که تعریف کردی داشته باشم، ولی تا وقتی که تو آگهی را نخوانده بودی نمی‌دانستم که چنین جایی دارم.

? خیلی وقت‌ها نعمت‌هایی را که در اختیار داریم نمی‌بینیم چون به بودن با آنها عادت کرده‌ایم، مثل سلامتی، مثل نفس کشیدن، مثل محبّت دیدن، مثل پدر، مادر، خواهر و برادر، فرزند، دوستان و همسر خوب و خیلی چیزهای دیگر که به آنها عادت کرده‌ایم و چشمانمان برای دیدنشان توقّف نمی‌کند. قدر داشته‌های خود را بدانیم.

در مواضع بسیاری از منابع روایی، به اعمالی که شیفتگان برای مقتدای خود انجام داده‌اند، برمی‌خوریم که از طرف امامان تأیید شده‌اند و آن اعمال را دارای ارزش معنوی دانسته‌اند؛ از جمله
?در روایتی آمده است که شخصی به امام کاظم علیه‌السلام عرض کرد:  روز عید فطر که فرا می‌رسد شروع می‌کنم به یک ختم قرآن برای رسول الله و یک ختم قرآن برای حضرت فاطمه و یک ختم قرآن برای امامان‌ علیهم‌السلام و یک ختم برای شخص شما، آیا این کار ثوابی برایم دارد؟

حضرت در جواب فرمودند: ثوابش آن است که در روز قیامت با آنان خواهی بود.

آن شخص می‌گوید: گفتم الله اکبر، چنین ثوابی برای من است؟ حضرت سه مرتبه فرمود: بلی، بلی، بلی.[1]
?اگرچه پیامبر و سایر امامان نیازمند اعمال ما نیستند، ولی خداوند دارای فضلی عظیم است و هیچ عملی را بدون اثر نمی‌گذارد، به‌ویژه اگر برای اولیای او باشد.
?همچنین باید گفت در روابط عاطفی هدیه از بهترین راه‌ها برای ابراز محبت است که محبت طرف مقابل را به دنبال دارد. شخصیت‌ها هرچه بزرگ‌تر و ستودنی‌تر باشند از هدیه، چه مادی و چه معنوی، خشنود می‌شوند؛ امام زمان نیز که قطب عالم امکان است، از اهدای یک سوره قرآن و یا صدقه از طرف آن حضرت، دل‌شاد می‌شود و در پی جبران و پاسخ به محبت‌کننده برمی‌آید و هدیه‌کننده را به محبّت دوباره افتخار می‌دهد.
?ازسویی طبق روایات و احادیث، حضرت ولی عصر دارای زندگی طبیعی و معمولی هستند، آن حضرت هم مانند سایر مردم در معرض امراض طبیعی و آفات و گرفتاری‌های جسمی و اندوه‌های روحی می‌باشند؛ 
✅بنابراین صدقه، دعا، نماز و هدایای معنوی دیگر که به فرموده امامان، دورکننده بلاها هستند، آن حضرت را از بلایا دور می‌دارد و در سلامت جسم و جان آن عزیز اثر خواهد داشت.
?مهم‌تر اینکه میان هدیه‌دهنده و هدیه‌گیرنده ارتباط عاطفی و مهر برقرار شده و استمرار آن، به تقویت ارتباط عاطفی و معنوی با آن حضرت می‌انجامد.

?پی‌نوشت‌

[1]. بحارالانوار، ج98،